Αναζητώντας την Αγάπη

Στους ανθρώπους, που είναι η κατοικία της Αγάπης.

Από ‘κείνη την πρώτη στιγμή που αισθάνθηκες την ύπαρξή σου σε αυτόν τον κόσμο, θυμάσαι τον εαυτό σου να αναζητά επίμονα, ανυπόμονα, ικετευτικά σχεδόν, το μέρος που κατοικεί η Αγάπη… δοκίμασες άλλωστε, πολλές εμπειρίες, ακολούθησες πολλά μονοπάτια, διάβηκες πολλές απόκρημνες κορυφές, ταξίδεψες σε τόσα μέρη για να την συναντήσεις.

Χρόνια και χρόνια, ατελών και απέλπιδων και συχνά, μάταιων αναζητήσεων, να την στερείσαι και με σπαραγμό να την καλείς, να την φωνάζεις με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου και να μην παίρνεις απόκριση καμιά, να εφευρίσκεις μύριους τρόπους και τεχνάσματα για να σου ανοίξει την πόρτα της, αλλά η πόρτα της να παραμένει πάντοτε ερμητικά κλειστή… και εσύ συχνά να πέφτεις στο πάτωμα, να κλαις σπαραχτικά και να φωνάζεις: Μα γιατί, γιατί δε μ’ αγαπά κανείς;

Διαβάστε επίσης από την Ελένη Κεπελιάν

Άνθρωπε κοίτα ψηλά

Αμαρτία είναι…

Στην Έλλειψη, μάθε να χαμογελάς

Και, έρχεται μια μέρα που, πάνω στην οδύνη και την μοναξιά σου, αποφασίζεις να βγεις από την απομόνωσή σου, και να βαδίσεις προς τους ανθρώπους! Φτάνοντας εκεί, στέκεσαι και νιώθοντας αμηχανία, δειλά-δειλά, αποφασίζεις να σηκώσεις το βλέμμα σου και να κοιτάξεις εκείνον που στέκεσαι απέναντί σου. Σου είναι δύσκολο, εξαιρετικά δύσκολο, αλλά με τόλμη το επιχειρείς!

Και σε λίγο, εκεί που κοιτάζεστε διστακτικά στα μάτια, εσύ και ο άλλος απέναντί σου, αισθάνεσαι σα κάτι να ξεπαγώνει και να λιώνει σιγά-σιγά, ώσπου έρχεται και σε αγκαλιάζει θερμά και άγαρμπα, τόσο θερμά, που φθάνει για να αρχίζει να ξεμουδιάζει το είναι και η ψυχή σου! Ξαφνιάζεσαι παράξενα, διστάζεις… μα απλώνεις το χέρι σου και τον αγκαλιάζεις και εσύ! Και αναρωτιέσαι; Μα γιατί άραγε, δεν μπόρεσα ως τώρα να βρω την πόρτα της Αγάπης, τόσον καιρό που την ψάχνω;

Θες να σου πω, γιατί; Γιατί, επέλεξες να την αναζητήσεις μακριά από τους ανθρώπους, σε απόκρημνα και δύσβατα απομονωμένα μέρη! Αλλά, η κατοικία της Αγάπης, βρίσκεται πάντοτε εντός των ανθρώπων, βρίσκεται πάντοτε εντός μας, επειδή εμείς οι ίδιοι ξέρουμε να συναρμολογούμε την Αγάπη, και εμείς -οι ίδιοι και πάλι- την αποτελούμε, πότε όντας η μητέρα που καθησυχάζει τις έννοιες μας, ο πατέρας που μας μαγειρεύει το πιο νόστιμο φαί, ο σύντροφος που μας φέρνει το πρωινό στο κρεβάτι, μια φίλη που σε μια δύσκολη φάση μας παίρνει τακτικά τηλέφωνο να δει αν είμαστε καλά και μια ακόμη φίλη, που κάθεται και ακούει υπομονετικά τις ανησυχίες και τους φόβους μας και είναι πάντα εκεί για μας, και βέβαια εκείνος ο ξεχωριστός άνθρωπος που θα μας βοηθήσει, τη στιγμή που παραλύσαμε εμπρός στη σκέψη του αδιεξόδου, να απεγκλωβιστούμε και να αντικρίσουμε τα πράγματα αλλιώς…

Για όλες εκείνες τις δύσκολες στιγμές λοιπόν, που αρκετές φορές σε επισκέπτονται και θα σε επισκεφθούν και πάλι ίσως μια μέρα, να θυμάσαι, πως, αν θελήσεις να αναζητήσεις την Αγάπη, να την αναζητήσεις μέσα στους Ανθρώπους!

Για τον συντάκτη
Τελευταία άρθρα

Συντάκτης | Ελένη Κεπελιάν

Γράφω από μικρή, επειδή η γραφή για μένα είναι η εξερεύνηση αλλά και το ταξίδι μου! Θέλω να ζήσω μια ζωή με ανοιχτούς ορίζοντες και νόημα, οπότε η επιστήμη, η τέχνη, η έρευνα, γενικότερα η διαρκής αναζήτηση αλλά και μεταλαμπάδευση της γνώσης μέσα από την διδασκαλία, είναι τα πρωταρχικά μου ενδιαφέροντα, επειδή μου δίνουν την αίσθηση του ταξιδιού! Μου αρέσει να ταξιδεύω για αυτό, επιδιώκω κάθε μου μέρα να΄ναι γεμάτη με νέα πνευματικά ερεθίσματα, να μαθαίνω νέα πράγματα και να αποκτώ νέες δεξιότητες, ώστε να εξελίσσομαι!