Μήπως δεν είσαι υποκριτής όταν…
Δεν είσαι υποκριτής λες και κατακρίνεις εκείνους τους υποκριτές που την αλήθεια τους δεν φανερώνουν και ζουν στο ψέμα και το έχουν κάνει στάση ζωής. Για στάσου μια στιγμή πριν απλώσεις το δάχτυλο και το υψώσεις στο ύψος του ώμου σαν να ετοιμάζεσαι να στήσεις κάποιον στον τοίχο… Αναλογίσου!
Advertisment
Δεν είσαι υποκριτής όταν διαβάζεις παραμύθια στα παιδιά σου με λαγουδάκια και προβατάκια και όλο το ζωικό βασίλειο και τα παρουσιάζεις ως αθώα και ανυπεράσπιστα και όταν κινδυνεύουν κάποιος τα σώσει μαγικά, ίσως ένας πρίγκιπας ή μια νεραϊδούλα και το παραμύθι έχει αίσιο τέλος; Μετά κλείνεις το παραμύθι και πάτε στο τραπέζι για φαγητό και τρώτε την ωραία γελαδίτσα σας μόνο που δεν είναι εκεί ο γενναίος ήρωας του παραμυθιού να το σώσει, το έχεις ήδη καταβροχθίσει.
Διαβάστε επίσης από τη Χαρίκλεια Νικολαΐδου
Advertisment
Μήπως δεν μιλάς στο παιδί για την διαφορετικότητα στο σχολείο και πλάθεις ιστορίες, γράφεις παραμύθια, πλασάρεις διαφημίσεις με κιτρινοασπρόμαυρα παιδιά που χαμογελούν στο φακό, διοργανώνεις γιορτές με το παραπάνω θέμα, μα όταν παίξει το παιδί σου με ένα παιδί από την Αλβανία ή από το Πακιστάν του απαγορεύεις να συναναστρέφεται μαζί του και το αφήνεις πάλι με ένα ερωτηματικό ζωγραφισμένο στο προσωπάκι του;
Μήπως δεν του μιλάς στο νηπιαγωγείο για τα συναισθήματα και την έκφρασή τους και φτιάχνεις μπαλονάκια με λυπημένες και χαρούμενες, με φοβισμένες και θυμωμένες φατσούλες, λέγοντάς του ότι τα συναισθήματά μας είναι δικά μας και πρέπει να τα εκφράζουμε; Μετά το παιδάκι κλαίει φωνάζει και χωρίς να ρίξεις μια ματιά να δεις ή να ρωτήσεις το γιατί του λες να βγάλει το σκασμό. Έπειτα από λίγα χρόνια είσαι στα πρόθυρα της απελπισίας και συμβουλεύεσαι ειδικούς ψυχολόγους και συμβούλους και σου δίνουν ισχυρές τεχνικές για να αντιμετωπίσεις τους θυμούς και τα ξεσπάσματα του παιδιού σου μα δεν σου έχουν πει το πιο σημαντικό… ότι όλα θα λυθούν αν πάρεις αγκαλιά το παιδί σου και του πεις “Σε ακούω, μίλα μου όταν είσαι έτοιμο. Είμαι εδώ για να σε πάρω αγκαλιά και να σε ακούσω”, τόσο απλά! Το μαγικό χάπι της αγάπης που ξεχύνεται σαν το πάνλαμπρο φως και εξαφανίζει κάθε σκοτάδι. Το γάργαρο νερό της αγάπης που ποτίζει την διψασμένη ψυχή.
Μήπως δεν ηθικολογείς μιλώντας του για το κάπνισμα ενώ εσύ φουμάρεις ανενόχλητος το τσιγαράκι σου στο καναπέ του σαλονιού σου; Μήπως δεν είσαι υποκριτής όταν μιλάς για ίσες ευκαιρίες απέναντι σε όλους και κατηγορείς τον φίλο σου που έβαλε μέσον για να μπει το παιδί του σε μια δουλειά ή σε ένα ιδιωτικό σχολείο και θυμώνεις και εξοργίζεσαι, μα μόλις σου δοθεί η ευκαιρία να βάλεις και το δικό σου παιδί το κάνεις δίχως σκέψη διαγράφοντας τις δήθεν αξίες και ιδανικά σου;
Μήπως δεν βαφτίζεσαι υποκριτής όταν ακούς και διαβάζεις στην εκκλησία για τον λόγο του θεού, τον κηρύττεις αλλά δεν τον πράττεις; Σαν κάτι δάσκαλους πνευματικούς, και μη, που μιλούν για το σωστό δίχως να το πράττουν, μα το διδάσκουν.
Για πες μου, λοιπόν, μήπως δεν κατηγορείς τους πλούσιους που είναι άπληστοι και εγωιστές, ενώ υπάρχεις εσύ και το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, που ψάχνουν απεγνωσμένα για μια θέση για να θρέψουν τις οικογένειες τους και μένουν εκτός; Ξαφνικά γίνεσαι πλούσιος και παθαίνεις αμνησία και πράττεις το ίδιο, γίνεσαι ένα με αυτούς, αφήνοντας πίσω σου όλες τις ιδεολογίες, αξίες και ιδανικά σου, όπως το αυτοκίνητο αφήνει πίσω του τα δέντρα καθώς προχωρά. Σαν κάτι αριστερούς ιδεαλιστές που μιλούν για δικαιοσύνη σε όλα τα αγαθά και ισονομία σε όλους τους ανθρώπους και μόλις κάνουν λίγο πιο άνετη ζωή, μετατρέπονται σε κατά συνθήκη ψεύδη.
Μήπως μωρέ δεν είσαι υποκριτής όταν μιλάς στους γύρω σου για τα παιδιά σου και τους λες “Α! όλα κι όλα, εγώ ο Γιωργάκης μου πάνω απ’ όλα θέλω να γίνει ευτυχισμένος” και μόλις το παιδί σου λέει ότι θέλει να γίνει χορευτής μπαλέτου θεριεύεις όπως το στάχυ από θυμό και του απαγορεύεις καν να το σκεφτεί, αφού φυσικά εσύ ήθελες να τον δεις δικηγόρο. Εξάλλου δεν ξημεροβραδιάστηκες εσύ στην δουλειά για να τον δεις να χορεύει την “λίμνη τον κύκνων”! Μετά ο Γιωργάκης κλείνεται στο δωμάτιο και στον εαυτό του και κλαίει μέχρι να αποκοιμηθεί και αργότερα γίνεται ένας κουρασμένος λογιστής ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους, μόνο που δεν μπορούν να εξηγήσουν το ανέκφραστό του βλέμμα… αλλά ναι πάνω από όλα θέλεις να τον δεις ευτυχισμένο.
Και πόσα άλλα… αλλά αρκετά είναι αυτά για να δεις! Μείνε ο ίδιος είτε σαν φτωχός είτε σαν πλούσιος σε χρήματα και πάνω απ’ όλα ακέραιος σε όλα τα άλλα εκτός από τα χρήματα, διότι και αυτά φεύγουν, φθείρονται και αλλάζουν χέρια. Ακέραιος στις αξίες και στα ιδανικά σου. Φθαρμένα ρούχα αυτές σου οι σκέψεις και ώρα να τις πετάξεις.
Σύνορα που μας κατατάσσουν σε ευγενή και ανώτερα όντα από κάποιους άλλους, συγνώμη… αλλά δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Τι είναι εξάλλου τα σύνορα; Νοητές γραμμές που κάποιοι άνθρωποι ζωγράφισαν με το νου τους και εσύ κοίταξες την ζωγραφιά τους. Σβήσε το τσιγάρο ή άσε ελεύθερο το παιδί σου να επιλέξει δίχως καν συμβουλές του τύπου “είδες τι έκανε σε εμένα το τσιγάρο”; Δεν πιάνει αυτό, το παιδί θα καπνίσει και αν απορείς, σου λέω απλά ότι είσαι το πρότυπό του όπως όλοι οι γονείς.
Τα ζώα έχουν την δική τους εξελικτική πορεία προς την αυτογνωσία και δεν πρέπει να τα σταματούμε. Όσοι μπορούν και κατανοούν ότι τα ζώα έχουν ψυχή να εξελίξουν για να εξελιχθούν, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να το κατανοήσουν αυτό, έχουν ανάγκη την κατανόηση από αυτούς που μπορούν.
Ας γίνει το θέλημα του παιδιού σου και του κάθε ανθρώπου που ήρθε στην γη για να μάθει και να εξελιχθεί, κάνοντας εννοείται λάθη για να το επιτύχει. Σκέψου να θες να πιεις νερό απεγνωσμένα και ενώ βρίσκεσαι σε μια καταπράσινη όαση όλοι γύρω σου να πίνουν και να λούζονται με αυτό και εσένα να στο απαγορεύουν. Με καταλαβαίνεις;
Γίνε ο λόγος του Χριστού στην καθημερινότητά σου. Γύρνα το μάγουλο να φας και από την άλλη το χαστούκι σου. Δώσε το χιτώνα σου ή το παλτό σου -αν θέλεις καλύτερα- για να ζεσταθεί ένας άστεγος στο παγκάκι και μην σκεφτείς ούτε στιγμή τι έδωσες, αλλά τι πήρες από αυτή σου την πράξη. Πόσα γνωρίζεις μην βάλεις στην ζυγαριά… δεν ωφελούν κανέναν διότι οι γνώσεις είναι ένα όμορφο καλοστημένο ψέμα αν δεν συνοδεύεται από πράξη. Κάνε πράξη αυτό που γνωρίζεις και έπειτα δίδαξέ το, όχι νωρίτερα, ειδάλλως είσαι ρήτορας, δηλαδή χειριστής του λόγου και όχι πνευματικός καθοδηγητής άρα δάσκαλος!
Άστο να φωνάξει, να ξεσπάσει να εκφράσει αυτό που έχει μέσα του έτσι δεν θα το απορροφήσει η καρδιά, θα φύγει και αυτό που θα μείνει είναι η γλυκιά ζεστασιά της αγκαλιάς σου. Αυτό θα μείνει στην μνήμη του! Τα συναισθήματα είναι παροδικά, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι είναι δικά μας. Επισκέπτες είναι, δεν κάθονται για πάντα… εναλλάσσονται. Αυτό που μένει είναι μόνο το αίσθημα που λέγεται Αγάπη.
“Ένα δωράκι μέσα σε ένα φάκελο αυτό το άρθρο. Σας στέλνω, λοιπόν, μέσα από αυτό το άρθρο την Αγάπη μου και εσωκλείω στο φάκελο και πίστη ότι θα λάβετε το μήνυμά του”.
- Πιλότοι ονείρων τα παιδιά, μην κάνεις τον αεροπειρατή! - 18 Νοεμβρίου 2017
- Ένα δωμάτιο θλίψη - 11 Ιουνίου 2017
- Μήπως δεν είσαι υποκριτής όταν… - 8 Φεβρουαρίου 2017
