Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πατέρας μου. Τη νύχτα της 20ης Απριλίου ξημερώματα προς την 21η Απριλίου 1967 έφυγε από το σπίτι για να μοιράσει το γάλα στους πελάτες του, της τότε γειτονιάς στο κέντρο της Θεσσαλονίκης .* Κείνα τα χρόνια το γάλα το πήγαινε στην πόρτα ο γαλατάς και το άφηνε στο χαλάκι του διαμερίσματος για να το βρούν οι νοικοκυραίοι πρωί πρωί με το ξύπνημα.
Ένας χωροφύλακας, γνώριμος από την περιπολία της γειτονιάς, τον σταματάει και του λέει:
Advertisment
-Πήγαινε σπίτι σου γρήγορα. Ξέρεις τί ξημερώνει;
-Τα γενέθλιά μου, απάντησε ο πατέρας μου με το χαμόγελο στα χείλη.
-Βρε ποιά γενέθλιά σου, εδώ έχουμε ανατροπή της κυβέρνησης.
Advertisment
Έχουμε εξελίξεις. Σε ξέρω Θανάση, και στο λέω για καλό σου. Φύγε, παράτα το γάλα και πήγαινε σπίτι σου.
Ο πατέρας μου του απάντησε:
– Το να μοιράσω γάλα είναι το ψωμί της φαμίλιας μου. Δε βασίστηκα ποτέ στα χέρια κανενός ούτε σε καμιά πολιτική κατάσταση.Τα χέρια μου, το μυαλό μου, η καρδιά μου και τα πόδια μου να είναι καλά. Καλό σου ξημέρωμα. Ο κόσμος περιμένει το γάλα του.
Τα επόμενα 7 χρόνια ο πατέρας μου μαρτύρησε κυριολεκτικά για να επιβιώσει και να ζήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του. Διώχθηκε και κατά καιρούς με διάφορες προφάσεις της τότε εξουσίας φυλακιζόταν. Τον έσερναν στα δικαστήρια, στην ασφάλεια, τρις την ώρα. Τον “βουτούσαν” κυριολεκτικά μέσα από το χώρο εργασίας του.
Θυμάμαι ως παιδί, λίγο πριν το τέλος της χούντας, ότι βρήκα στο εργαστήριο γαλακτοζαχαροπλαστικής του, τους φούρνους αναμμένους, τα φώτα αναμμένα, τα πάντα σε λειτουργία και κείνος ήταν άφαντος. Με τρόμο έτρεξα στη μαμά μου. Παιδάκι ήμουν και θυμάμαι το βλέμμα της. Είχε καταλάβει….. Ήταν Παραμονή Χριστουγέννων.
Δύο μέρες μετά μάθαμε ότι τον κρατούσαν στην ασφάλεια. Μαθημένος στα δύσκολα, το υπόμεινε, άλλη μια φορά,παλικαρίσια και αξιοπρεπώς. Αθλητής της ζωής, ύστερα στα χρόνια της μεταπολίτευσης, συνέχισε την ζωή μας, επενδύοντας επαγγελματικά βασιζόμενος στα χέρια του και εστιάζοντας οικογενειακά και κοινωνικά, στις σχέσεις και όχι στις δημόσιες σχέσεις. Όπως έλεγε συχνά σε μένα και στην αδελφή μου: “ο μπαρμπα – Θανάσης δεν φοβήθηκε ποτέ κανέναν και τίποτα, τα μπράτσα του να είναι καλά. Να θυμάστε ότι την ψυχή δεν σας την παίρνει κανείς ό,τι και να κάνει, να είστε πάντα σίγουρες γι’ αυτό. Στα μπράτσα σας να βασίζεστε.”
Την οικογένειά του την φρόντισε και την εξασφάλισε πλήρως με τον ιδρώτα του και με κείνη την απαράμιλλη ζωντάνια και πληθωρικότητα που τον χαρακτήριζε, χωρίς την εύνοια απολύτως κανενός. Πάντα ήταν κεφάτος και φωνακλάς. Πάντα έβρισκε κάτι για να χαρεί γοερά ή και να νευριάσει έντονα άμα θύμωνε. Εξωστρεφής πέρα για πέρα.
Σ’ ευχαριστώ μπαμπά, που γεννήθηκες σαν σήμερα και έφυγες από κοντά μας, σαν μεθαύριο 23 Απριλίου. Σ’ ευχαριστώ που ήσουν ο μπαμπάς μου, που με επέλεξε η ζωή για κόρη σου.
* Περιοχή Καμάρας, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, Πρ. Νικολάου νυν Αλεξάνδρου Σβώλου, περιοχή του κινηματογράφου “Έσπερος”, Παλαιών Πατρών Γερμανού, Βακούρα, Εγνατία, Δημητρίου Γούναρη, Πλ. Ναυαρίνου….
Photo: Author/Depositphotos
- Ο μπαρμπα- Θανάσης και η Χούντα - 21 Απριλίου 2017
- Έλλειψή μου λατρεμένη - 13 Φεβρουαρίου 2017
- «ΑγαπάΜε Αλλήλους» - 29 Απριλίου 2016
