Ζούμε σε έναν κόσμο πνιγμένο στα απορρίμματα, με όλες μαζί οι χώρες να παράγουν 1.3 δισεκατομμύρια τόνους σκουπιδιών ετησίως. Αυτός ο εξωφρενικός αριθμός αναμένεται να ανέβει στα 4 δισεκατομμύρια μέχρι το 2100, κάνοντας την κατάσταση μη διαχειρίσιμη. Και όσο πιο βιομηχανοποιημένη και αστικοποιημένη γίνεται μια χώρα, τόσα περισσότερα σκουπίδια παράγει. Κι όμως, επειδή δεν ζούμε παρέα με σωρούς σκουπιδιών και επειδή δεν τα βλέπουμε, δεν αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του προβλήματος, ακόμα και όταν παρουσιάζονται τόσο ανησυχητικά τα στατιστικά στοιχεία.
Τα απορρίμματά μας απομακρύνονται τόσο σύντομα από τα μάτια μας και ακόμα και όταν είναι εκεί, συνηθίζουμε την παρουσία τους και έχουμε την τάση να παράγουμε ακόμη περισσότερα. Αλλά τι θα συνέβαινε αν δεν ήταν τόσο εύκολο να ξεφορτωνόμαστε τα απορρίμματά μας στους κάδους και αν δεν τα μάζευαν καθημερινά; Σύντομα θα μαθαίναμε πόσα τελικά σκουπίδια συσσωρεύουμε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και αν δεν είχαμε τρόπους να τα απομακρύνουμε, σύντομα θα έπρεπε να σκεφτούμε αποτελεσματικούς τρόπους να τα περιορίσουμε. Ωστόσο, επειδή δεν εμφανίζεται καμία τέτοια επείγουσα κατάσταση, μένουμε απαθείς σε ένα κατά τ’ άλλα απειλητικό ζήτημα.
Advertisment
Η Michelle Pellizzon, διατροφολόγος και αρθρογράφος σε θέματα υγείας και ευημερίας δεν ήθελε πια να ζει μέσα στην άγνοια κι έτσι επέλεξε μια άσκηση για να ανοίξει επιτέλους τα μάτια της. Η Pellizzon ήθελε να επιχειρήσει να ζήσει μια ζωή με μηδενικά σκουπίδια, κατά την οποία δεν θα χρησιμοποιούσε τίποτα που δεν θα ανακυκλωνόταν, επαναχρησιμοποιούταν ή κομποστοπιόταν. Ξεκίνησε αυτή την άσκηση, συλλέγοντας αρχικά τα απορρίμματά της σε μια τσάντα καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, για να καταλάβει καλύτερα πόσα σκουπίδια παρήγαγε.
Συνήθιζε να μην ανακυκλώνει καθόλου, οπότε η αλλαγή στον τρόπο ζωής της ήταν δραστική. Τώρα στον έβδομο πλέον μήνα της, έχει διατηρήσει αυτό τον τρόπο ζωής, με εξαίρεση τις περιπτώσεις που ταξιδεύει ή μετακομίζει. Τώρα χρησιμοποιεί υφασμάτινες τσάντες, γυάλινα βάζα, έναν κάδο κομποστοποίησης, απορρυπαντικά φτιαγμένα στο σπίτι, μαντήλια και υφάσματα (αντί για χαρτί) και πολλά ακόμα.
«Έχω κάνει αρκετή οικονομία. Αυτό ήταν σίγουρα κάτι που δεν περίμενα», δηλώνει η Pellizzon. Αποκτώντας περισσότερες γνώσεις πάνω στο θέμα αυτό, αγοράζει με μεγαλύτερη συνείδηση, επιλέγοντας προσεκτικά κάθε της αγορά. Εξηγεί ότι αυτή η συνειδητοποίηση την εμποδίζει να ψωνίζει παρορμητικά και επιλέγοντας φρέσκες και χύμα τροφές, αντί για συσκευασμένα προϊόντα, καταφέρνει να κάνει οικονομία, επειδή στην ουσία δεν πληρώνει τη συσκευασία.
Advertisment
Η αλλαγή στον τρόπο ζωής της χάρισε μάλιστα επιπλέον χρόνο στη ζωή της. «Νόμιζα ότι θα ξοδέψω πολύ χρόνο, προσπαθώντας να βρω λύσεις για να μην παράγω σκουπίδια», είπε. Αλλά αποδείχτηκε ότι ισχύει το απολύτως αντίθετο, αφού πια ξέρει τι θα αγοράσει και δεν επισκέπτεται συγκεκριμένα σημεία που πωλούνται συσκευασμένες ή έτοιμες τροφές.
«Δεν θα πρότεινα σε κανέναν να επιχειρήσει να μηδενίσει την παραγωγή σκουπιδιών μέσα σε μια εβδομάδα», μας λέει η Pellizzon. «Στην αρχή, χρειάζεστε χρόνο, επειδή συνειδητοποιείτε πόσα πολλά σκουπίδια παράγετε σε καθημερινή βάση».
Αλλά κινούμενοι αργά και σταθερά, θα παρατηρήσετε ότι αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι τόσο δύσκολος και σίγουρα όχι αδύνατος, όπως πιστεύατε. «Όταν εντρυφήσετε μάλιστα σε αυτό, θα μπορείτε να ανακυκλώνετε πολύ, να επαναχρησιμοποιείτε ο,τι μπορείτε και να αναθεωρήσετε τη λειτουργία πολλών πραγμάτων».
