Ίσως φαινομενικά είναι οι πιο θετικοί άνθρωποι που θα δεις εκεί έξω. Λειτουργικότατοι, με τις δουλειές τους κυριλέ και τις ζωές τους στην πένα. Ίσως πάλι, έχουν μια δόση σκοτεινού στο βλέμμα, σχεδόν παραπλανητικό που γοητεύει, ακινητοποιεί και αφοπλίζει και εσύ «κολλάς» σε συζητήσεις περί ανεξάντλητων παιδικών τραυμάτων και λοιπές ιστορίες. Ίσως όλο αυτό το «υπόγειο» σου αρέσει κιόλας λίγο, αυτή η μυστική «παράνοια», όμως προσοχή! Οι άνθρωποι βαμπίρ δεν παίζουν…
Ετών εικοσιπέντε, σαράντα, εξήντα και βάλε, άντρες, γυναίκες, καλλιτέχνες, λογιστές, παντρεμένοι, singles, διαζευγμένοι, εξωγήινοι, έγχρωμοι, ακτιβιστές, συντηρητικοί, όλοι οι καλοί και οι τρελοί στο τσουβάλι με τους βαμπίρ. Φυσικά η λίστα δεν έχει τελειωμό… Και οι άνθρωποι βαμπίρ δεν κάνουν διακρίσεις, αλλά μπορούν να γίνουν διακριτοί. Όσο νωρίτερα βέβαια, τόσο το καλύτερο…
Advertisment
Είναι αυτοί που θα μπουν σχεδόν ύπουλα στη ζωή σου και σε πρώτη φάση θα σε «συνεπάρουν» με όμορφες ευαισθησίες. Στη συνέχεια θα σε τρελάνουν με επικλήσεις στο συναίσθημα και διαρκώς θα σε «ψηλώνουν», κάνοντάς σε να νιώθεις μοναδικός. Είτε μπουν στη ζωή σου σα φίλοι, είτε σα σύντροφοι ερωτικοί, ένα είναι το μόνο σίγουρο. Αν δε τους «μυριστείς» από την αρχή, έχεις ήδη μπλέξει.
Ζήτημα χρόνου να γαντζωθούν από πάνω σου, να ψωμολυσσάνε για μια σου κουβέντα και τοποθέτηση και αν δεν την πάρουν, χειριστικά σχεδόν να την απαιτούν. Με διάφορους τρόπους και μέσα προσπαθούν διακαώς να σε «εντάξουν» στα σκοτάδια τους και να γίνεις ένα μαζί τους, υπό το πρίσμα πάντοτε της ανάγκης τους για ουσιαστική επικοινωνία. «Ουσιαστική επικοινωνία» για αυτούς σημαίνει να σε βάλουν σε ρόλο πρωταγωνιστικό στον εφιάλτη που ζουν, μπας και τον κάνεις παραμύθι και εσύ ξαφνικά βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μιαν ιδιότητα που φυσικά δε σου ανήκει. Αυτή του ψυχολόγου.
Σκοπός τους; Να ζουν μέσα από τη ζωή σου, να αισθάνονται τα κύτταρα τους ζωηρά, να αναπνέουν μέσα από την ανάσα σου και εν τέλει να σε εγκλωβίσουν σε τριπάκια που αν μπεις βαθιά… ίσως δεν έχουν γυρισμό.
Advertisment
Oι άνθρωποι βαμπίρ, είναι άνθρωποι πληγωμένοι, άνθρωποι μόνοι, άνθρωποι που πιθανότατα στην ευρύτερη παράνοια που ζούμε, κάπου έχασαν την ταυτότητα, τις ιδέες και τα όνειρά τους και ψάχνουν σα μανιακοί κάπου να τα βρουν.
Στο ταξίδι τους αυτό, λανθασμένα θεωρούν πως θα βρουν τα κομμάτια τους σε ανθρώπους επίσης φαινομενικά «γεμάτους», όμως κάνουν λάθος. Όλα αυτά θα τα βρουν μέσα τους, αρκεί να ψάξουν, αρκεί να παλέψουν, αρκεί να προσπαθήσουν. Θα πονέσουν, όμως αξίζει. Άλλωστε στην πραγματικότητα, γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι θα πει πόνος. Ας τον βιώσουν για καλό.
Λίγο πολύ, όλοι υπήρξαμε, υπάρχουμε, ή θα υπάρξουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας «βαμπίρ». Ας κάνουμε τα πάντα για να είναι απλά μια κακή περίοδος, μια φάση και όχι η ζωή μας όλη. Νομίζω πως θέλουμε να ζούμε και να ακτινοβολούμε, όχι να μας λυπόμαστε. Νομίζω επίσης πως θέλουμε να αγαπάμε και να μας αγαπάνε από ειλικρινή αγάπη για όλα όσα είμαστε και όχι να είναι δίπλα μας κάποιος από οίκτο.
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
