Κολλητέ, μεγαλώνω αλλά δεν είσαι εδώ

Κολλητέ, μεγαλώνω αλλά δεν είσαι εδώ

Έκανες την επιλογή σου. Διάλεξες να φύγεις. Να ταξιδεύεις. Να μάθεις τον κόσμο. Να γνωρίσεις κάθε πολιτισμό. Να δαμάσεις τα κύματα. Να μπαρκάρεις σε κάθε λιμάνι. Είσαι ελεύθερος, ονειροπόλος, παθιασμένος. Στην ζωή μόνο το ταξίδι μετράει, έλεγες πάντα. Συμφωνούσα και χαμογέλουσα μαζί σου. Ήθελες τόσο πολύ να γίνεις καπετάνιος. Να ταξιδεύεις, να είσαι ελεύθερος. Χαίρομαι τόσο με την ευτυχία σου. Μα κολλητέ, τα χρόνια παίρνανε και μου λείπεις.

Advertisment

Μεγαλώνω και σε έχω ανάγκη. Σε θέλω δίπλα μου, στο πλάι μου, στα εύκολα και τα δύσκολα, στις χαρές και τις λύπες, όπως όταν ήμασταν παιδιά. Θυμάσαι; Όπως τότε, που οργανώναμε τα σχέδιά μας, τα ταξίδια μας, τις σκανταλιές μας. Τι ωραία που περνούσαμε, όταν ήμασταν παιδιά.

Πάντα μου λείπεις, αυτή την μέρα. Ήταν πάντα η μέρα μας. Κάθε χρόνο, την ζούσαμε και πιο έντονα. Μου λείπεις, αλλά χαίρομαι που είσαι εκεί μακρυά και είσαι καλά. Είσαι τόσο ελεύθερος, τόσο ανεξάρτητος τόσο ονειροπόλος. Θα ήταν άδικο να είσαι εδώ, επειδή απλά μου λείπεις.

Κολλητέ, λείπεις. Μεγαλώνω και μου λείπουν οι κουβέντες, τα σχέδια, οι βόλτες, οι πλάκες μας, η επικοινωνία και η κατανόηση. Λίγα λόγια και ένα βλέμμα ήταν αρκετά για να καταστρώσουμε τα μεγαλύτερα πλάνα. Ένα βλέμμα, μια λέξη έφταναν για να ξεσπάσουν τα πιο τρανταχτά γέλια, για να ξεκινήσουν τα μεγαλύτερα πειράγματα. Πόσο πολύ θα σε ήθελα σήμερα εδώ. Δίπλα μου. Στήριγμά μου. Πόσο πολύ χαίρομαι όμως, που κυνηγάς τα όνειρά σου.

Αυτή η σχέση ήταν και θα είναι τόσο ιδιαίτερη πάντα. Μπορεί να περάσουν μέρες, μήνες, χρόνια χωρίς να πούμε δυο λέξεις. Μα, όταν φτάνει η ώρα είναι σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Δύσκολο να καταλάβουν οι άλλοι, αλλά εμείς είμαστε τυχεροί. Εξάλλου όπως έλεγες πάντα, τι μας νοιάζει; έχουμε ο ένας τον άλλο και αυτό αρκεί. Κολλητέ, μεγαλώνω και μου λείπεις πολύ, αλλά μην σταματάς να ταξιδεύεις στα όνειρά σου.

Κολλητέ, μεγαλώνω και φοβάμαι. Μου λείπεις πολύ και πάντα σε θέλω δίπλα μου. Η ηρεμία της αγκαλιάς σου, η γαλήνη της φωνής σου ανεκτίμητη αξία για μένα. Μα, τα όνειρά μας τα κάναμε μαζί και αξίζουν πιο πολύ απ’ όλα.

Υ. Γ: Στον άνθρωπο που θα μεγαλώνουμε πάντα μαζί, κι ας μας χωρίζουν τόσα χιλιόμετρα.

• About
• Latest Posts

Do…Dare…Denia

Σαν παιδί ήθελα να ανήκω στην κοινωνία των “μεγάλων”, τωρα που μεγάλωσα θέλω να ξαναγίνω “παιδί”. Όχι, όχι, μην αγχώνεστε- μην μπερδεύεστε δεν έχω θεμα με την ηλικία. Απλά, όταν λέω γκρι, θέλω να φαντάζομαι έναν ελέφαντα… Όταν ζωγραφίζω ένα αρνι, δεν θέλω να μοιάζει με γέρικο κριάρι… Θέλω να έχω φίλη μια αλεπού… Όχι, όχι δεν τρελάθηκα…. Απλά, σαν άλλος “μικρός πρίγκιπας”, έχω φτιάξει ένα δικό μου “φανταστικό πλανήτη”. Follow me…

Latest posts by Do…Dare…Denia (see all)

• Μην φοβάσαι το παρελθόν, αν έχεις μάθει να κοιτάς μπροστά - 6 Ιουλίου 2017
• 5 μήνες μετά… - 26 Ιουνίου 2017
• Η αντίδραση που έγινε… πάθος - 11 Ιανουαρίου 2017