AIDS: Υπάρχει «λύση» με τη σωστή θεραπεία
Συνέντευξη του Δρος Παναγιώτη Γαργαλιάνου στη Μάρη Γαργαλιάνου
για την Εναλλακτική Δράση
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, συναντήσαμε τον Δρ. Παναγιώτη Γαργαλιάνο (Παθολόγος – Λοιμωξιολόγος, Συντονιστής – Διευθυντής του Α΄ Παθολογικού Τμήματος και Μονάδας Λοιμώξεων στο Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς», τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και αντιμετώπισης του AIDS και τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Λοιμώξεων) και συζητήσαμε μαζί του για το «στίγμα» του AIDS, την ενημέρωση, το «Getting to zero» -μήνυμα της φετινής παγκόσμιας ημέρας- και όχι μόνο. Αρκούν οι ήδη υπάρχουσες δράσεις – εκστρατείες για την ενημέρωση του κόσμου; Μπορεί να εξαλειφθεί ο ιός; Ποιος ο ρόλος της καλής ψυχολογίας ενός οροθετικού ατόμου; Αυτά και άλλα πολλά σε μια ολιγόλεπτη, μα τόσο ουσιαστική κουβέντα.
Advertisment
Εν έτει 2016, στην ευρωπαϊκή χώρα που ονομάζουμε Ελλάδα, θεωρείτε πως το «στίγμα» του να είναι κάποιος οροθετικός και «ζει ανάμεσά μας» υπάρχει ακόμα;
Παρά το γεγονός ότι η Ελληνική κοινωνία έχει κάνει μεγάλα βήματα και σε μεγάλο βαθμό έχει ξεπεράσει τις φοβίες και τις προκαταλήψεις της που οδηγούν στο στιγματισμό των οροθετικών ατόμων, έχω την εντύπωση σα γιατρός, μα πάνω απ’ όλα σαν άνθρωπος ότι εν έτει 2016 υπάρχει ακόμη ένα όχι –δυστυχώς- αμελητέο ποσοστό Ελλήνων που θεωρεί το AIDS «στίγμα». Μάλιστα αυτό το ποσοστό, ίσως μάλλον ενοχλείται αν μάθει ότι στο περιβάλλον του, ή στον εργασιακό του χώρο συνυπάρχει με οροθετικό άτομο…
Σε σύγκριση με άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, ο Έλληνας είναι σωστά ενημερωμένος στο κομμάτι της πρόληψης και αν όχι, τι και ποιος κρίνετε πως φέρει την ευθύνη;
Advertisment
Η ενημέρωση του πληθυσμού για τον ιό του AIDS τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια τουλάχιστον όσον αφορά τους τρόπους μετάδοσης, είναι σχεδόν σε ικανοποιητικά επίπεδα. Ωστόσο, υπάρχουν ισχυροί φόβοι ότι αρχίζει ξανά ο κόσμος να «ξεχνά» τα μέτρα προφύλαξης και αυτό είναι κάτι ιδιαιτέρως ανησυχητικό. Η ασφαλέστερη προσέγγιση ενημέρωσης είναι η με το σωστό τρόπο έναρξη γνώσης του θέματος από τις μικρές ηλικίες, κάτι το οποίο φυσικά συνεπάγεται με μια σωστή ενημέρωση ήδη από τα πρώτα κιόλας σχολικά έτη.
Το 1988, η 1η Δεκέμβρη με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και στη συνέχεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS». Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, βλέπουμε όλο και περισσότερο διάφορες ενημερωτικές εκστρατείες και δράσεις για το μείζον αυτό ζήτημα, το οποίο αφορά την υγεία και κατ’ επέκταση τη ζωή μας. Αρκούν;
Κάθε «Παγκόσμια Ημέρα» έχει το φόβο να γίνει μιας ημέρας μνήμη δυστυχώς… Το ζήτημα είναι άλλο. Το εξής ερώτημα: «Και μετά;». Άποψή μου είναι πως η ενημέρωση τουλάχιστον για μείζονα θέματα Δημόσιας Υγείας οφείλει να είναι διαρκής όλο τον χρόνο…
Το μήνυμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας κατά του AIDS είναι «Getting to Zero». Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για αυτήν την καμπάνια;
Το «Getting to zero» ουσιαστικά είναι στόχος και μάλιστα εφικτός για τα επόμενα δέκα χρόνια σε κράτη που με στοχευμένες δράσεις θα επιτύχουν μηδέν νέες μολύνσεις κατ΄ έτος. Οι δράσεις αυτές αφορούν τη θεραπεία όλων των οροθετικών ατόμων, φυσικά όχι μόνο για τη δική τους υγεία αλλά και ως προφύλαξη, μιας και όσοι λαμβάνουν αποτελεσματική θεραπεία μεταδίδουν τη λοίμωξη εξαιρετικά δύσκολα. Μια άλλη δράση, είναι η χορήγηση προφυλακτικής θεραπείας (PrEP-Pre Exposure Prophylaxis) σε άτομα μεγάλου κινδύνου, όπως για παράδειγμα ερωτικούς συντρόφους οροθετικών ατόμων και συζητείται η χρήση της παρέμβασης αυτής σε ομάδες όπως οι ομο,αμφι-φυλόφιλοι.
Η υπηρεσία του ΟΗΕ για την καταπολέμηση του AIDS, «UNAIDS» εκπέμπει μηνύματα ιδιαιτέρως θετικά. «Το τέλος της επιδημίας του AIDS δεν είναι πλέον απλώς ένα όραμα, μπορεί να γίνει πραγματικότητα έως το 2030». Με την ιατρική και επιστημονική σας ιδιότητα, πως βλέπετε αυτή τη δήλωση; Τι προβλέπετε εσείς ο ίδιος;
Aσφαλείς προβλέψεις δεν είναι δυνατόν να γίνουν τουλάχιστον όσον αφορά την ύπαρξη θεραπευτικού σχήματος που θα «εξαφανίζει» τον ιό από το ανθρώπινο σώμα, ή την ανάπτυξη εμβολίου. Ωστόσο, είναι μεγάλη αλήθεια πως η έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση είναι καταιγιστική και πολύ ελπιδοφόρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορεί να σταματήσει η μετάδοση ασφαλώς με μια σωστή ενημέρωση και με την ανακάλυψη σαφώς ακόμη νεώτερων φαρμάκων μπορεί να γίνει η θεραπεία των οροθετικών πολύ ευκολότερη, όπως για παράδειγμα με μια ένεση, μία φορά τον μήνα. Αυτό θα είναι σίγουρα κάτι πολύ θετικό…
Ας πάμε λίγο τώρα στο πιο «πρακτικό» του ζητήματος. Αν κάποιος από εμάς κάνει την εξέταση για τον HIV και βρεθεί θετικός, τι πρέπει να κάνει μετά; Ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Όταν βρεθεί ένας άνθρωπος θετικός στον ιό, πρέπει να επισκεφθεί αμέσως μια Μονάδα Λοιμώξεων και να ξεκινήσει παρακολούθηση. Σε όλες τις Μονάδες υπάρχει και η δυνατότητα ψυχολογικής υποστήριξης πέραν από τους ειδικούς γιατρούς και από Ψυχολόγο και όταν χρειάζεται από Ψυχίατρο…
Ένας άνθρωπος θετικός στον HIV, πρέπει να συμβιβαστεί με το γεγονός πως το υπόλοιπο της ζωής του οφείλει να το ζήσει με φάρμακα, θεραπείες, χάπια. Υπάρχει εναλλακτική και ποιος ο ρόλος της ανθρώπινης ψυχολογίας;
Αν ο παρακολουθούμενος καταλάβει ότι υπό την προϋπόθεση ότι θα παίρνει σωστά τα φάρμακά του θα ζήσει περίπου όσο και οποιοσδήποτε άλλος που δεν είναι οροθετικός, η «συμμόρφωση» στη θεραπεία είναι μεγάλη. Η εναλλακτική θεραπεία που με ρωτάς έστω προς το παρόν, δεν υπάρχει. Τώρα, αυτό που ονομάζουμε «καλή ψυχολογία» είναι σίγουρα ένα άκρως σημαντικό κεφάλαιο και αυτό για δυο βασικούς λόγους. Πρώτον, για μια καλή σωματική ευεξία και δεύτερον για μια πιο ήπια και εύκολη συμμόρφωση στη λήψη των φαρμάκων.
Τέλος, θα ήθελα να μου δώσετε ένα μήνυμα αυτό καθεαυτό δικό σας, για όλους τους αναγνώστες της Εναλλακτικής Δράσης
Στην περίπτωση του AIDS να θυμόμαστε πάντα ότι πρώτα πρέπει να υπολογίζουμε την προφύλαξη και να την ακολουθούμε πάνω απ’ όλα για την υγεία μας. Σε ότι αφορά τώρα τους θετικούς στον HIV, «υπάρχει λύση» με τη σωστή θεραπεία.
