Άνθρωποι είμαστε και έχουμε πάθ(η)ει
Και τα πάθη μας έχουμε και τα λάθη μας κάνουμε και, μεταξύ μας, ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Κάπως πρέπει κι εμείς να μάθουμε πως λειτουργεί αυτός ο κόσμος, δε νομίζεις; Όχι όπως μας όρισαν κάποιοι «μεγάλοι» πως είναι, ή μάλλον καλύτερα πως «πρέπει» να είναι. Μια ζωή υπό σε πάσης φύσεως εξουσία… Πρώτα σε γονείς στρατιωτάκια ενοχικά για το καλό μας, σε εκκλησίες και πολιτικάντηδες πάσης φύσεως υπό εμείς και μαριονέτες για το καλό μας, σε αφεντικά και εραστές με ένα κάρο απωθημένα, θυμό και ανασφάλειες να κλείνουμε στόμα και να κάνουμε προσευχή σιωπηλή, παρόλα αυτά να εμμένουμε για το καλό μας.
Advertisment
Κάπως πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε μόνοι μας ποιο το καλό και ποιο το κακό μας -αν υπάρχει- και τις συνέπειες να τις λουστούμε, ή και όχι. Εσύ φίλε μου που κρίνεις ασυστόλως του άλλου τις επιλογές, καλύτερα τα κατάφερες από εκείνον; Αισθάνεσαι ευτυχισμένος; Νιώθεις υγιής; Όλα στρώθηκαν μπροστά σου ήπια και δρόμοι γεμάτοι ροδοπέταλα σε οδήγησαν στο όνειρο που έχεις τη ψευδαίσθηση ότι ζεις; Το ζεις όντως;
Διαβάστε επίσης από τη Μάρη Γαργαλιάνου
Advertisment
Τσαλαπάτησες το είναι σου και μια και δυο, πήγες κόντρα στον εαυτό σου, αμύνθηκες σχεδόν εμμονικώς ηρωικά, οι ενοχές έκαναν πάρτι εντός σου και ύστερα σε κρίσεις ξέσπασε το κορμί σου, γιατί ποτέ δεν του επέτρεψες να κάνει βαρκάδα φυσική με το μυαλό και την καρδιά σου. Ε όχι λοιπόν, δεν τα κατάφερες καλύτερα. Λυπάμαι. Επέλεξες να συμβιβαστείς και ύστερα κατάλαβες πως είσαι «πάλι» λάθος. Και εδώ ακριβώς σε θέλω. Έπαθες και έμαθες. Και τώρα; Μείνε στο ότι έμαθες. Έμαθες;
«Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε» λέει ένα τραγούδι μεγάλο. Βέβαια στο δικό μου το μυαλό η έννοια «σφάλμα» δεν υπάρχει, με συγχωρείς. Ή μάλλον όχι. Υπάρχει. Σφάλμα φίλε μου, είναι να ΜΗ μαθαίνεις. Να εμμένεις σκληρυντικά δογματικός σε ιδέες και φαντάσματα του παρελθόντος και να χάνεις το παρόν. Ναι, αυτό είναι σφάλμα και πρόσεξε. Οι συνέπειές του είναι τραγικές. Η ζωή είναι όντως μικρή. Το πιάνεις το νόημα; ΜΙΚΡΗ. Στο χέρι σου είναι να την κάνεις με χίλιους δυο τρόπους ενδιαφέρουσα και τσιτάτη και αντίστοιχα στο χέρι σου είναι να τη στείλεις χαλαρά στο διάολο.
Εμείς φτιάχνουμε τον κόσμο μας φίλε μου, εμείς και τον διαλύουμε. Εμείς επίσης χτίζουμε το χάος μας, στο χέρι μας είναι και να απεγκλωβιστούμε από τη φούσκα του. Αν δεν είσαι για «λάθη» και «πάθη» διατεθειμένος, δε θα μάθεις ποτέ. Και αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις. Μια ζωή θα σε σέρνουν απ’ τη μύτη. Γονείς θα είναι; Θα είναι σύντροφος; Θα είναι αφεντικά; Εσύ μια φορά απωθημένα θα ‘χεις και το μόνο σίγουρο είναι πως τα απωθημένα γεννούν εμμονές κι αυτές με τη σειρά τους, δυστυχία. Για τα δύσκολα είσαι φτιαγμένος, για τα μεγάλα, για τα αληθινά. Έτσι και να πορεύεσαι. Με πάθος, με ήθος, με ειλικρίνεια σε όλα σου. Το αντέχεις;
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
