Είμαστε ακόμα άνθρωποι και σας πονάει
Να παλεύεις για το αυτονόητο. Να διεκδικείς τα δικαιώματά σου. Να αγωνίζεσαι διαρκώς για το ψωμί, τη στέγη και τα ρούχα σου. Να μαυρίζεις τη ψυχή σου σε ειδησεογραφικά δελτία των οχτώ, πασπαλισμένα προπαγανδιστική χρυσόσκονη γιατί απλά σε εξαναγκάζουν προκειμένου να είσαι έτοιμος για νέα μέτρα για να ζήσεις τα παιδιά σου, την ώρα που οι διαφημίσεις πλουτίζουν καναλάρχες και φτιάχνουν κοιλίτσες στρογγυλές και ψεύτικα στήθη παρουσιαστριών. Να πουλάς κοσμήματα με αντίτιμο ένα διψήφιο αριθμό ευρώ, να βάζεις σπίτια υποθήκες και το ψυγείο να αδειάζει, πηγαίνοντας πακέτο ξαφνικά με την καρδιά σου, όσο το κεφάλι σου απλά γεμίζει, γεμίζει, γεμίζει…
Advertisment
Να χτυπάς κάρτα κάθε πρωί σε μιαν αδιάφορη υπηρεσία, η οποία με τα χρόνια σε ευνούχισε και να θες ακόμα και τώρα να είσαι παραγωγικός και να μη σε παίρνει. Γιατί οι λογαριασμοί είναι ατελείωτοι και το πρόσφατο πένθος που βίωσες, ακόμα κάνει το στομάχι σου να σφίγγεται. Να φτύνεις αίμα αν χρειαστεί για να δείξεις προθέσεις καλές και να πας με τα νερά τους. Για μια αύξηση ξεφτίλας. Με τα νερά όλων αυτών των κυρίων που διοικούν από την αδιάφορη υπηρεσία σου που λέγαμε, μέχρι τον κόσμο τον ίδιο. Με τα νερά μονοφαγάδων, αξιολύπητων ανθρωπάκων που μετρούν την αξιοπρέπεια σε μισθούς πείνας και αξιολογούν τους υπόλοιπους με βάση προσόντα, πτυχία και οικογενειακά status. Ύστερα βάζουν και ανάλογα στάμπες όπως στα ζώα που είναι έτοιμα για σφαγή και κάπως έτσι προσπαθούν να σε πεθάνουν πριν την ώρα σου. Αντέχεις;
Διαβάστε επίσης από τη Μάρη Γαργαλιάνου
Advertisment
Ύστερα σου μιλάνε για επανάσταση, την ώρα που σε υποχρεώνουν να έχεις το τελευταίο υπερσύγχρονο κινητό, διότι αν δεν το ‘χεις, είσαι απλά εκτός. Παιδί ενός κατώτερου θεού που λέει και το βιβλίο. Τρέξε, ψάξε για δουλειά! Μην κοιτάς τα νούμερα της ανεργίας που χτυπάνε κόκκινο, είναι παραπλανητικά και ψεύτικα. Δουλειές υπάρχουν! Αγόρασε, αγόρασε, αγόρασε την καλύτερη τηλεόραση με δώδεκα άτοκες δόσεις. Είναι προσφορά! Μην το σκέφτεσαι πολύ, ξεπουλάμε τώρα! Λεφτά υπάρχουν! Συνέχισε τις σπουδές σου. Τι θα κάνεις μόνο με ένα ξερακιανό πτυχίο αναγνωρισμένο από το κράτος; Κάνε μεταπτυχιακά, σεμινάρια εξειδίκευσης, γίνε «κάποιος». Τζάμπα είναι. Κληρώνουμε! Πέντε με εφτά χιλιάρικα το ένα. Δωρεάν εκπαίδευση, δωρεάν παιδεία, ειδική τιμή για σένα με τον ανάπηρο πατέρα και τη μητέρα σε τελικό στάδιο καρκίνου.
Όλα δωρεάν, ωραιοποιημένα τραγικά και τόσο μαύρα. Όσο και τα λεφτά που δουλεύουμε. Ένα ξέπλυμα. Μια απάτη. Και μετά ποιος κερδίζει; Όταν σου ρουφάνε τη ψυχή βασανιστικά και σε πατάνε μέχρι αίμα να βγει; Ελλάδα 2017, Ελλάδα τιμημένη. Και ύστερα να σου λένε πως είσαι καλά εδώ που είσαι, για πήγαινε μια βόλτα κατά Συρία μεριά. Εκεί φτάσαμε. Να κάνουμε και το σταυρό μας, που δεν έχουμε «πόλεμο». Να λέμε ευχαριστώ που τσίμα τσίμα, απλά επιβιώνουμε. Να είστε καλά στο υπέροχο σύμπαν σας κύριοι με τα βαριά κουστούμια και στο επόμενο λαχταριστό κοτόπουλο που θα βρεθεί μπροστά σας, μη ξεχάσετε να κάνετε καμιά προσευχή που είστε και θεοσεβούμενοι πανάθεμα σας. Στο μυαλό είναι ο στόχος, που είχε γράψει και η Γώγου η αγαπημένη μου και σας διαβεβαιώνω πως δεν το έχετε πετύχει.
Αν το είχατε πετύχει, όλοι εμείς καθημερινά θα έπρεπε να κάνουμε βουτιά από παράθυρα, αλλά δεν το κάνουμε. Θα έπρεπε να αγοράζουμε σφιχτά σκοινιά σε τιμές ευκαιρίας και σαν σωστά προσκοπάκια να ετοιμάζουμε θηλιές, αλλά δεν το κάνουμε. Δε θα περάσει σε κανένα σας και αυτό γιατί η επανάσταση ξεκινά από μέσα μας. Από το μυαλό, την καρδιά, την οπτική μας. Ακόμα δακρύζουμε στην όψη ενός μικρού παιδιού να χαμογελά. Ακόμα αισθανόμαστε την άνοιξη στη γύρη που μας περιβάλλει και στα λουλούδια που ανθίζουν. Ακόμα δίνουμε απλόχερα βοήθεια σε ένα συνάνθρωπό μας που έχει ανάγκη την ώρα που μας «λείπουν». Ακόμα προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι εμείς, αψηφώντας τα δύσκολα και τις φουρτούνες αγκαλιάζοντας τον πιο βαθύ εαυτό μας. Ακόμα νοιαζόμαστε για το ήθος, την τιμή και τις αξίες μας και πορευόμαστε μαζί τους. Ακόμα είμαστε άνθρωποι και σας πονάει και μόνο όταν αποφασίσουμε ΕΜΕΙΣ να ξεκολλήσουμε αυτή τη θεία «ταυτότητα» από πάνω μας, τότε μόνο θα έρθει το τέλος. Και θα είναι επιλογή μας.
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
