Το Δώρο της Ζωής
Του Σπύρου Παναγιωτίδη
Advertisment
Η ζωή μας είναι ένα δώρο που μας προσφέρθηκε και το δεχτήκαμε. Το πήραμε όπως ήταν όμορφο, στολισμένο, περιποιημένο και το κρατήσαμε σφιχτά στην αγκαλιά μας. Αγνοώντας τι περιείχε, νιώσαμε χαρούμενοι τόσο γιατί ήταν δικό μας όσο και για την περιέργεια που κυρίευσε την φαντασία μας που ήταν σε θέση να πραγματοποιήσει οτιδήποτε, ακόμα και αν αυτό δεν υπήρχε.
Όταν κάποια στιγμή το ανοίξαμε δεν είδαμε τίποτα μέσα, παρά μόνο μια γλυκιά μυρωδιά μας έκανε να την μυριστούμε στιγμιαία, και μετά τίποτα. Απογοητευτήκαμε, φοβηθήκαμε, προσπαθήσαμε να κρυφτούμε χωρίς να ξέρουμε από ποιον και για τι. Αμέσως ξεχάσαμε ότι πρόκειται για το ίδιο το δώρο που μας είχε κάνει χαρούμενους. Το θυμόμασταν μόνο όταν συναντούσαμε πάλι εκείνη τη γλυκιά μυρωδιά, την πρώτη, που η μνήμη μας είχε καταγράψει.
Μέσα στις δυσκολίες ήταν η μοναδική στιγμή που ξεφεύγαμε γιατί θυμόμαστε, έστω και στιγμιαία. Μα πως γίνεται να είναι στιγμιαίο αυτό και να μην έχει λίγη διάρκεια παραπάνω, αναρωτιέμαι. Σκέφτηκα λοιπόν όταν την συναντήσω ξανά να την ακολουθήσω. Και το έκανα.
Την ακολούθησα με τα μάτια μου κλειστά για να μην τη χάσω, και σκόνταψα. Αλλά συνέχισα…
Advertisment
Προσπάθησα να την ακούσω και το μόνο που άκουγα ήταν κραυγές και αποδοκιμασίες. Αλλά συνέχισα…
Άπλωσα το χέρι μου να την πιάσω μα ήταν άπιαστη. Αλλά συνέχισα…
Έτριψα τα χείλη μου να τη γευτώ μα δε τη γεύτηκα. Αλλά συνέχισα…
Συνέχισα να την ακολουθώ μόνο με τη μυρωδιά της. Εκείνη με τη σειρά της με οδήγησε στο σημείο όπου πρωτοσυναντηθήκαμε. Εκεί οπου βρισκόμουν πάντα, πριν με αποχωριστώ και ξεχάσω.
Τώρα όμως θυμάμαι γιατί. Γιατί γνωρίζοντας το φόβο, την απογοήτευση και τη φυγή ξέχασα εμένα. Δεν ήξερα ότι υπήρχα. Τώρα το κατάλαβα που με ξαναβρήκα. Εμπιστεύτηκα αυτή την πρώτη μυρωδιά. Το μοναδικό που με έκανε να θυμάμαι. Να θυμάμαι το δώρο της ζωής.
Το δώρο της ζωής είμαστε εμείς οι ίδιοι. Θα μας βρούμε στους μεγαλύτερους φόβους μας, στις καταστάσεις που μας προέτρεψαν σε φυγή, σε οτιδήποτε μας απομακρύνει από τον ίδιο μας τον εαυτό. Αρκεί να καταλάβουμε το περιεχόμενό του. Αυτό που είναι μοναδικό για τον καθένα και κρύβεται καλά σε αυτά που θελήσαμε με καρδιά και με το νου για να αναδείξουμε την ουσία της ύπαρξής μας! Μιας ύπαρξης διαφορετικής μεν, αλλά ικανής να αναδυθεί από το σκοτάδι της λήθης και να φωτίσει έναν κόσμο που προσπαθεί να αλλάξει, αλλά χρειάζεται έναν τρόπο τέτοιο, που να τον κάνει να χαίρεται και να εκτιμά όλα όσα δε θα ευχόταν για την ίδια του τη ζωή.
