Ονειρέψου την πραγματικότητά σου κι άσε τους νεκρούς να προχωρούν

“Ζήσε στην πραγματικότητα!” “Έλα στα συγκαλά σου, μην πετάς στα σύννεφα!”Advertisment Έχω βαρεθεί να το ακούω! Έχω βαρεθεί να σας ακούω να μου μιλάτε

Ρίνα Σερέτη

“Ζήσε στην πραγματικότητα!”

“Έλα στα συγκαλά σου, μην πετάς στα σύννεφα!”

Advertisment

Έχω βαρεθεί να το ακούω! Έχω βαρεθεί να σας ακούω να μου μιλάτε για πραγματικότητα και δεν εννοείτε τίποτε άλλο εκτός από την προτηγανισμένη συνήθεια που κάποιοι μας έχουν πείσει πως είναι “Η” πραγματικότητα! Σαν κομμένη σε τέλειο σχήμα πατάτας από ένα μηχάνημα η ζωή σας, έτοιμη να μπει στο ανθυγιεινό ηλιέλαιο γιατί έτσι γίνεται πιο τραγανή! Κι αυτό για εσάς είναι πέρα για πέρα αληθινό!

Πραγματικότητα είναι αυτό που ο καθένας έχει δημιουργήσει από τις εμπειρίες του, το γέλιο του, την προσπάθειά του, την πίστη του, την αδυναμία του και δεν μοιάζει σε τίποτα με το κουτί της δικής σας πραγματικότητας, μιζεριασμένοι γύρω μου. Εσείς είστε φαντάσματα! Αυτός που τολμά να αισθανθεί ακόμη και το τελευταίο κύτταρο του κορμιού τους ζώντας, βιώνοντας τις στιγμές της ζωής είναι ο ζωντανός, είναι “Η” πραγματικότητα! Οι υπόλοιποι είστε ζωντανοί νεκροί!

Σας βαρέθηκα φαντάσματα! Τρέχετε από τη μια μάσκα στην άλλη τρέφοντας το Εγώ σας! Σταματήστε να κρίνετε και να προσπαθείτε να αποδυναμώσετε τους ζωντανούς ανθρώπους που γνωρίζουν πολύ καλά πως η πραγματικότητα δεν είναι ένα αξίωμα, μία σταθερά αλλά έχει δυναμική, αλλάζει, μεταβάλλεται ανάλογα με την μεταμόρφωση που γεννά ο καθένας στην ψυχή του! Και αυτό δεν έχει κανένα κοινό με την προτιγανισμένη πατάτα σας…

Advertisment

Ονειρεύεσαι να πραγματοποιήσεις κάτι που φαίνεται αδύνατο, σου λένε σταμάτα να ζεις σε ψευδαισθήσεις και σε κρίνουν επειδή ζεις στο δικό σου παραμύθι. Από την άλλη βυθίζεσαι στην πραγματικότητα, σε κατηγορούν γιατί δεν τόλμησες να ζήσεις και δίνουν παράδειγμα τους παρατημένους εαυτούς τους μακριά από τα τολμηρά νεανικά τους όνειρα. Γεράσαμε σου λένε, τώρα ήρθε η σειρά σας!

Κι εσύ γίνεσαι το θύμα τους, σε ρουφάνε άλλωστε είναι τόσοι πολλοί αυτοί κι όσοι αντιστέκονται τόσοι λίγοι! Κι εσύ γίνεσαι το θύμα τους κι αμφιταλαντεύεσαι, να πάω στο όνειρο ή να πάω στην προμαγειρεμένη τους πραγματικότητα; Είναι γνώριμη αυτή η γεύση κανένας κίνδυνος, τα πετάς στην κατσαρόλα κι έτοιμη η τροφή σου! Όλα τακτοποιημένα… Κι όσο εσύ βυθίζεσαι στις αμφιβολίες σου εκείνοι συνεχίζουν να κατηγορούν… δεν τολμάς γιατί δεν το έκανες; Τόλμησες γιατί τόλμησες, μα δεν φοβάσαι σου λένε, δεν βλέπεις γύρω σου τι γίνεται;

Κι έτσι χτύπα χτύπα, φωλιάζεις στην γωνία σου και παραμιλάς μόνος φορτωμένος τις ενοχές που σου φύτεψαν σαν ερυνίες μες στο μυαλό σου. Τέλος ως εδώ!

“Συγγνώμη σας ζητώ που μαθαίνω τον εαυτό μου, που κάνω τις επιλογές μου μα όποιος δεν το αντέχει μπορεί να φύγει! Βαρέθηκα να είμαι ο κακός για τους μισούς και ο καλός για τους λίγους! Ας μείνετε εσείς στην βιτρίνα σας!”

Έτσι! Πάλεψε! Το όνειρό σου χρειάζεται μόνο εσένα δεν ζήτησες την πραγματικότητά τους κι αυτό είναι η δική σου αλήθεια, η δική σου πραγματικότητα! Ονειρέψου μέχρι εκεί που μπορείς να φτάσεις μα αν δεν ξεπεράσεις τα όριά σου δεν θα μπορέσεις ποτέ να βρεις εως πού φτάνουν αυτά σου τα όρια! Μέχρι πού μπορείς να οδηγήσεις την δική σου πραγματικότητα! Άσε τους γύρω να φοβούνται το τίμημά της, είναι εύκολο να κρίνεις τους άλλους το δύσκολο είναι η αυτοκριτική…

Ζήσε όπως αισθάνεσαι ζωντανός, πάντα με αξίες! Ονειρέψου την πραγματικότητά σου κι “άσε τους νεκρούς να προχωρούν…”