Σούζαν Σίμαρντ: Πώς μιλούν τα δέντρα μεταξύ τους
«Το δάσος είναι πολύ περισσότερα από όσα βλέπετε», λέει η οικολόγος Σούζαν Σίμαρντ. Τα 30 χρόνια έρευνας στα Καναδικά δάση την οδήγησαν σε μια εκπληκτική ανακάλυψη — τα δέντρα μιλάνε, συχνά και σε μεγάλες αποστάσεις. Μάθετε περισσότερα για τις αρμονικές αλλά πολύπλοκες κοινωνικές ζωές των δέντρων και ετοιμαστείτε να δείτε τον φυσικό κόσμο με άλλο μάτι.
Advertisment
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία παρακάτω
Φανταστείτε ότι περπατάτε μέσα σε ένα δάσος. Υποθέτω ότι σκέφτεστε μια ομάδα δέντρων, αυτό που εμείς οι δασολόγοι αποκαλούμε συστάδα, με τους τραχιούς κορμούς τους και τις όμορφες κόμες τους. Ναι, τα δέντρα είναι τα θεμέλια των δασών, αλλά ένα δάσος είναι πολλά περισσότερα από αυτό που βλέπετε, και σήμερα θέλω να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτεστε για τα δάση. Βλέπετε, υπόγεια υπάρχει ένας άλλος κόσμος, ένας κόσμος άπειρων βιολογικών μονοπατιών που συνδέουν τα δέντρα και τους επιτρέπουν να επικοινωνούν, και επιτρέπουν στο δάσος να συμπεριφέρεται σαν ενιαίος οργανισμός. Ίσως να σας θυμίζει ένα είδος νοημοσύνης.
0:52
Πώς το ξέρω αυτό; Αυτή είναι η ιστορία μου. Μεγάλωσα στα δάση της Βρετανικής Κολομβίας. Συνήθιζα να ξαπλώνω στο έδαφος των δασών και να χαζεύω τις κόμες των δέντρων. Ήταν γίγαντες. Ο παππούς ήταν και αυτός γίγαντας. Ήταν υλοτόμος, και έκοβε επιλεκτικά κορμούς κέδρων από το τροπικό δάσος της ενδοχώρας. Ο παππούς μου έμαθε τους ήσυχους και συνεκτικούς τρόπους του δάσους, και πώς η οικογένεια μου ήταν συνδεδεμένη με αυτό. Έτσι ακολούθησα τα χνάρια του παππού.
1:22
Εκείνος και εγώ είχαμε μια περιέργεια για τα δάση, και η πρώτη μου στιγμή ανακάλυψης ήταν στο σπιτάκι της τουαλέτας κοντά στη λίμνη μας. Το καημένο το σκυλί μας, ο Τζιγκς, είχε γλιστρήσει και είχε πέσει μέσα στον λάκκο, Έτσι ο παππούς έτρεξε με το φτυάρι του για να σώσει το καημένο το σκυλί. Ήταν εκεί κάτω και κολυμπούσε στη λάσπη. Αλλά ενώ ο παππούς έσκαβε το έδαφος του δάσους σε εκείνο το σημείο, εγώ σαγηνεύτηκα από τις ρίζες, και κάτω από αυτές, αυτό που αργότερα έμαθα ότι είναι το λευκό μυκήλιο και κάτω από αυτό ο κόκκινος και ο κίτρινος ορυκτός ορίζοντας. Τελικά, ο παππούς κι εγώ σώσαμε το καημένο το σκυλί, αλλά ήταν αυτή η στιγμή όπου συνειδητοποίησα ότι αυτή η παλέτα από ρίζες και χώμα ήταν στην πραγματικότητα τα θεμέλια του δάσους.
2:05
Και ήθελα να μάθω περισσότερα. Έτσι σπούδασα δασολογία. Άλλα σύντομα βρήκα τον εαυτό μου να δουλεύει με τους ισχυρούς ανθρώπους που ήταν υπεύθυνοι για την εμπορική υλοτομία. Η έκταση της αποψίλωσης ήταν ανησυχητική, και σύντομα κατάλαβα ότι διαφωνούσα με τη συμμετοχή μου σε αυτήν. Εκτός από αυτό, το ράντισμα και το κόψιμο των λευκών και των σημύδων για να γίνει χώρος για τα πεύκα και τα έλατα που έχουν μεγαλύτερη εμπορική αξία ήταν τρομερά. Φαινόταν ότι τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει αυτήν την αμείλικτη βιομηχανική μηχανή.
2:40
Έτσι γύρισα στο πανεπιστήμιο, και σπούδασα τον άλλο κόσμο μου. Βλέπετε, επιστήμονες είχαν μόλις ανακαλύψει σε συνθήκες εργαστηρίου ότι μία ρίζα από δενδρύλλιο πεύκου μπορούσε να μεταδώσει άνθρακα σε μια άλλη ρίζα δενδρυλλίου πεύκου. Αλλά αυτό γινόταν στο εργαστήριο, και αναρωτήθηκα αν θα μπορούσε αυτό να συμβαίνει στα αληθινά δάση. Σκέφτηκα πως, ναι. Ίσως και τα δέντρα στα αληθινά δάση να μοιράζονται πληροφορίες υπογείως. Αλλά αυτό ήταν πολύ αμφιλεγόμενο, και κάποιοι άνθρωποι πίστεψαν ότι είμαι τρελή, και δυσκολευόμουν να βρω χρηματοδότηση για την έρευνα. Αλλά επέμεινα, και τελικά διεξήγαγα κάποια πειράματα βαθιά μέσα στο δάσος, πριν από 25 χρόνια. Καλλιέργησα 80 δείγματα από τρία είδη: παπυροφόρο σημύδα, ελάτη του Ντάγκλας και δυτικό κόκκινο κέδρο. Υπέθεσα ότι η σημύδα και το έλατο θα συνδέονταν στον υπόγειο ιστό, αλλά όχι ο κέδρος. Ήταν σε δικό του, ξεχωριστό κόσμο. Και μάζεψα τον εξοπλισμό μου, και δεν είχα χρήματα οπότε έπρεπε να το κάνω με χαμηλό κόστος. Έτσι πήγα σε ένα πολυκατάστημα –
3:46
(Γέλια)
3:47
και αγόρασα μερικές πλαστικές σακούλες και μονωτική ταινία και σκίαστρο, ένα χρονόμετρο, μια φόρμα εργασίας, μια μάσκα. Και μετά δανείστηκα κάποια εργαλεία υψηλής τεχνολογίας από το πανεπιστήμιο μου: ένα μετρητή Γκάιγκερ, ένα μετρητή ιονίζουσας ακτινοβολίας, ένα φασματόμετρο μάζας, μικροσκόπια. Και μετά πήρα μερικά πολύ επικίνδυνα πράγματα: σύριγγες γεμάτες με ραδιενεργό αέριο διοξείδιο του άνθρακα-14 και μερικές μπουκάλες υψηλής πίεσης του σταθερού ισοτόπου διοξείδιο του άνθρακα-13. Αλλά είχα πάρει άδεια. (Γέλια)
4:19
Α, και ξέχασα κάποια πράγματα, σημαντικά πράγματα: σπρέι για τα έντομα, για τις αρκούδες, τα φίλτρα για τη μάσκα μου. Τι να κάνεις.
4:30
Την πρώτη μέρα του πειράματος, πήγαμε στο κομμάτι γης μας και μας κυνήγησαν μια αρκούδα Γκρίζλι με το μικρό της. Και δεν είχα σπρέι για αρκούδες. Αλλά ξέρετε, έτσι γίνεται η έρευνα στα δάση στον Καναδά.
4:43
(Γέλια)
4:44
Έτσι γύρισα την επόμενη μέρα, και η μαμά αρκούδα με το μικρό της είχαν φύγει. Έτσι αυτή τη φορά ξεκινήσαμε πραγματικά, και φόρεσα τη στολή εργασίας μου, έβαλα τη μάσκα μου, και μετά έβαλα τις πλαστικές σακούλες πάνω στα δέντρα μου. Πήρα τις γιγαντιαίες σύριγγες, και χορήγησα με ένεση στις σακούλες τα ισότοπα ιχνηλάτες μου, αέρια διοξειδίου του άνθρακα, πρώτα τη σημύδα. Χορήγησα άνθρακα-14 με ένεση, το ραδιενεργό αέριο, στη σακούλα της σημύδας. Και μετά στο έλατο, χορήγησα το σταθερό ισότοπο αέριο διοξείδιο του άνθρακα-13. Χρησιμοποίησα δύο ισότοπα, επειδή αναρωτιόμουν εάν υπήρχε αμφίδρομη επικοινωνία ανάμεσα σε αυτά τα είδη. Έφτασα στην τελευταία σακούλα, το ογδοηκοστό δείγμα, και ξαφνικά εμφανίστηκε πάλι η μαμά αρκούδα. Και άρχισε να με κυνηγάει, και είχα ψηλά τις σύριγγες πάνω από το κεφάλι μου, και έδιωχνα τα κουνούπια, και πήδηξα στο φορτηγό, και σκέφτηκα, «Γι’ αυτό ο κόσμος κάνει έρευνα στο εργαστήριο».
5:45
(Γέλια)
5:48
Περίμενα μια ώρα. Σκέφτηκα ότι τόσο θα χρειαζόταν ώστε τα δέντρα να απορροφήσουν το CO2 μέσω της φωτοσύνθεσης, να το μετατρέψουν σε σάκχαρα, να το στείλουν στις ρίζες τους, και ίσως, υπέθεσα, να μεταφέρουν τον άνθρακα υπόγεια στους γείτονες τους. Όταν πέρασε μια ώρα, κατέβασα το παράθυρό μου, και έψαξα για τη μαμά αρκούδα. Α ωραία, είναι εκεί πέρα και τρώει τα μύρτιλλά της. Έτσι κατέβηκα από το φορτηγάκι και πήγα να δουλέψω. Πήγα στην πρώτη σακούλα με τη σημύδα. Έβγαλα τη σακούλα. Πέρασα τον μετρητή Γκάιγκερ πάνω από τα φύλλα της. Κκχχχ! Τέλεια. Η σημύδα είχε τραβήξει το ραδιενεργό αέριο. Και μετά η στιγμή της αλήθειας. Πήγα στην ελάτη. Έβγαλα τη σακούλα της. Πέρασα τον μετρητή Γκάιγκερ πάνω από τις βελόνες της, Και άκουσα τον πιο ωραίο ήχο. Κκχχχ! Ήταν ο ήχος της σημύδας να μιλάει με την ελάτη, και η σημύδα έλεγε, «Γεια, πώς μπορώ να σε βοηθήσω;» Και η ελάτη έλεγε, «Ναι, μπορείς να μου στείλεις λίγο από τον άνθρακά σου; Γιατί κάποιος έριξε ένα σκίαστρο πάνω μου». Πήγα στον κέδρο και πέρασα τον μετρητή Γκάιγκερ πάνω από τα φύλλα του, και όπως υποψιαζόμουν, σιωπή. Ο κέδρος ήταν στον δικό του κόσμο. Δεν συνδεόταν στον ιστό που ένωνε τη σημύδα με την ελάτη.
7:10
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, έτρεξα από κομμάτι γης σε κομμάτι γης και έλεγξα και τα 80 δείγματα. Τα στοιχεία ήταν ξεκάθαρα. Ο άνθρακας-13 και ο άνθρακας-14 μου έδειχναν ότι η παπυροφόρος σημύδα και το έλατο του Ντάγκλας ήταν σε μια αμφίδρομη συζήτηση. Αποδείχτηκε ότι αυτήν την εποχή του χρόνου, το καλοκαίρι, η σημύδα έστελνε περισσότερο άνθρακα στην ελάτη απ’ ότι η ελάτη έστελνε στη σημύδα, ειδικά όταν η ελάτη ήταν στη σκιά. Και σε μεταγενέστερα πειράματα, βρήκαμε το αντίθετο, η ελάτη έστελνε περισσότερο άνθρακα στη σημύδα απ’ ότι η σημύδα στην ελάτη, κι αυτό επειδή η ελάτη ήταν ακόμα στην ανάπτυξη ενώ η σημύδα δεν είχε φύλλα. Έτσι αποδεικνύεται ότι τα δύο είδη ήταν αλληλοεξαρτώμενα, όπως το γιν και το γιανγκ.
7:51
Και εκείνη τη στιγμή τα είδα όλα καθαρά. Ήξερα ότι είχα βρει κάτι μεγάλο, κάτι που θα άλλαζε το πώς βλέπουμε την αλληλεπίδραση των δένδρων στα δάση, από όχι απλά ανταγωνιστές αλλά σε συνεργάτες. Και είχα βρει ακράδαντα στοιχεία για το τεράστιο υπόγειο δίκτυο επικοινωνίας, τον άλλο κόσμο.
8:14
Τώρα, ήλπιζα και πίστευα πραγματικά ότι η ανακάλυψη μου θα άλλαζε τον τρόπο που ασκούμε τη διαχείριση των δασών, από την αποψίλωση και τη χρήση ζιζανιοκτόνων σε πιο ολιστικές και βιώσιμες μεθόδους, μεθόδους που θα ήταν λιγότερο ακριβές και περισσότερο πρακτικές. Πού είχα το μυαλό μου; Θα επιστρέψω σε αυτό.
8:34
Πώς λοιπόν ασκούμε επιστήμη σε περίπλοκα συστήματα όπως τα δάση; Σαν επιστήμονες των δασών πρέπει να κάνουμε την έρευνα μας στα δάση, και αυτό είναι πολύ δύσκολο, όπως σας έδειξα. Και πρέπει να είμαστε πολύ καλοί στο να ξεφεύγουμε από αρκούδες. Αλλά κυρίως, πρέπει να εμμένουμε παρόλα τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε. Και πρέπει να ακολουθούμε την διαίσθησή μας και τις εμπειρίες μας και να κάνουμε πολύ καλές ερωτήσεις. Και μετά πρέπει να συλλέξουμε τα δεδομένα και μετά να τα επαληθεύσουμε. Έχω διεξάγει και δημοσιεύσει εκατοντάδες πειράματα στο δάσος. Κάποιες από τις παλαιότερες πειραματικές φυτείες μου είναι τώρα μεγαλύτερες των 30 ετών. Μπορείτε να τις δείτε. Έτσι λειτουργεί η δασική επιστήμη.
9:17
Θέλω λοιπόν τώρα να μιλήσω για την επιστήμη. Πώς επικοινωνούσαν η παπυροφόρος σημύδα και η ελάτη του Ντάγκλας; Αποδεικνύεται ότι συνομιλούσαν όχι μόνο στη γλώσσα του άνθρακα αλλά και του αζώτου και του φωσφόρου και του νερού και των αμυντικών σημάτων και των αλληλόμορφων χημικών και ορμονών – πληροφορία. Και ξέρετε, πρέπει να σας πω, πριν από μένα, οι επιστήμονες νόμιζαν ότι το υπόγειο συμβιωτικό μόρφωμα που λέγεται μυκόρριζα εμπλεκόταν. Μυκόρριζα σημαίνει κυριολεκτικά «ρίζα μύκητα». Βλέπετε τα αναπαραγωγικά τους όργανα όταν περπατάτε στο δάσος. Είναι τα μανιτάρια. Τα μανιτάρια, όμως, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, επειδή από αυτούς τους βλαστούς βγαίνουν μυκητιακά νήματα που σχηματίζουν ένα μυκήλιο, το οποίο προσβάλει και αποικίζει τις ρίζες όλων των δέντρων και των φυτών. Και εκεί που τα μυκητιακά κύτταρα αλληλεπιδρούν με τα κύτταρα των ριζών, γίνεται μια ανταλλαγή άνθρακα για θρεπτικά συστατικά, και ο μύκητας παίρνει αυτά τα θρεπτικά συστατικά μεγαλώνοντας μέσα στο χώμα και επικαλύπτοντας κάθε σωματίδιο χώματος. Ο ιστός είναι τόσο πυκνός που μπορεί να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μυκηλίου κάτω από μία και μόνο πατημασιά. Και εκτός από αυτό, το μυκήλιο συνδέει διαφορετικούς οργανισμούς μέσα στο δάσος, οργανισμούς όχι μόνο του ίδιου είδους αλλά και μεταξύ άλλων ειδών, όπως η σημύδα και η ελάτη, και λειτουργεί περίπου όπως το Διαδίκτυο.
10:40
Βλέπετε, όπως όλα τα δίκτυα, τα μυκορριζικά δίκτυα έχουν κόμβους και συνδέσμους. Φτιάξαμε αυτόν τον χάρτη εξετάζοντας τις σύντομες ακολουθίες DNA κάθε δέντρου και κάθε μύκητα σε ένα μέρος ενός δάσους από ελάτες του Ντάγκλας. Στην εικόνα οι κύκλοι αναπαριστούν τις ελάτες του Ντάγκλας, ή τους κόμβους, και οι γραμμές αναπαριστούν τις μυκητιακές διασυνδέσεις, ή τους συνδέσμους.
11:04
Οι μεγαλύτεροι, σκουρόχρωμοι κόμβοι είναι οι πιο πολυάσχολοι. Τα αποκαλούμε «κεντρικά δέντρα», ή πιο στοργικά, «μητρικά δέντρα», γιατί αποδεικνύεται ότι αυτά τα κεντρικά δέντρα τρέφουν τα μικρά τους, αυτά που μεγαλώνουν στην περιοχή τους. Και αν μπορείτε να δείτε τις κίτρινες τελείες, αυτά είναι τα νεαρά φυντάνια που εγκαταστάθηκαν μέσα στο δίκτυο των παλαιών μητρικών δέντρων. Σε ένα δάσος, ένα μητρικό δέντρο μπορεί να συνδέεται με εκατοντάδες άλλα δέντρα. Και χρησιμοποιώντας τα ισότοπα ιχνηλάτες μας βρήκαμε ότι τα μητρικά δέντρα στέλνουν τον περίσσιο άνθρακά τους μέσω του μυκορριζικού δικτύου στα φυντάνια της περιοχής τους, και το συνδέσαμε αυτό με την αυξημένη επιβίωση φυντανιών κατά τέσσερις φορές.
11:46
Όλοι μας ξέρουμε ότι ευνοούμε τα δικά μας παιδιά, και αναρωτήθηκα εάν η ελάτη του Ντάγκλας μπορούσε να αναγνωρίσει το είδος της, όπως η μαμά αρκούδα και το μικρό της; Έτσι στήσαμε ένα πείραμα, και καλλιεργήσαμε μητρικά δέντρα μαζί με συγγενικά και ξένα φυντάνια. Κι αποδεικνύεται ότι όντως αναγνωρίζουν το είδος τους. Τα μητρικά δέντρα αποικίζουν τους συγγενείς τους με μεγαλύτερα μυκορριζικά δίκτυα. Τους στέλνουν περισσότερο άνθρακα υπογείως. Μειώνουν ακόμα και τα συμπλέγματα ριζών τους ώστε να δημιουργήσουν χώρο για τα παιδιά τους. Όταν τα μητρικά δέντρα είναι τραυματισμένα ή πεθαίνουν, στέλνουν επίσης μηνύματα σοφίας στην επόμενη γενιά φυντανιών. Έτσι χρησιμοποιήσαμε ιχνηλάτηση μέσω ισότοπων ώστε να ακολουθήσουμε τον άνθρακα που κινείται από ένα τραυματισμένο μητρικό δέντρο μέσω του κορμού του στο μυκορριζικό δίκτυο προς στα γειτονικά φυντάνια, όχι μόνο άνθρακας αλλά και αμυντικά σήματα. Και αυτές οι δύο ενώσεις αύξησαν την αντοχή αυτών των φυντανιών σε μελλοντικές πιέσεις. Άρα τα δέντρα μιλάνε.
12:49
(Χειροκρότημα)
12:51
Ευχαριστώ.
12:56
Μέσω της αμφίδρομης συνομιλίας, αυξάνουν την ανθεκτικότητα ολόκληρης της κοινότητας. Ίσως σας θυμίζει τις δικές μας κοινότητες και τις οικογένειες μας, τουλάχιστον κάποιες οικογένειες.
13:08
(Γέλια)
13:10
Ας έρθουμε λοιπόν στο αρχικό μας θέμα. Τα δάση δεν είναι απλά ομάδες δέντρων. Είναι πολύπλοκα συστήματα με κέντρα και δίκτυα που επικαλύπτουν και συνδέουν τα δέντρα, και τους επιτρέπουν να επικοινωνούν, και προσφέρουν τρόπους για ανατροφοδότηση και προσαρμογή, και αυτό κάνει το δάσος ανθεκτικό. Και αυτό γίνεται επειδή υπάρχουν πολλά κεντρικά δέντρα και επικαλύπτοντα δίκτυα. Αλλά είναι επίσης ευάλωτα, ευάλωτα όχι μόνο σε φυσικές ενοχλήσεις όπως οι σκολύτες που επιτίθενται κατά προτίμηση στα μεγάλα ηλικιωμένα δέντρα αλλά στην υλοτομία μεγάλης κλίμακας και την αποψίλωση. Βλέπετε, μπορείτε να αφαιρέσετε ένα η δύο κεντρικά δέντρα, αλλά έρχεται ένα κρίσιμο σημείο, επειδή τα κεντρικά δέντρα είναι σαν τα πριτσίνια σε ένα αεροπλάνο. Μπορείς να βγάλεις ένα η δύο και το αεροπλάνο να συνεχίζει να πετάει, αλλά αν βγάλεις πάρα πολλά, ή ίσως αυτό που κρατάει τα φτερά, και ολόκληρο το σύστημα καταρρέει.
14:06
Τώρα λοιπόν πώς σκέφτεστε για τα δάση; Διαφορετικά;
14:08
(Κοινό) Ναι.
14:10
Ωραία. Χαίρομαι.
14:13
Θυμηθείτε λοιπόν ότι είπα νωρίτερα πως ήλπιζα ότι η έρευνά μου, οι ανακαλύψεις μου θα άλλαζαν τον τρόπο που ασκούμε τη δασολογία. Θα ήθελα να το ελέγξω αυτό 30 χρόνια αργότερα, εδώ στον δυτικό Καναδά.
14:33
Αυτό είναι περίπου 100 χιλιόμετρα προς τα δυτικά μας, ακριβώς στα όρια του Εθνικού Δρυμού του Μπανφ. Υπάρχει μεγάλη αποψίλωση. Δεν είναι και τόσο ανέγγιχτο. Το 2014, το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Πόρων ανέφερε ότι την τελευταία δεκαετία ο Καναδάς είχε το μεγαλύτερο ποσοστό δασικής διαταραχής παγκοσμίως, και πάω στοίχημα ότι νομίζατε πως ήταν η Βραζιλία. Στον Καναδά είναι 3,6% το χρόνο. Με δική μου εκτίμηση, αυτό είναι περίπου τέσσερις φορές το βιώσιμο ποσοστό.
15:07
Τώρα, μαζικές διαταραχές αυτής της κλίμακας είναι γνωστό ότι επηρεάζουν τους υδρολογικούς κύκλους, υποβαθμίζουν τους βιότοπους της άγριας πανίδας, και εκπέμπουν αέρια του θερμοκηπίου πίσω στην ατμόσφαιρα, το οποίο προκαλεί μεγαλύτερη διαταραχή και πιο πολλές καταστροφές δέντρων.
15:22
Εκτός από αυτό, συνεχίζουμε να φυτεύουμε ένα η δύο είδη και ξεριζώνουμε τις λεύκες και τις σημύδες. Αυτά τα απλοποιημένα δάση στερούνται πολυπλοκότητας, και είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε μολύνσεις και έντομα. Και καθώς αλλάζει το κλιμα, αυτό δημιουργεί την τέλεια θύελλα, για ακραία γεγονότα, όπως η μαζική έξαρση του σκαθαριού των πεύκων που πρόσφατα σάρωσε τη Βόρεια Αμερική, ή η μεγάλη πυρκαγιά τους τελευταίους δυο μήνες στην Αλμπέρτα.
15:51
Θέλω λοιπόν να επανέλθω στην τελική μου ερώτηση: αντί να αποδυναμώνουμε τα δάση μας, πώς μπορούμε να τα ενισχύσουμε και να τα βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή; Ξέρετε το πολύ καλό που έχουν τα δάση σαν πολύπλοκα συστήματα είναι ότι έχουν πολύ μεγάλη ικανότητα αυτο-ίασης Στα πρόσφατα πειράματά μας, βρήκαμε ότι με επιλεκτική υλοτομία και διατήρηση των κεντρικών δέντρων και ανάπλαση προς μια ποικιλία ειδών και γονιδίων και γονότυπων, ότι αυτά τα μυκορριζικά δίκτυα ανακάμπτουν ταχύτατα. Έτσι με αυτό στο μυαλό, θέλω να σας αφήσω με τέσσερις απλές λύσεις. Και δεν μπορούμε να κοροϊδέψουμε τους εαυτούς μας
16:31
ότι είναι πολύ περίπλοκες για να εφαρμοστούν.
16:34
Αρχικά, πρέπει όλοι να βγούμε στο δάσος. Πρέπει να αποκαταστήσουμε την τοπική συμμετοχή στα δάση μας. Βλέπετε, τα περισσότερα δάση μας διαχειρίζονται μέσω μιας ενιαίας προσέγγισης, αλλά η καλή διαχείριση των δασών απαιτεί γνώση των τοπικών συνθηκών.
16:53
Δεύτερον, πρέπει να σώσουμε τα παλαιότερα δάση μας. Αυτά είναι αποθήκες γονιδίων και μητρικών δέντρων και μυκορριζικών δικτύων. Αυτό λοιπόν σημαίνει λιγότερο κόψιμο. Δεν εννοώ καθόλου κόψιμο, αλλά λιγότερο κόψιμο.
17:10
Και τρίτον, όταν κόβουμε, πρέπει να σώζουμε τις κληρονομιές, τα μητρικά δέντρα και τα δίκτυα, και το ξύλο, τα γονίδια, ώστε να μπορούν να μεταδίδουν τη σοφία τους στην επόμενη γενιά δέντρων ώστε να μπορούν να αντέχουν τις μελλοντικές δυσκολίες που έρχονται. Πρέπει να είμαστε οικολόγοι.
17:30
Και τέλος, τέταρτο και τελευταίο, πρέπει να αναγεννούμε τα δάση μας με ποικιλία ειδών και γονότυπων και δομών, φυτεύοντας και επιτρέποντας τη φυσική αναγέννηση. Πρέπει να δώσουμε στη Μητέρα Φύση τα εργαλεία που χρειάζεται ώστε να χρησιμοποιήσει τη νοημοσύνη της για να αυτο-ιαθεί. Και πρέπει να θυμόμαστε ότι τα δάση δεν είναι μόνο ένα μάτσο δέντρα που ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, είναι υπερ-συνεργάτες.
17:57
Πάμε λοιπόν πίσω στον Τζιγκς. Η πτώση του Τζιγκς στον λάκκο μου έδειξε έναν άλλο κόσμο, και άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα δάση. Ελπίζω σήμερα να άλλαξα τον τρόπο που σκέφτεστε για τα δάση.
Advertisment
