Η δίκη του Κόρακα και του Τεισία
Όπως γνωρίζουμε, οι πρόγονοί μας είχαν αναπτύξει τη διανόησή τους σε πολύ υψηλό βαθμό. Χαρακτηριστικό της διανοητικής τους είναι η γνωστή σε πολλούς ιστορία της διαφωνίας του Κόρακα με τον Τεισία, ενός δασκάλου ρήτορα και του μαθητή του. Η διαφωνία πέρασε στο δικαστήριο και οι δικαστές μην μπορώντας να βγάλουν συμπέρασμα είπαν την περίφημη φράση «Εκ κακού κόρακος κακόν ωόν», που έμεινε στην ιστορία.
Advertisment
Η διαφωνία του Κόρακα και του Τεισία
Ο Κόρακας ή Κόραξ ο Συρακούσιος (5ος π.Χ. αιώνας) ήταν δεινός ρήτορας. Καταγόταν από τις Συρακούσες έχοντας μάλιστα διατελέσει σύμβουλος του Ιέρωνα. Ο Τεισίας τον πλησίασε λοιπόν για να μαθητεύσει κοντά του. Όμως, δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει τις υπηρεσίες του δασκάλου του. Έτσι, ο Κόρακας συμφώνησε ότι θα πληρωθεί τα δίδακτρά του μόνο όταν ο Τεισίας θα κέρδιζε την πρώτη του δίκη. Ίσως ο Κόρακας σκέφτηκε αλαζονικά, ίσως να είδε κάτι σε αυτόν τον νεαρό ή ίσως ακόμα να ήταν αφελής. Δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί έκανε μια τέτοια συμφωνία. Η ιστορία είναι όμως ότι ο Τεισίας, με το πέρας της τετραετούς εκπαίδευσής του δίπλα στον Κόρακα, έγινε ένας δεινός ρήτορας, ισάξιος του δασκάλου του. Και από αυτό μπορούμε πράγματι να συμπεράνουμε πόσο άξιος ήταν ο δάσκαλός του. Ωστόσο, ο Τεισίας ήθελε να αποφύγει την πληρωμή των διδάκτρων του και ως εκ τούτου δεν αναλάμβανε να συνηγορήσει σε κανένα δικαστήριο. Αν κέρδιζε, θα έπρεπε να πληρώσει τον Κόρακα. Αν έχανε, θα έχανε επίσης τη φήμη του ως εξαίρετου ρήτορα. Έτσι, προτιμούσε να απέχει…
Ο Κόρακας, αγανακτισμένος από τη συμπεριφορά του μαθητή του τον κατήγγειλε και πήγαν στο δικαστήριο, το οποίο παρακολούθησαν πολλοί άνθρωποι της εποχής. Πρέπει να ήταν σπάνιο και εξαιρετικό θέαμα να βλέπεις μια δικαστική μονομαχία μεταξύ δύο δεινών ρητόρων, πόσο μάλλον δασκάλου και μαθητή.
Ας διαβάσουμε την επιχειρηματολογία του Κόρακα και του Τεισία
Ο Κόρακας, αφού εξήγησε στους δικαστές τη συμφωνία που είχε συνάψει με τον Τεισία, τέλειωσε με αυτά τα αλαζονικά λόγια:
Advertisment
Κύριοι δικαστές ο μαθητής μου πρέπει οπωσδήποτε να μου πληρώσει τα δίδακτρα που μου χρωστάει, όποια κι αν θα είναι η απόφασή σας. Αν μεν με δικαιώσετε, πρέπει να με πληρώσει για να εκτελεσθεί η δικαστική απόφαση. Αν όμως δε με δικαιώσετε εμένα αλλά εκείνον, τότε ο μαθητής μου κερδίζει την πρώτη του δίκη, αποδεικνύεται η καλή του κατάρτιση και η δική μου καλή διδασκαλία και πρέπει να με πληρώσει για να τηρήσει τη συμφωνία μας
Οι δικαστές έμειναν έκπληκτοι. Αλλά ανέβηκε τότε στο βήμα ο νεαρός Τεισίας και είπε:
Κύριοι δικαστές εγώ δεν έχω καμιά υποχρέωση πληρωμής, όποια και αν είναι η απόφασή σας. Αν μεν με δικαιώσετε, για να εφαρμοστεί η απόφασή σας, αν δε δεν με δικαιώσετε, γιατί τότε δεν θα έχω κερδίσει ακόμα την πρώτη μου δίκη και επομένως, κατά τη συμφωνία μας, δεν έχω ακόμα υποχρέωση καταβολής της αμοιβής
Οι δικαστές, μη ξέροντας ποιον να δικαιώσουν, το δάσκαλο ή το μαθητή είπαν τότε την παροιμιώδη έκτοτε φράση:
«Εκ κακού κόρακος κακόν ωόν».
