Το ερώτημα για τον σημερινό Πνευματικό Αναζητητή είναι που θα τοποθετήσει τα θέματα του πνεύματος ανάμεσα στα άλλα ενδιαφέροντα και τις αξίες της ζωής του. Είναι ο πνευματικός δρόμος για εσάς ένα χόμπι, ένα διανοητικό ενδιαφέρον ή κάτι στο οποίο είστε αληθινά αφοσιωμένοι;
Είμαστε μια κοινωνία που προτιμά τη λογική από το μυστικισμό. Χρειαζόμαστε αποδείξεις πριν επιχειρήσουμε το άλμα, και συχνά προτιμάμε να συζητάμε την ώρα του φαγητού τι είδους Θεό θα θέλαμε παρά να ρισκάρουμε να βιώσουμε μία αυθεντική μυστικιστική εμπειρία μέσα από την προσευχή και το στοχασμό. Μας έλκουν τα πνευματικά βιβλία αλλά τρέμουμε τις πνευματικές εμπειρίες. Μας κινούν το ενδιαφέρον οι ικανότητες και τα χαρίσματα του πνεύματος, όπως η διαισθητική νοημοσύνη και η χάρη της θεραπείας, αλλά γενικά βλέπουμε την προσευχή ως μια κλήση SOS.
Advertisment
Πόσες φορές έχουμε ακούσει κάποιο γιατρό να λέει: “Εγώ έκανα ό,τι μπορούσα για τον ασθενή. Τώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχηθούμε”. Εκείνο που εννοεί είναι: Τώρα που η ιατρική επιστήμη έκανε ό,τι μπορούσε, δείτε αν υπάρχει κάποια κοσμική δύναμη που μπορεί να βοηθήσει. Φυσικά, αν αναγνωρίζαμε πραγματικά τη δύναμη της προσευχής, θα προσευχόμασταν πριν αρχίσουμε την ιατρική διαδικασία – και θα είχαμε δίπλα μας όλο το ιατρικό προσωπικό. Όμως αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε έναν ιδανικό κόσμο.
Με τα χρόνια έχω γνωρίσει όλα τα είδη πνευματικών ανθρώπων, από άτομα που θεωρώ γνήσιους Μύστες, μέχρι άλλους που με ρωτάνε: “Μπορείς να μας συστήσεις κάποια προσευχή πραγματικά αποτελεσματική;” Μετάφραση: ” Έχεις κανένα μαγικό κόλπο κρυμμένο στο μανίκι σου;
Σε ένα διάλλειμα εργαστηρίου για την προσευχή και τη θεραπεία μίλησα με μια γυναίκα που συμμετείχε, για το τι αναζητούσε από την πνευματική της ζωή. Το πρόσωπό της έμεινε ανέκφραστο για μια στιγμή και μετά απάντησε: “Ευτυχία. Απλώς θέλω να είμαι ευτυχισμένη”. Ευτυχισμένη; Τη ρώτησα, λοιπόν, τι σήμαινε γι΄αυτήν να είναι “ευτυχισμένη”. Τι θα έπρεπε να της δώσουν για να είναι ευτυχισμένη. “Ασφάλεια και ένα σύντροφο”, μου απάντησε.
Advertisment
Σε ένα άλλο εργαστήριο με 800 συμμετέχοντες περίπου, έκανα τρεις ερωτήσεις: Θεωρείτε ότι είστε σε πνευματικό δρόμο; Τι αναζητάτε από τον πνευματικό δρόμο; Είναι για εσάς η πνευματική ζωή προτεραιότητα ή χόμπι; Οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι ήταν σε πνευματικό δρόμο – καθόλου παράξενο αυτό. Όμως από τις απαντήσεις που έδωσαν στη δεύτερη ερώτηση έγινε φανερό ότι ελάχιστοι είχαν αναρωτηθεί: “Τι αναζητώ; Τι επιδιώκω στην πραγματικότητα όταν διαβάζω όλα αυτά τα βιβλία και παρακολουθώ όλες αυτές τις διαλέξεις; Τι πραγματικά κάνω εδώ;”
Μετά, τους ρώτησα: “Πόσοι από εσάς έχετε τουλάχιστον 20 βιβλία για την πνευματικότητα ή άλλα σχετικά θέματα στη βιβλιοθήκη σας;”
Σχεδόν όλοι σήκωσαν τα χέρια τους. Έπειτα ρώτησα: “Πόσοι από εσάς θα αγοράζατε 20 βιβλία για οποιοδήποτε άλλο θέμα, ακόμη και αν δεν είχατε ιδέα για ποιο λόγο τα διαβάζετε;”. Ξέσπασαν σε γέλια και τους είπα ότι σκόπιμα θόλωναν το μυαλό τους. Επέλεγαν να παραμείνουν στο διανοητικό επίπεδο για να αποφύγουν έτσι να “συναντήσουν” τον εσωτερικό εαυτό και τον αληθινό πνευματικό τους δρόμο.
Τους είπα για τη γυναίκα που ακολουθούσε τον πνευματικό δρόμο για να βρει ασφάλεια και ένα σύντροφο, και αρκετοί παραδέχτηκαν ότι και τα δικά τους κίνητρα ήταν παρόμοια: οικονομική ασφάλεια, ένας ισόβιος σύντροφος, σιγουριά ότι δεν θα αποτύχουν, και καλή υγεία.
Έτσι, συμπέρανα ότι πολλοί Πνευματικοί Αναζητητές σήμερα βλέπουν τον πνευματικό δρόμο ως μια διαδρομή προς την υγεία, την ευτυχία και την ασφάλεια.
Το πρόβλημα εδώ είναι ότι αυτοί οι στόχοι δεν είναι – και ποτέ δεν ήταν – οι βασικοί στόχοι ενός γνήσιου πνευματικού δρόμου. Είναι περισσότερο αυτό που θέλουμε από την καθημερινή μας ζωή, οι γενικοί στόχοι της υλικής και συναισθηματικής ικανοποίησης. Και εδώ που τα λέμε, αυτό δεν είναι κακό. Αυτές είναι οι βασικές ανάγκες επιβίωσης που χρειάζεται κάθε άνθρωπος για να νιώθει ασφαλής. Όμως δεν είναι οι στόχοι του πνευματικού δρόμου. Ο πνευματικός δρόμος μας στρέφει προς τα μέσα, για να ανακαλύψουμε τις εσωτερικές ιδιότητές μας και να αντιμετωπίσουμε τα εσωτερικά μας εμπόδια. Στρεφόμαστε στον πνευματικό εαυτό για να εναρμονιστούμε με τις αξίες μας, τις πεποιθήσεις μας και τις βαθύτερες αλήθειες μας.
Για παράδειγμα, κάνετε στον εαυτό σας την ερώτηση: “Σε ποιο βαθμό ελέγχεται η ζωή μου από το φόβο της ταπείνωσης;” Αυτό είναι ένα βασικό πνευματικό ερώτημα που μας οδηγεί στα βάθη του είναι μας. Μια τέτοια ερώτηση μας γυρίζει τα μέσα έξω και μας καλεί να αρχίσουμε μία πνευματική αυτοεξέταση στην οποία παρατηρούμε αληθινά πώς και γιατί παίρνουμε τις αποφάσεις που παίρνουμε. Πόση εξουσία έχει πάνω σας ο φόβος της ταπείνωσης; Αν αμφισβητούσατε αυτό τον φόβο, πώς θα άλλαζε η ζωή σας; Θα ακούγατε διαφορετικά την εσωτερική σας καθοδήγηση αν είχατε μια ισχυρότερη αίσθηση αυτοεκτίμησης;
Ο πνευματικός δρόμος είναι απαιτητικό ταξίδι και θα χρειαστεί όλη την υπόλοιπη ζωή σας. Ο στόχος είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας, της ικανότητάς μας να αγαπάμε χωρίς φόβο και να δεχόμαστε την αγάπη, και να φτάνουμε στο υψηλότερο δημιουργικό δυναμικό μας. Αν, λοιπόν, ο Πνευματικός Αναζητητής είναι το αρχέτυπό σας, ο δρόμος σας είναι να προχωρείτε όλο και πιο βαθιά μέσα σας και να αποκαλύψετε τους πολλούς λόγους για τους οποίους σας δόθηκε αυτή η ζωή, και μετά να έχετε το κουράγιο να εξερευνήσετε τα χαρίσματα και τα ταλέντα σας.
Και αν είστε από εκείνους τους ανθρώπους που ανησυχούν πως αν ακολουθήσετε έναν τέτοιο δρόμο θα χρειαστεί να δώσετε όλα σας τα λεφτά ή να απαρνηθείτε το σεξ και να ζείτε ζωή αγαμίας, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι αυτοί οι φόβοι είναι απαρχαιωμένοι. Δεν εξακολουθούμε να ζούμε στον Μεσαίωνα.
“Αρχέτυπα” Caroline Myss εκδόσεις Διόπτρα
Photo: Author/Depositphotos
