Όσο ζούμε για να αποκτούμε, η ύπαρξή μας ξεμακραίνει…

Η ανθρώπινη φύση ειναι κατ’ εξοχήν αχάριστη… ναι, έτσι ακριβώς! Μη στη προσπάθεια σου να με διαψεύσεις, κοιτάξεις την εξαίρεση, δεν κάνει τον κανόνα.

Όσο ζούμε για να αποκτούμε, η ύπαρξή μας ξεμακραίνει...

Η ανθρώπινη φύση ειναι κατ’ εξοχήν αχάριστη… ναι, έτσι ακριβώς! Μη στη προσπάθεια σου να με διαψεύσεις, κοιτάξεις την εξαίρεση, δεν κάνει τον κανόνα.

Η ανθρώπινη φύση λοιπόν ειναι αχάριστη… μπορεί όμως να μετατραπεί σε μια ευγνώμων ψυχή. Η υλιστική κοινωνία μας, δυστυχώς, μας έχει περάσει καλά το μήνυμα πως ζούμε για να αποκτούμε. Αποκτούμε σύντροφο, παιδιά, εργασία, κοινωνική θέση… “αποκτούμε”, κάνουμε δηλαδή κτήμα μας τα παραπάνω εκ των οποίων διαμορφώνεται η ταυτότητά μας.

Advertisment

Ένας φαύλος κύκλος που καλά κρατεί στη δυτική κοινωνία που το “έχειν ” έιναι η αρχή και το τέλος. Πόσο άσχημο όλο αυτό… και πόση ανελευθερία επιδιώκει…Ένας αέναος αγώνας ανάμεσα σε εμάς και τις κατακτήσεις μας, και η Ύπαρξη μας ξεμακραίνει.

Όμως αν πάψει να υπάρχει αυτή η σχέση τι θα δημιουργηθεί; ελευθερία; ή καλύτερα ζωή;

Photo: Author/Depositphotos

Advertisment

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Η ζωή στο Matrix | Το σύμπαν ως προσομοίωση
Το Πάσχα ως ένα εξελικτικό πέρασμα σε αλλαγές με διεύρυνση αγάπης
Οι άνθρωποί μας φεύγουν, αλλά ζουν παντοτινά μέσα μας
«Το αγέννητο παιδί μου…»

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση