Συνήθισα να αναρωτιέμαι, τι κάνω μαζί σου, και η απάντηση να είναι ένα μεγάλο χαμόγελο. Ερώτηση αμηχανίας, που έγινε ένα μικρό παιχνίδι, μια φράση κλειδί ανάμεσα μας. Πάντα ήθελα και θέλω να σε πειράζω, να μην σε αφήνω σε ησυχία, να έχω τον πρώτο λόγο, αλλά να δίνω και την τελευταία απάντηση. Δεν είναι εγωισμός, ούτε προσπαθώ να επιβληθώ, απλά το συνήθισα. Βλέπεις, στην αρχή, ήταν το παιχνίδι μας. Ποιος θα κερδίσει ποιον. Ποιος θα έχει τον τελευταίο λόγο, ποιος θα πει την πιο έξυπνη, την πιο αστεία ατάκα. Ε, λοιπόν μου έμεινε, και πάντα θα αναρωτιέμαι ή και θα σε ρωτάω «τι κάνω εγω μαζί σου;».
Ήταν αστεία η αρχή μας, είχε μια μαγεία το ξεκίνημά μας, μια διαρκής σύγκρουση, μια μικρή μάχη, θυμίζαμε έφηβους που κοκορεύονται, παιδάκια που βιάζονται να μεγαλώσουν, ή απλά ανθρώπους που θέλουν, έχουν ανάγκη κάτι πολύ και δεν ξέρουν πως να το πουν, ή να το δείξουν, ένα τρόπο να το εξηγήσουν ή απλα να το ζητήσουν. Σκέφτομαι, κάποιες φορές, τις πρώτες στιγμές. Πόση αμηχανία, ένιωθα, πόση αγωνία. Κάθε φορά η ίδια αμηχανία, η ίδια ένταση στην φωνή, το ίδιο καρδιοχτύπι. Τι όμορφες στιγμές! Ποσο όμορφη είναι πάντα η αρχή! Πόση επιθυμία και λαχτάρα;
Advertisment
Όσο κι αν περνάει ο καιρός, οι μέρες, οι μήνες, οι στιγμές δεν αλλάζει τίποτα. Πάντα η ίδια λαχτάρα, μεγαλύτερη επιθυμία, ένταση και πάθος διακατέχουν τις πρώτες στιγμές της κάθε φοράς, της κάθε συνάντησης, της κάθε επαφής. Με ενθουσιάζει, με γεμίζει, με ανεβάζει η κάθε μέρα, η κάθε εξέλιξη, η κάθε συνάντηση, η κάθε στιγμή. Δεν μου αρέσει, ό,τι έχει ευτυχισμένη αρχή, ό,τι ξεκινάει όμορφα, εντυπωσιακά, διαφορετικά και συνεχίζει μέτρια, απλά και καθημερινά. Δεν μου αρέσουν οι μέτριες καταστάσεις, που έχουν αρχή, μέση και τέλος. Δεν καταλαβαίνω, γιατί ό,τι αρχίζει ωραία και με πάθος, πρέπει να καταλήγει άσχημα και με μίσος; Τι σημαίνει, πέρασε ο πρώτος καιρός και τώρα είναι απλά ήρεμα και καλά; Γιατί, όσο περνάει ο καιρός τα πραγματα γίνονται «ίδια» και συνηθισμένα;
Χαίρομαι πολύ, που ήρθες στην ζωή μου, εσύ. Είσαι αλλιώς, είναι αλλιώς. Δεν έχει τίποτα μέτριο, δεν υπάρχει κάτι συνηθισμένο και ο καιρός δεν μετράει. Τι σημασία έχει, αν είναι πέντε μήνες μετά; Ζούμε το τώρα, το παρόν, την μέρα, την στιγμή. Δεν υπολογίζουμε το αύριο, δεν μας νοιάζει το μέλλον, δεν προγραμματίζουμε το μετά, απολαμβάνουμε την στιγμή, φτιάχνουμε τις δικές μας αναμνήσεις. Τίποτα δεν είναι σε μια ευθεία γραμμή, τίποτα δεν είναι φλατ, μας αρέσει να δημιουργούμε την μέρα μας, την ζωή μας, την καθημερινότητα μας, σαν ένα ταραγμένο καρδιογράφημα.
Ίσως, καμία φορά, να τρομάζει η τόση ευτυχία, η τόσο γαλήνη και ηρεμία στην ψυχή, αλλα όποιος έχει νιώσει ευτυχισμένος, ξέρει να διώχνει τον φόβο και να κοίτα τη ζωή στα μάτια, να την πιάνει από τα μαλλιά και να ρουφά την κάθε στιγμή. Να κάνει ευτυχισμένη ανάμνηση, ακόμα και την μηδαμινή στιγμούλα, ένα πεταχτό φιλί, μια βιαστική καλημέρα, ένα γρήγορο πρωινό χάδι, μια κουρασμένη άυπνη αγκαλιά. Καθώς, ευτυχία είναι όλα αυτά τα άυλα αγαθά, που δεν έχουν καμια οικονομική αξία και δεν μετριούνται με αριθμούς, παρά μόνο με συναισθήματα και χαμόγελα. Αν στις τσέπες σου, έχεις πολλά χαμόγελα, τοτε είσαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου.
Advertisment
Γέμισες τις δικές μου, μόνο χαμόγελα. Χαμόγελα, από βόλτες, χάδια, αγκαλιές, καινούργιες συνήθειες, νέες ιδέες, καινούργια ξεκινήματα. Τσέπες γεμάτες όμορφες στιγμές, όμορφα λόγια, πλούσια συναισθήματα, ευτυχία. Πόσο τυχερός άνθρωπος είμαι τελικά, που στη ζωή μου ήρθες εσύ! Ποσο τυχερός είναι ο κάθε άνθρωπος, που διαβάζει αυτές τις λίγες γραμμές, κι όμως νιώθει απόλυτα αυτές τις σκέψεις, αυτές τις λέξεις, το κάθε συναίσθημα; Μακάρι να είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι, καθώς η ευτυχία ταιριάζει σε όλους μας. Κι αν κάποιος νιώσει έστω και ελάχιστα λυπημένος, θα ξέρει πλέον, τι είναι αυτό που του λείπει και τι πρέπει να ψάξει να βρει.
Αν και η ευτυχία, έρχεται μονη και στέκεται στους ώμους μας, θυμίζει λιγάκι τις πεταλούδες, που ελεύθερες και γεμάτες ελπίδα και ζωντάνια, πετούν ελεύθερα εδώ κι εκει. Μα, όταν έρθει η σωστή ώρα, βρίσκουν έναν όμορφο ώμο και αράζουν εκεί.
- Μην φοβάσαι το παρελθόν, αν έχεις μάθει να κοιτάς μπροστά - 6 Ιουλίου 2017
- 5 μήνες μετά… - 26 Ιουνίου 2017
- Η αντίδραση που έγινε… πάθος - 11 Ιανουαρίου 2017
