Πανεπιστήμια Ωκεανολογίας όπως της Φλόριντα με έρευνες δεκαετιών, Παγκόσμιοι οργανισμοί Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), οικολογικές οργανώσεις και ιδιότες είναι πλέον ενήμεροι για την ασύλληπτης έκτασης ζημιά η οποία εκδηλώνεται κάθε μέρα σε κάθε τετραγωνικό του πλανήτη από την κατάχρηση του πλαστικού.
Οι εικόνες που θα δείτε και θα έχετε ήδη δει είναι από περιοχές της Γης που πλέον ερημώνονται από τη φυσιολογική ζωή γιατί ο ανθρώπινος κόσμος είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία αδιάφορος πρώτα και, ανενημέρωτος έπειτα όσον αφορά την κατάχρηση του πλαστικού. Το πλαστικό έκανε την εμφάνισή του στον καταναλωτικό κόσμο το 1950 και από τότε απλά δημιουργεί μπελάδες, όχι τόσο η ύλη αυτού καθεαυτού όσο ο τρόπος χρήσης.
Advertisment
Φανταστείτε ότι ανακαλύψαμε κάτι (το πλαστικό) το οποίο έχει εξαιρετική ισχύ στη ζωή μας αλλά και θανατηφόρες παρενέργειες. Και ενώ συνήθως ό,τι έχει παρενέργειες, αργά ή γρήγορα του κολλάμε μια ταμπέλα επάνω με οδηγίες χρήσης ώστε να μη πάθουμε κάτι ή βλάψουμε άλλους, το πλαστικό το αφήσαμε ανεξέλεγκτο, δίχως προειδοποιητικά, δίχως σήματα κινδύνου.
Πολύ χειρότερα, η κοινή γνώμη, θεωρεί υπερβολικές τις όποιες προειδοποιήσεις των αρμόδιων ή των ευαισθητοποιημένων πολιτών. Μάλιστα υπάρχει κοινό το οποίο δε φέρει καμία απολύτως γνώμη επί του θέματος. Και αυτό σήμερα τουλάχιστον, δεν είναι μειοψηφία. Ας μη γελιόμαστε ούτε εμείς που γράφουμε τέτοιου είδους άρθρα, ούτε εμείς που τα διαβάζουμε: είμαστε η μειοψηφία μέσα στις μειοψηφίες των κάπως ψιλιασμένων πολιτών. Η γεμάτη πλαστικά θάλασσα στην Καραϊβική, φαντάζει σχετικά «εντάξει» μπρος σε φρικτές εικόνες ποταμών στην Ασιατική Ήπειρο όπου τα πλαστικά συνυπάρχουν με διάφορα άλλα σκουπίδια αλλά και ανθρώπους οι οποίοι μάλιστα πλένονται εκεί. Ούτε εκείνοι είναι μειοψηφία.
Advertisment
Και εμείς που έχουμε ενημερωθεί, έχουμε δει και προσέχουμε, παθαίνουμε σοκ και πάλι όταν ακούμε ότι ποτάμια και υδροβιότοποι βγαίνουν off λόγω των ρούχων που ψωνίζουμε, φοράμε και πλένουμε. Κι αυτό λόγω των μικροϊνών οι οποίες είναι… πλαστικές, μιας και, όπως όλα σ’ αυτή την καταναλωτική κοινωνία, είναι διαπερασμένα με πλαστικό. Ο όγκος της πληροφορίας είναι βαρύς ακόμη και για τους «ψαγμένους» Καθώς βάζουμε τα ρούχα στο πλυντήριο για πλύσιμο, ακόμα και τα πανάκριβα, οι μικροΐνες απελευθερώνονται και περνούν στους υδροφόρους ορίζοντες μαζί με τα οικολογικά (ή όχι;) απορρυπαντικά.
Εκεί, δε μιλάμε για καταστροφή που φαίνεται με γυμνό μάτι. Μα… υπάρχει περίπτωση να μην αφήνουμε ενεργειακό αποτύπωμα; Μάλλον όχι. Ακόμα κι αν, όπως μας ζητά ν’ αναρωτηθούμε η φωτογράφος Caroline Power Photography τα φανερά, τα προφανή: Δείτε την καθημερινότητά σας. Πώς σερβιριστήκατε το φαγητό που πήρατε στον δρόμο τελευταία φορά; Μάλλον ήταν μέσα σ’ ένα πλαστικό ή πολυεστέρα, με πλαστικό πηρούνι, μέσα σε μια πλαστική σακούλα; Και… χρησιμοποιήτε ακόμη πλαστικές σακούλες για τα σκουπίδια; Αναψυκτικά σε πλαστικά μπουκάλια; Μπουκαλάκια νερού; Τυλίγετε με πλαστικό το φαγητό σας; Το χαρτί τουαλέτας που αγοράζετε, είναι τυλιγμένο σε πλαστικό ή σε χάρτινο; Τα λαχανικά τα αγοράζετε σε πλαστικές τσάντες;
Η Caroline μας προκαλεί να κρατήσουμε για μία εβδομάδα μόνο τα πλαστικά αυτά στο σπίτι μας ή στην επιχείρησή μας και να δούμε το μέγεθος της ζημιάς. Ξέρουμε πόσο λίγοι θ’ ανταποκριθούμε στο κάλεσμα. Ξέρουμε πόσο δύσκολο και καθόλου πρακτικό είναι να βγάλουμε όλα αυτά τα πλαστικά από την καθημερινότητά μας διότι, πολύ απλά, δεν έχουμε προχωρήσει ακόμα σε άλλες μαζικές λύσεις.
Photos: Caroline Power
