Οι ώρες περνούν βασανιστικά αλλά και γρήγορα και η αγωνία σε περικυκλώνει. Όπου να ‘ναι θα έρθει το τέλος του κόσμου, σήμερα, αύριο, από λεπτό σε λεπτό. Του δικού σου κόσμου! Ο υπόλοιπος, ουδεμία σημασία δε θα έχει μετά.
Σκέφτεσαι τα απελπιστικά σημάδια που σε κάνουν να καταλήγεις στο συμπέρασμα. Το τηλέφωνο δε χτύπησε, εκείνος δεν ήρθε για φαγητό, δε θα πάτε μετά σινεμά, δε θα γνωρίσει τους δικούς σου, δε θα ποζάρει δίπλα σου την ημέρα του γάμου σου. Δεν είναι αυτός ο άνθρωπος που θα ζήσεις μαζί του το υπόλοιπο της ζωής σου.
Advertisment
Και το τέλος έρχεται. Εκείνος, πράγματι δεν ενδιαφέρεται για εσένα. Όσες προσδοκίες έτρεφες τόσο καιρό τώρα εκμηδενίζονται. Πάει, τελείωσε! Τι τελείωσε όμως; Μια ψευδαίσθηση. Κάτι που δεν ξεκίνησε ποτέ. Κάτι που γεννήθηκε μέσα στη φαντασία σου και δεν έφτασε ποτέ στο έδαφος της πραγματικότητας. Τελείωσε η αναμονή για κάτι που ήθελες και δεν έγινε.
Και γιατί πονάει τόσο πολύ; Διότι σ’ έχει παγιδέψει μέσα στο μυαλό σου, όπως κάθε ψευδαίσθηση. Σ’ έχει κάνει να πιστέψεις πως αυτή η προοπτική ήταν η μία, η μόνη και η καλύτερη προοπτική που είχες ποτέ φανταστεί! Αυτός θα ήταν ο μοναδικός ιδανικός σύντροφος για εσένα… αυτή ήταν η μία και μόνη εταιρεία που θέλεις να προσληφθείς… μόνο αυτή η σχολή είναι που θέλεις να περάσεις… η λίστα με τις μοναδικές ευκαιρίες μπορεί να είναι ατελείωτη.
Και έρχεται η ζωή και σου γκρεμίζει τ’ όνειρο: «Απορρίπτεται η πρόταση. Επόμενος!» Και μένεις εσύ αποσβολωμένη-ος, δίχως κατεύθυνση. Διαμαρτύρεσαι: Μα δε μου αρέσει κάποιος άλλος, μα μόνο αυτή τη δουλειά ξέρω να κάνω, μα μόνο αυτή η σχολή είναι για εμένα…
Advertisment
Αποκαρδιωμένος-η πέφτεις για ύπνο και την άλλη μέρα ξυπνάς στην πραγματικότητα. Κάνεις το ζεστό σου ντους, τρως πρωινό, πας στη δουλειά, βγαίνεις για φαγητό με τους φίλους σου, μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου, δέχεσαι αγκαλιές και αγάπη και, μέχρι το τέλος της μέρας συνειδητοποιείς πως δεν έχεις χάσει τίποτα απολύτως!
Όλα όσα απαρτίζουν την πραγματικότητά σου, βρίσκονται ακόμα εδώ μαζί σου και σε συνοδεύουν. Ακόμα και η ικανότητά σου να κάνεις όνειρα για το μέλλον είναι εδώ, ακόμα και τα όνειρά σου για το μέλλον είναι εξίσου εδώ!
Το μόνο που έχασες είναι μία ψευδαίσθηση. Η ψευδαίσθηση πως αυτός ήταν η δίδυμη φλόγα σου, η ψευδαίσθηση πως αυτή η εταιρεία είναι η μόνη που πληρεί όλες σου τις προϋποθέσεις για επαγγελματική καταξίωση, η ψευδαίσθηση πως αυτή η δουλειά είναι η μόνη που μπορείς να κάνεις…
Και η ζωή συνεχίζεται. Εσύ με περισσότερη σοφία, με μια – δυο εμπειρίες παραπάνω στις αποσκευές σου και την επίγνωση πως… ε, δε χάθηκε κι ο κόσμος
Ελένη Καιγή
