Οι εσωτερικοί μας χάρτες
Υπάρχουν φορές που χάνουμε τον «προσανατολισμό» μας μέσα στην καθημερινότητά μας. Έχουμε την αίσθηση της ομίχλης μέσα μας, σα να μη μπορούμε να δούμε, να ξεκαθαρίσουμε τι μας συμβαίνει. Τα σημάδια είναι η δυσφορία, άγχος, η αίσθηση του ανικανοποίητου, το να βιώνουμε ότι είμαστε σε κατάσταση αναμονής. Και πολλές φορές τα παραπάνω συνοδεύονται από θυμό ή βαθιά θλίψη ή και τα δύο.Είναι τότε που ο εαυτός μας, μας ειδοποιεί ότι κάποιες από τις ανάγκες μας έχουν μείνει ακάλυπτες. Μας λέει ότι έχουμε επιθυμίες, αλλά τις έχουμε σε καταστολή για κάποιο λόγο. Σε όλους μας συμβαίνει αυτό σε κάποιες φάσεις της ζωής μας και είναι απολύτως ανθρώπινο.
Advertisment
Σ΄αυτή την περίπτωση, πρωτίστως χρειάζεται να έχουμε αναγνωρίσει ότι βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση. Στη συνέχεια αυτό που λειτουργεί πάντα καταλυτικά, είναι το να πάρουμε την απόφαση να περάσουμε σε δράση. Μπορεί να αναρωτιέστε από πού ξεκινάμε αυτή την πορεία. Η εσωτερική διαδικασία αναγνώρισης, ενδυνάμωσης και αλλαγής χρειάζεται ένα πλαίσιο όπου θα νιώθουμε ασφάλεια, σταθερότητα, αποδοχή και βαθιά ενσυναίσθηση. Αυτό το πλαίσιο συνήθως το αναζητάμε από κάποιον επαγγελματία coach (ή και σε συνδυασμό με ψυχοθεραπευτή αν η συναισθηματική μας κατάσταση είναι ευάλωτη).
Και όταν μέσα σ΄αυτή τη σχέση νιώσουμε ασφαλείς, ότι δεν χρειάζεται να είμαστε κάτι άλλο απ΄αυτό που είμαστε, τότε θα αφήσουμε το άγχος και τις ενοχές και θα αρχίσουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Τότε είναι που ξεκινάμε να αναγνωρίζουμε οι ίδιοι τις ανεκπλήρωτες ανάγκες μας, τι χρειαζόμαστε. Τότε είναι που αρχίζουμε να «ξυπνάμε » τις επιθυμίες μας από τον λήθαργο. Τότε είναι που αρχίζουμε να τολμάμε να σκεφτούμε και πιο μεγάλα πράγματα για μας, να ονειρευτούμε.
Advertisment
Αυτή είναι η στιγμή που συνδεόμαστε με τον εαυτό μας σε βαθύτερο επίπεδο γιατί αρχίζουμε να ασχολούμαστε μαζί του, να τον φροντίζουμε όπως του αξίζει, με αγάπη και αποδοχή για όσα χρειάζεται, για όσα θέλει, για όσα ονειρεύεται. Κι έτσι σιγά σιγά φωτίζονται σημεία μας που βρίσκονταν στο σκοτάδι και με τρόπο που μας αφήνει έκπληκτους αρχίζουν να δημιουργούνται μέσα μας οι χάρτες της μοναδικής διαδρομής που είναι να πορευτούμε ο καθένας. Νιώθουμε πιο δυνατοί, πιο αυτάρκεις, ξέρουμε τι θέλουμε και πώς να το πετύχουμε.
«Αν δεν ξέρεις για πoιο λιμάνι πλέεις, κανένας άνεμος δεν είναι ευνοϊκός», διάβασα κάπου κι έχει νόημα. Εξάλλου, αν δεν ξέρεις που θέλεις να πας… θα πας εκεί που ξέρεις… κι όχι εκεί που θέλεις και μπορείς…!
Ειρήνη Σταμπολάκη, Σύμβουλος Επικοινωνίας-Σχέσεων-Καριέρας
- Σταματήστε να «βάζετε όρια…!» - 18 Απριλίου 2019
- Όρια δεν είναι μόνο τα «όχι»! - 28 Μαρτίου 2018
- Πανελλήνιες: Η επόμενη μέρα για όσους θεωρούν ότι «απέτυχαν» - 1 Ιουλίου 2017
