Η ζωή ξέρει και γω την εμπιστεύομαι
«Θα θελα τόσο πολύ να σ’εντυπωσιάσω. Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη, σαν μια μπόρα. Ούτε που πρόλαβα ν’αρχίσω ούτε που πρόλαβα να σου πω τη μοναδική μου ιδιότητα», την οποία και γω ο ίδιος τότε ίσως να μην είχα ακόμα συνειδητοποιήσει. Βλέπεις, εμείς οι άνθρωποι κρυβόμαστε πίσω από τυπικές ιδιότητες, επαγγέλματα και ταμπέλες και ξεχνάμε συχνά το πιο βασικό.
Advertisment
Τώρα όμως, έχοντας διανύσει μια απόσταση στο δρόμο της προσωπικής μου αυτογνωσίας, μπορώ να το πω με σιγουριά. Είμαι συλλέκτης. Πρόσεξε, όμως! Δε συλλέγω αντικείμενα, χρήματα ή γενικά κάτι απτό. «Συλλέγω το πιο σκληρό και σπάνιο πράγμα του κόσμου, στιγμές». Στιγμές ευχάριστες ή δυσάρεστες, συντροφικές ή μοναχικές, πανηγυρικές ή πένθιμες, στιγμές, που σου κόβουν την ανάσα ή στιγμές χαλαρωτικές. Όλες αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές και αναπανάληπτες και συνθέτουν εν πολλοίς το μωσαικό «της πολυτάραχης» ζωής μου.
«Γι’αυτό όταν έχω αυτό τον ξαφνικό πόθο να πετάξω και δεν έχω πού να πετάξω… κρύβομαι στη συλλογή μου, γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές… τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές… σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια, λόγια…Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν, όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι. Είμαι απ’ αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνά τσιγάρα».
Advertisment
Και αυτό δεν είναι μοιρολατρία. Είναι η ώριμη συνειδητοποίηση ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα -και ούτε χρειάζεται-. Προσπαθείς μέχρι εκεί που είναι στο χέρι σου και μετά αφήνεις τα πράγματα να κυλήσουν, τις ιδεολογίες να επικρατήσουν ή να ξεθωριάσουν, τους ανθρώπους να μείνουν ή να φύγουν. «Η ζωή ξέρει και γω την εμπιστεύομαι».
Η ζωή δείχνει το δρόμο, απομακρύνει από μένα κάθε τι αρνητικό ή περιττό και μου δίνει ευκαιρίες, αρκεί να έχω ανοιχτά τα μάτια μου για να τις δω. «Η ζωή ξέρει και γω την εμπιστεύομαι».
Πλέον σκέφτομαι τη ζωή σαν ένα παιχνίδι, έναν ενδιαφέροντα γρίφο. Η ζωή μου έχει δώσει και μου δίνει καθημερινά στοιχεία και ενδείξεις, τα οποία μπορεί στην αρχή να φαίνονται άσχετα και αταίριαστα μεταξύ τους αλλά με το χρόνο αυτό αλλάζει. Όσο μεγαλώνω και μαθαίνω να αξιοποιώ και να συνδυάζω όσα εφόδια μου χει δώσει η ζωή, συνειδητοποιώ ότι είναι αρκετά και άμεσα συσχετιζόμενα. «Η ζωή ξέρει και γω την εμπιστεύομαι».
Πλέον δεν εμμένω σε αρνητικές καταστάσεις και ανθρώπους που δε με γεμίζουν, αλλά, απαγκιστρώνομαι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από αυτούς. Γιατί καμιά φορά το να κρατάς με όλη σου τη δύναμη ένα τεντωμένο σκοινί σε φθείρει περισσότερο από το να το αφήσεις. Απεναντίας, ανοίγω τα μάτια μου και αντιλαμβάνομαι τις ευκαιρίες που μου δίνει η ζωή, από την πιο απλή-την καθημερινή ανατολή του ήλιου, που είναι ένα νέο ξεκίνημα της ζωής- και τις αδράττω χωρίς να περιμένω. «Η ζωή ξέρει και γω την εμπιστεύομαι».
Πλέον δε χρειάζομαι ετικέτες για τη ζωή μου. Κάνω αυτό που μου αρέσει και με γεμίζει, συλλέγω στιγμές και τις εκφράζω με το δικό μου ιδιαίτερο τρόπο μέσω της τέχνης, αφήνοντας τη ζωή να με πάει στα κατάλληλα μονοπάτια. Πάω εκεί που μου υπαγορεύει η εσωτερική φωνή μου, δεν επηρεάζομαι από το βουητό. Είμαι ο εαυτός μου και αφήνω τη ζωή να με οδηγήσει, με πυξίδα τα προσωπικά μου θέλω. «Η ζωή ξέρει και γω την εμπιστεύομαι».
Πλέον αφήνω τα πράγματα να κυλήσουν. Δεν είμαι εμμονικός με τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την τελειότητα. Η μεταβλητότητα των πραγμάτων είναι καμιά φορά για το καλό μου. Η αλλαγή συχνά είναι αναγκαία. Σε ένα κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται, το να προσπαθείς να διατηρηθείς σταθερός είναι ο πλέον σίγουρος δρόμος για την αποτυχία. Η ζωή επιφυλάσσει εκπλήξεις-ευχάριστες ή δυσάρεστες- και πολλές ανατροπές. «Το σύμπαν βασίζεται στο χάος και εγώ θα το διασχίσω χωρίς να ψάχνω για λογική σειρά. Αυτή είναι η ζωή μου, συνενοηθήκαμε;».
* Στο κείμενο περιέχονται φωτογραφίες και αποσπάσματα από την ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη «Φτηνά τσιγάρα».
**Ο παραπάνω μονόλογος του Ρένου Χαραλαμπίδη από την ταινία «φτηνά τσιγάρα» (τα αποσπάσματα που είναι μέσα σε εισαγωγικά μόνο) αποτελεί πηγή έμπνευσης για μένα γιατί συμπυκνώνει πολλές αλήθειες της ζωής μου, τις οποίες προσπάθησα να αναλύσω περισσότερο, συνυφαίνοντάς τις με το αρχικό, πρωτογενές υλικό.
Δυναμική στο παρόν,αισιόδοξη για το μέλλον, πάντα και παντού ονειροπόλα και σκεπτόμενη.... Μ'αρέσει να βρίσκω κομμάτια του εαυτού μου μέσα στην τέχνη. Θεωρώ ότι τα ταξίδια είναι η πιο ουσιαστική επένδυση που μπορεί να κάνει κανείς. Μα κυρίως αγαπώ τους ανθρώπους και πιστεύω ότι είναι το μεγαλύτερο "κεφάλαιο" και η πνοή, που δίνει νόημα σε αυτόν τον κόσμο.
- Το γλαστράκι της αυτοεκτίμησης - 9 Μαΐου 2019
- Αν δεν αποδεχτείς εσύ εσένα, ποιος περιμένεις να το κάνει; - 21 Αυγούστου 2018
- Το να μειώνεις τον άλλον δεν σε κάνει ανώτερο - 12 Ιουνίου 2018
