Συχνές ουρολοιμώξεις και μηχανισμοί άμυνας του σώματος
Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος οφείλονται σε παθογόνους οργανισμούς που προσβάλλουν τα ούρα, την ουροδόχο κύστη, την ουρήθρα, τον προστάτη, τον νεφρό και καλούνται ουρολοιμώξεις. Αναλόγως της θέσεως προσβολής μπορεί να εμφανιστεί κυστίτιδα, ουρηθρίτιδα, προστατίτιδα, πυελονεφρίτιδα. Οι ουρολοιμώξεις μπορεί να έχουν συμπτώματα με τσούξιμο κατά την ούρηση, συχνουρία, πυρετό, δέκατα, ναυτία, κοιλιακό πόνο, εμετό (συμπτωματικές ουρολοιμώξεις) ενδέχεται όμως να μην έχουν κανένα σύμπτωμα και να αποκαλύπτονται μόνο μετά από εξέταση ούρων (ασυμπτωματικές ουρολοιμώξεις).
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τη Δρ. Αναστασία Μοσχοβάκη
Τα παθογόνα που εμπλέκονται στις ουρολοιμώξεις είναι πολλά. Το κολοβακτηρίδιο Escherichia coli επικρατεί σε αρκετές γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Άλλα μικρόβια είναι ο staphylococcus saprophyticus, ο πρωτέας, η ψευδομονάδα, η klebsiella, το enterobacter, η serratia, ο s aureus, οι εντερόκοκκοι. Σε ορισμένες περιπτώσεις, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα όπως τα Chlamydia trachomatis, η neisseria gonorrhoeae, ο ιός του έρπητα έχουν κυρίαρχο ρόλο.
Το φυσιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα διαθέτει ποικίλους μηχανισμούς άμυνας που το καθιστούν απρόσβλητο από τα μικρόβια της ουρολοίμωξης. Βασικοί μηχανισμοί άμυνας είναι το όξινο ph των ούρων, η αποτελεσματική πλύση της ουροδόχου κύστης με τη συχνή διούρηση, οι τοξικές ουσίες που εκκρίνονται από το φυσιολογικό ενδοθήλιο, η φυσιολογική αμυντική χλωρίδα των γεννητικών οργάνων και του εντέρου, η ετοιμότητα των λευκών αιμοσφαιρίων. Tα ανθρώπινα ούρα είναι στείρα μικροβίων. Όταν ένα μικρόβιο συνήθως από το εξωτερικό περιβάλλον, διαπεράσει τον φραγμό της τοπικής φυσιολογικής χλωρίδας και αποπειραθεί να διεισδύσει μέσω της ουρήθρας στην ουροδόχο κύστη, το φυσιολογικό τοίχωμα της ουροδόχου κύστης, αντιδρά άμεσα.
Νεύρα της ουροδόχου κύστης στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο, ο οποίος επιχειρεί μια φυσική έκπλυση της περιοχής δίνοντας το σήμα για την έκλυση συχνουρίας, σύμπτωμα που ταλαιπωρεί συχνά τους πάσχοντες. Παράλληλα ουδετερόφιλα λευκά αιμοσφαίρια που αποτελούν σημαντικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, μεταναστεύουν ταχέως στα μολυσμένα σημεία της ουροδόχου κύστης για να εξουδετερώσουν τη μικροβιακή απειλή. Σε ανθρώπους με φυσιολογικούς μηχανισμούς άμυνας το μικρόβια εξουδετερώνεται άμεσα εντός ολίγων ημερών. Εάν οι φυσιολογικοί μηχανισμοί άμυνας αποδειχτούν ανεπαρκείς τότε ο ασθενής μεταπίπτει σε μια κατάσταση υποτροπιάζουσας-χρονίζουσας ουρολοίμωξης ή το μικρόβιο διεισδύει σε βαθύτερους ή παρακείμενους ιστούς όπως είναι ο νεφρός, το αίμα, τα γεννητικά όργανα.
Περίπου τα μισά από όλα τα κορίτσια και οι γυναίκες θα έχουν μια βακτηριακή ουρολοίμωξη κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής τους, λόγω της βραχύτητας της γυναικείας ουρήθρας και της εύκολης μετανάστευσης συνήθων παρακείμενων μικροβίων προς την κύστη. Συμπτώματα όπως συχνουρία, πόνος στην κύστη δυσκολία στην ούρηση εμφανίζονται. Ωστόσο σε γυναίκες με καλούς μηχανισμούς άμυνας τα συνήθη μικρόβια εκριζώνονται και δεν επανεμφανίζονται. Οι άντρες με καλό ανοσοποιητικό σύστημα δεν εμφανίζουν κοινές ουρολοιμώξεις με δεδομένη τη μεγάλη ουρήθρα που καθίσταται απροσπέλαστη για συνήθη μικρόβια. Στην περίπτωση των ανδρών με καλό ανοσοποιητικό σύστημα οι ουρολοιμώξεις πυροδοτούνται από παθογόνους παράγοντες με εξαιρετική λοιμογόνο δύναμη όπως ορισμένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα παθογόνα.
Στην περίπτωση των συχνών ουρολοιμώξεων, η ποιότητα ζωής των ασθενών να υποβαθμίζεται σημαντικά. Σε άλλες περιπτώσεις δεν έχουμε συμπτώματα αλλά συχνές ασυμπτωματικές ουρολοιμώξεις με επίμονα ευρήματα στην γενική ούρων. Ανεξαρτήτως συμπτωμάτων οι συχνές ουρολοιμώξεις απαιτούν σωστή ιατρική αξιολόγηση και θεραπεία, διότι εάν δεν αντιμετωπιστούν σωστά μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές, όπως νεφρική βλάβη, μετανάστευση του μικροβίου σε άλλες θέσεις, επιθετική λοίμωξη. Οι επιπλοκές ενδέχεται να απειλήσουν την ζωή.
Κατά την ιατρική εξέταση
1. Πρέπει να εντοπιστούν και να εκριζωθούν οι παράγοντες που εξασθενούν τους μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού, όπως:
• Οι κακές συνθήκες υγιεινής
• Το αυξημένο σάκχαρο
• Η καταστροφή της φυσιολογικής χλωρίδας του σώματος
• Η κακή έκπλυση του ουροποιητικού συστήματος λόγω παραγόντων που παρακωλύουν την απρόσκοπτη ροή των ούρων
2. Πρέπει να διερευνάται η ύπαρξη ειδικών μικροβίων με εξαιρετική λοιμογόνα δύναμη που ενδέχεται να μην έχουν διερευνηθεί κατά την πραγματοποίηση συνήθων μικροβιολογικών ελέγχων.
3. Πρέπει να χορηγηθεί η κατάλληλη αγωγή πλήρους και αποτελεσματικής εκρίζωσης.
Έχει καταχωρηθεί στην διεθνή εγκυκλοπαίδεια WHO IS WHO.
- Αναιμία: Η πιο συχνή παθολογική αιτία χρόνιας κόπωσης - 25 Δεκεμβρίου 2017
- Πονόλαιμος: Αιτίες και μέτρα αντιμετώπισης - 27 Νοεμβρίου 2017
- Κρυολόγημα, ίωση και γρίπη: Κοινές και λανθασμένες αντιλήψεις - 24 Νοεμβρίου 2017
