Δώσε μου λίγο από το διάβα σου, καλέ μου άνθρωπε να ξαποστάσω,
Δώσε μου μια στάλα από την αγάπη σου για να φτιάξω καινούργιους ωκεανούς,
Δώσε μου μία στάλα από τον ουρανό σου και μία σπιθαμή από τη γη σου, και εγώ θα χτίσω σπιτικό, όλοι έχουν μία βάση στη γη μας, γιατί όχι και εγώ;
Επειδή με λένε Φατμέ και όχι Μαίρη,
Επειδή αντί για Χριστούλη μου, λέω Αλλάχ μου
Επειδή μεγάλωσα ανάμεσα σε θερμόαιμους φανατισμένους που με έδιωξαν από τη δική μου βάση με προτροπή των δικών σου βασιλιάδων
Επειδή δεν τρώω χοιρινό και με σοκάρει το γυμνό
Advertisment
Επειδή το δέρμα μου είναι πιο σκούρο από το δικό σου
Επειδή μιλάω άλλη γλώσσα
Επειδή ακολουθώ τη δική μου παράδοση όπως και εσύ τη δική σου
Είμαι όμως είμαι και εγώ ένα μυρμήγκι σαν και εσένα
Κανείς δεν νοιάζεται.
Οι βασιλιάδες σου σε εξαναγκάζουν να ζεις και εσύ στο περιθώριο απλά είναι τόσοι πολλοί οι αντιπερισπασμοί που σου θολώνουν τα μάτια. Καλέ μου άνθρωπε, καλέ μου Δυτικέ πολιτισμένε, εύχομαι να μην χρειαστεί να έρθει στο διάβα σου ποτέ η προσφυγιά και ποτέ να μην πνιγεί ούτε ένας αγαπημένος σου και να μην εξαθλιωθεί ποτέ η ύπαρξη σου, άλλα μόνο τότε θα καταλάβαινες πως οι απλοί άνθρωποι ζούμε πλέον σαν σκλάβοι, με την κυριολεκτική έννοια της λέξεως. Είμαστε όλοι παιδιά του σύμπαντος, είμαστε όλοι στην ίδια μοίρα.
Advertisment
Μην κλείνεις τα μάτια στους πρόσφυγες και σε όποιον σε έχει ανάγκη, μην αφήνεις το διαφορετικό να ψυχράνει τη ψυχή σου. Είσαι άνθρωπος ελεύθερος, μην κοιτιέσαι στον ψεύτικο καθρέφτη τους, κλείσε τα μάτια και άνοιξε τη ψυχή, ψηλάφισε τον κόσμο με το χτύπο της καρδιάς και γίνε ένα με τη φύση σου και τους άλλους ανθρώπους. Δεν μας χωρίζει τίποτα πέραν από τις ταμπέλες που περίτεχνα τοποθετούμε, είμαστε πλάσματα της φύσης, πλασμένοι από αγάπη και από φως. Άναψε λοιπόν τα φώτα, ένας διακόπτης είναι.
Άντα
