Όσα και αν έχεις δεν τα βλέπεις.
Είναι τα μάτια, μέσα από τα όποια, βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα.
Advertisment
Είναι ένα με σένα τόσο πολύ που αργείς κάποιες φορές στη ζωή σου να τα δεις, γιατί σου είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθείς και να τα παρατηρήσεις σαν ένας εξωτερικός παρατηρητής, σα να δραπετεύεις έξω από το σώμα σου…
Είναι αυτά που σε ωθούν να πας κοντά τους. Και όταν βρεθείς κοντά τους, αισθάνεσαι σα να ήσουν πάντα εκεί… Μια παράξενη οικειότητα…
Είναι αυτά από τα οποία, δε θα μπορούσες ποτέ να ξεφύγεις. Γιατί είσαι ΕΣΥ και αυτά αναπνέουν μέσα σου παράλληλα, με κάθε άλλη σου ανάσα…
Advertisment
Ακόμη κι αν έρθουν στιγμές που θα αισθάνεσαι ότι έχεις χαθεί και ότι αυτά έχουν συρρικνωθεί… Ακόμα και τότε, αυτά θα σε καθοδηγούν… θα σε βοηθούν, όταν φοβάσαι, να δραπετεύσεις από τη φυλακή του φόβου. Θα σε βοηθούν να παρακάμψεις τις αδυναμίες σου. Θα είναι οι δικές σου δυνάμεις, μέσα από τις οποίες, θα ξεπερνάς τις δυσκολίες σου. Ποτέ δε θα σε εγκαταλείψουν…
Είναι αυτά που οι άλλοι ξεχωρίζουν πάνω σου. Ακόμα και αν δεν στο πουν… Είναι αυτά με τα οποία ενώνεσαι μαζί τους. Ο κοινός σας “κώδικας”.
Είναι αυτά που θα χρειαστεί προκειμένου να τα απελευθερώσεις, να βγάλεις από πάνω σου τον μανδύα του φόβου αλλά και όσους σου φόρεσαν οι άλλοι και εσύ τους υιοθέτησες, χωρίς να έχεις συνείδηση… να διώξεις τις φωνές τους, που μαζί με τη δική σου μέχρι τώρα, πάλλονταν μέσα σου παράλληλα και δημιουργούσαν συνωστισμό… Να μείνεις πια μόνο με τη δική σου φωνή, απαλλαγμένoς από τα παράσιτα και καθαρός… Και όταν απελευθερωθείς, θα νιώσεις πραγματικά τι σημαίνει ελευθερία και θα αισθανθείς απρόσμενη πληρότητα.
Αυτά είναι τα χαρίσματά σου. Είναι ο δικός σου και μοναδικός τρόπος να υπάρχεις και να συνυπάρχεις!
Κρυσταλλία Μπακοπούλου
- Πάμε πάλι απ’ την αρχή - 28 Αυγούστου 2017
- Το παιδί μέσα μου πάντα θα γυρεύει να υψώσει τη φωνή του - 28 Ιουλίου 2017
- Υπάρχουν λέξεις που πάντα θα κρατάς, όταν ξεμείνεις από τη σιωπή - 25 Ιουλίου 2017
