Συνέντευξη της Ζοέλ Λοπινό,
συγγραφέα του βιβλίου “Διαμαντένιο Σώμα”
στη Γεωργία Χρήστου, για την Εναλλακτική Δράση
Με ανοιγμένο πνεύμα δεν θα μπορέσει κανείς
να μας κάνει σκλάβους. Το πνεύμα σημαίνει ελευθερία!
Διαβάσαμε, πρόσφατα, το «Διαμαντένιο Σώμα» του εκδοτικού οίκου ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, ένα μυθιστόρημα της Ζοέλ Λοπινό, που μας συνεπήρε με την πλοκή του, την εναλλαγή των εικόνων, τη ζωντάνια αλλά και τις βαθυστόχαστες αλήθειες που με απλότητα παραθέτει.
Advertisment
«Η πιο όμορφη συνάντηση που θα κάνετε ποτέ, (λέει η Αλκυόνη) πιστέψτε με, είναι με τον εαυτό σας! Μόνο όταν θα έχετε καταφέρει να πείτε “μ’αγαπώ”, θα είστε σε θέση να πείτε “σ’ αγαπώ” σε κάποιον άλλο».
Λόγια απλά και πέρα ως πέρα αληθινά!
Θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα για τη συγγραφέα του βιβλίου, τη Ζοέλ Λοπινό, την τολμηρή αυτή Γαλλίδα (με ελληνικές ρίζες από την πλευρά της μητέρας της) που δεν δίστασε να γράψει σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική της και που η αγάπη της για την Ελλάδα είναι έκδηλη μέσα στο βιβλίο της. Την αναζητήσαμε, τη βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Advertisment
Κα Λοπινό, είστε Γαλλίδα με ελληνικές ρίζες. Γιατί επιλέξατε να ζήσετε στην Ελλάδα και μάλιστα να κάνετε τη λογοτεχνική σας καριέρα, γράφοντας σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική σας;
Επέλεξα να ζήσω στην Ελλάδα γιατί η γη των παππούδων μου με καλούσε έντονα από παιδί. Αρχικά πίστευα πως οφειλόταν στην απέραντη αγάπη που έθρεφα για τη γιαγιά μου, τη Σφακιανή, της οποίας κατέγραψα μάλιστα την ηρωική ζωή στην «Αγριλιά», το πρώτο μου μυθιστόρημα.
Τώρα ξέρω ότι ήταν κάτι ακόμα πιο βαθύ, το κάρμα μου. Και δεν μετανιώνω για την απόφασή μου να επιστρέψω στις ρίζες μου. Με περίμεναν απίστευτες δυσκολίες και σκληρές καταστάσεις που μου αποκάλυψαν τις ψυχικές μου δυνάμεις, το θάρρος και μου άνοιξαν το μυαλό όσο και την καρδιά.
Όσο για την επιλογή της ελληνικής γλώσσας στην συγγραφή αποτελούσε για μένα μια πρόκληση και μια ‘’αποκατάσταση’’! Ξέρετε, η μητέρα μου και τα 7 αδέρφια της (το περιγράφω στην «Ελένη και το τέρας») υποχρεώθηκαν ν’ απαρνηθούν τις ρίζες τους λόγω ρατσισμού. Σε σημείο που απαγόρευσαν στους γονείς τους να μιλούν ελληνικά στο σπίτι. Συνεπώς, ερχόμενη εδώ, δεν γνώριζα ούτε μια λέξη. Αναγκάστηκα να τα κατακτήσω από το μηδέν. Μια καριέρα στην ελληνική λογοτεχνία ήταν ένας φιλόδοξος στόχος, το ομολογώ! Νιώθω πάντως ότι με αυτόν τον τρόπο ξανάδωσα στους δικούς μου την υπερηφάνειά τους!
Τι σας οδήγησε στην απόφαση, να εγκαταλείψετε το χώρο της εκπαίδευσης (μετά από είκοσι χρόνια) και να ασχοληθείτε αποκλειστικά με τη συγγραφή;
Για να ζήσω το όνειρό μου! Η φαντασία και η συγγραφή ήταν από μικρή τ’ οξυγόνο μου. Τη διδασκαλία, την εξάσκησα με πολλή αγάπη, αλλά για λόγους επιβίωσης κυρίως, και επειδή ήταν μια οικογενειακή παράδοση. Στην οικογένεια μου, από την πλευρά της μητέρας μου, όλοι διδάσκουν! Η αδερφή μου, όλα μου τα ξαδέρφια… Για μας, η γνώση αποτελούσε το σπουδαιότερο αγαθό. Άφησα τα φροντιστήρια όταν ανακάλυψα τον αληθινό μου εαυτό και την αναγκαιότητα να κάνω αυτό για το οποίο γεννήθηκα.
Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας, μέσα από τα μυθιστορήματά σας;
Παλιά εστιαζόμουν περισσότερο στο θάρρος και σε κοινωνικά ζητήματα όπως ο ρατσισμός, η ενδο-οικογενειακή βία, η υπερβολή της ύλης και τα αποτελέσματά της στην κοινωνία μας… Τα τρία τελευταία μυθιστορήματά μου εμπεριέχουν μηνύματα θετικής ψυχολογίας, πνευματικότητας και αγάπης. Ιδιαίτερα στο «Μυστικό ‘Αρωμα» και στο «Διαμαντένιο σώμα». Οι ήρωές μου δεν είναι ονειρεμένα πλασμένα, με μια ζωή ανθόσπαρτη. Αντίθετα έχουν δοκιμαστεί σκληρά, έχουν παλέψει, καταμετρούν νίκες αλλά και αποτυχίες πολλές. Μέχρι που έρχεται η αυτογνωσία, η συγχώρεση και η ειρήνη. Προσπαθώ να δείξω στους αναγνώστες μου μια νέα οπτική, έναν πιο θετικό και αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης της σκληρής μας εποχής.
Ο έρωτας και η συνειδητή αγάπη κατέχουν εξέχουσα θέση στο «Διαμαντένιο σώμα». Τι είναι όμως η συνειδητή αγάπη; Ποια είναι η διαφορά της από τη μη συνειδητή;
Δεν θα έλεγα ότι ο έρωτας έχει μια εξέχουσα θέση στο βιβλίο, έχει ισομερή θέση με την εργασία των ηρώων, το γάμο τους και την δημιουργία τους. Προκύπτει, όπως ακριβώς προκύπτει και στη ζωή. Απλά, οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους είναι πιο αποκαλυπτικές των εσωτερικών προβλημάτων τους και το αναλύω περισσότερο! Χρησιμοποιώ, στην ουσία, τις δύσκολες ερωτικές σχέσεις ως παραδείγματα για τον αναγνώστη, ως σκηνές που φωτίζουν τα παιχνίδια που παίζουμε στον εαυτό μας.
Η Αλκυόνη, η ηρωίδα μου, έχει υποστεί ένα τεράστιο ψυχικό τραύμα μικρή και αυτό αντανακλάται στις επιλογές της και στις προσωπικές σχέσεις της που είναι καταστροφικές. Θα ανακαλύψει στην πορεία τι φταίει και πώς να διορθώσει την κατάρα που την βαραίνει. Κάνω σαφές στο βιβλίο ότι η συνειδητή αγάπη προϋποθέτει την αποδοχή του εαυτού μας, την αυθεντικότητα και τη θέληση να ευτυχήσουμε.
Είστε υπέρ της άποψης των αδερφών ψυχών; Ή πιστεύετε ότι είναι ένας ρομαντικός μύθος;
Πιστεύω στην μετενσάρκωση της ψυχής, άρα και στις καρμικές σχέσεις. Οι αδερφές ψυχές είναι σχέσεις ξεχωριστές, έντονες και δυνατές, με πολύ βάθος. Και δεν τις συναντάμε μόνο στον έρωτα….
Στο «Διαμαντένιο σώμα», εξηγείτε αρκετές πνευματικές έννοιες και ιδέες με απλό και κατανοητό τρόπο. Τι σημαίνει για εσάς η Πνευματικότητα;
Θα σας απαντήσω αρχικά με ένα απόσπασμα από «ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΟ ΣΩΜΑ»: «Η πνευματικότητα διεύρυνε το οπτικό μου πεδίο. Με έκανε ν’αντιληφθώ τη δύναμη που κρύβεται μέσα μου και έναν τρόπο να ζω ειρηνικά, ό,τι κι αν μου συμβεί… Ενδυναμώνομαι, αλλά και απελευθερώνομαι από το φόβο, από την καθοδήγηση όσων μας ορίζουν, όσων συμβαίνουν γύρω μας.»
Θεωρώ πως η πνευματικότητα είναι μια εσωτερική επανάσταση, όπου απελευθερωνόμαστε από τα σκουπίδια του ασυνείδητου, συνεπώς παύουμε να θέτουμε τον εαυτό μας ως θύμα, να κατηγορούμε τους άλλους για τα λάθη μας και προσέχουμε την ποιότητα τόσο των σκέψεών μας όσο και των πράξεών μας. Ατενίζουμε ξαφνικά τον κόσμο διαφορετικά, εκστασιαζόμαστε συνεχώς, γιατί γεμίζουμε αγάπη και φως!
Γιατί επιλέξατε τον τίτλο “Διαμαντένιο Σώμα”; Τι είναι το διαμαντένιο σώμα;
Εμπνεύστηκα την ιδέα του τίτλου «Το διαμαντένιο σώμα» από τον Καρλ Γιουνγκ. Κατά τη γνώμη του, ο αλχημιστής πειραματίζεται στην ουσία με τη δική του μεταμόρφωση και ανάπτυξη. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στο βιβλίο μου με τον Φοίβο και την Αλκυόνη. Καθαρίζοντας το κάρμα τους και ξυπνώντας στην πνευματικότητα, με την αυτοπαραδοχή, αποβάλλουν τους μηχανισμούς άμυνάς τους και οδεύουν προς το φως. Το διαμάντι άλλωστε συμβολίζει το αρχικό φως, την αθανασία της ψυχής, τη σοφία, την ενέργεια και αναγνωρίζεται ως φιλοσοφική λίθος…
Κα Λοπινό, εκτός από μια επιτυχημένη λογοτέχνης είστε και μια δραστήρια γυναίκα, με ιδιαίτερες ευαισθησίες σε θέματα ρατσισμού, ισότητας των δύο φύλλων, κακοποίησης γυναικών και παιδιών και παράλληλα είστε και μια μητέρα τεσσάρων παιδιών. Πώς αντεπεξέρχεστε σε όλα αυτά;
Είμαι εγγονή μεταναστών, μην το ξεχνάτε! Νομίζω πως η αγωνιστικότητα και η εργατικότητα ρέει στο αίμα μας λόγω DNA… Όλα τα προλαβαίνει κανείς όταν αγαπά αυτό που κάνει! Εννοείται, ωστόσο, ότι θυσίασα πολλές ευχάριστες στιγμές χαλάρωσης με φίλες, τον ύπνο μου, κτλ… Όμως ο κόσμος δεν γίνεται καλύτερος από μόνος του και χωρίς θυσίες.
Τα παιδιά σας, πώς βλέπουν από την πλευρά τους, το έργο και τις δράσεις της μητέρας τους; Σας συμπαραστέκονται;
Τα παιδιά μου, από μικρά, μου συμπαραστάθηκαν! Σέβονταν την ανάγκη μου να συγγράψω. Ανέχονταν την αφηρημάδα μου, την ανάγκη μου για απομόνωση. Έβλεπαν προφανώς το πάθος μου και ήταν μεταδοτικό! Συζητούσαμε πολύ για τις αδικίες και ήταν πολύ ευαισθητοποιημένα και σπλαχνικά… Είναι καλλιτέχνες οι ίδιοι και ξέρουν τι σημαίνει δημιουργία, αγώνας, θυσίες. Νιώθω πολύ ευλογημένη που τους έχω στη ζωή μου!
Ποιο είναι το όραμά σας για τον κόσμο μας;
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε στις πολιτικές, κοινωνικές και πνευματικές δομές που επικρατούν εδώ και χρόνια. Καταρρέουν αυτή τη στιγμή και καλώς καταρρέουν! Και ας μας φοβίζει… Ο κόσμος όπως τον ονειρεύομαι, διαγράφεται ήδη στον ορίζοντα. Έρχεται το φως, ανοίγουν οι ψυχές, οι καρδιές. Με ανοιγμένο πνεύμα δεν θα μπορέσει κανείς να μας κάνει σκλάβους. Το πνεύμα σημαίνει ελευθερία!
Οι άνθρωποι αλλάζουν, ο κόσμος της ύλης, με τις καταστροφικές επιπτώσεις της, φεύγει σιγά σιγά. Με σπαραγμούς, αλλά φεύγει… Το ενεργειακό μας πεδίο θ’ ανέβει. Εύχομαι να βρούμε την αρμονία, την ειρήνη, την αγάπη. Εύχομαι ολόψυχα πως από δω και στο εξής, θα σεβόμαστε περισσότερο τον άνθρωπο, το σώμα του όσο και την ψυχή του. Ότι θα είμαστε πιο ολιγαρκείς. Ότι θα σεβόμαστε και την όμορφη και γενναιόδωρη γη μας!
