«Σε έχω αμελήσει ναι, Έχεις δίκιο… Μα είναι σημαντικό. Είναι σημαντικό να αποφασίσω τι θα κάνω! Πρέπει να το σκεφτώ. Να τα βάλω κάτω να τα ζυγίσω… Ωχ, τι είναι πάλι αυτό; Τι απαίσια σκέψη έκανα; Τι έχω; Γιατί πονάω στα χέρια, στο στομάχι στο κεφάλι; Μήπως έχω κάτι ανησυχητικό;… Ναι, που ήμουν; Α ναι. Πρέπει να αποφασίσω τι θα κάνω.»
«Ξέρεις ακριβώς τι χρειάζεται να κάνεις για να είσαι ήρεμος και σίγουρος. Το βλέπεις. Από την αρχή το έβλεπες, γιατί στρέφεις το βλέμμα σου αλλού;»
«Ναι δίκιο έχεις, αλλά θέλω να δοκιμάσω, θέλω να δω πως είναι.»
«Πες μου έναν μόνο λόγο που θέλεις να το δοκιμάσεις, και τι καλό θα φέρει σε μας αυτή η δοκιμή και τότε δεν θα φέρω αντίρρηση»
«Να! Θα μάθω περισσότερα πράγματα για μας»
«Δοκίμασε, αλλά αν νιώσεις ότι δεν θες άλλο, ότι κουράζεσαι, σταμάτα, μην μας φθείρεις»
«Θα κάνω ότι μπορώ!»
…
«Σταμάτα το! Δεν βλέπεις ότι μας φθείρεις; Δεν βλέπεις ότι δεν το αντέχεις;»
«Λίγο ακόμα, νομίζω αξίζει, κοίτα και μόνος σου, θα βγει κάτι καλό!»
«Καθάρισε τα μάτια σου και δες την αλήθεια! Το ξέρω ότι την ξέρεις, γιατί επιμένεις; Μας κάνεις κακό, δεν κερδίζουμε τίποτα πια από αυτό.»
«Λίγο ακόμα και αν δεν βγει κάτι σύντομα θα σταματήσω, υπόσχεση!»
…
«Τι είναι αυτός ο πόνος πάλι; Ηρέμησε, πολλές φορές όταν καταπιέζεις τα συναισθήματά σου, όταν δεν τα εκφράζεις και βαραίνεις, αυτό γίνεται, χρειάζεται μόνο να δεις τι είναι αυτό που δεν θες να αντιμετωπίσεις. Ναι αυτό εί… μα γιατί πονάω έτσι; Λες να έχω κάτι; Είσαι εδώ; Τι να κάνω; Ωχ, πονάει πολύ! Να το…. Τώρα θα το σκέφτομαι… Παραλύω! Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Μαυρίζω… Είσαι εδώ;»
«…»
«Άλλο ένα πρόβλημα στο κεφάλι μου… δεν αντέχω… Δεν αντέχω άλλο! δεν αντέχω άλλο… Πως θα ήταν άραγε να τελείωναν όλα γρήγορα; Όχι μη, μη σκέφτομαι έτσι, τρομάζω…»
«…»
«Νιώθω σαν να γκρεμίζεται ο κόσμος μου… Σαν ό,τι έζησα έως σήμερα να μην είναι αληθινό… Ποιος είμαι; Μήπως δεν είμαι αυτό που νιώθω πως είμαι; Τι να κάνω; Νιώθω χαμένος. Βοήθεια!»
«Κοίτα την αλήθεια σου. Την ξέρεις… Ξέρεις ακριβώς τι πρέπει να κάνεις»
«Όχι μπορώ κι άλλο, λίγο ακόμα… Μα από την άλλη; Είναι έτσι όπως το νιώθω; Δεν ξέρω. Νιώθω πως δεν μπορώ να με εμπιστευτώ πια. Ούτε τις ίδιες μου τις σκέψεις! Δεν αντέχω άλλο. Φοβάμαι…»
…
Advertisment
«Ξέρεις κάτι; Έχεις δίκιο. Σαν να μπορώ να το δω τώρα. Έχεις δίκιο. Πονάει που τα πράγματα δεν είναι όπως θα ήθελα και… ωχ! Όχι πάλι τα ίδια… Αν έχω κάτι;»
«Μην αποσπάσαι… Νιώσε το πραγματικό σου συναίσθημα, μην το αποκρύπτεις άλλο, μην το θάβεις, όσο κι αν σε πληγώνει, όσο κι αν σε τρομάζει να το νιώσεις, είναι η αλήθεια σου. Νιώσε την θλίψη, τον πόνο, τον θυμό και την απογοήτευσή σου, εξέφρασε τα και σταμάτα να σου επιτίθεσαι με κακόβουλες και τρομακτικές σκέψεις!»
«Ναι, πληγώθηκα. Δυσκολεύομαι να το νιώσω αλλά κάτι μέσα μου, μου λέει πως έτσι είναι… Κοίτα! Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου! Γιατί; Δεν νιώθω την θλίψη που λες, παρόλο που ξέρω πως είναι αλήθεια… κλαίω ακόμα… Δυσκολεύομαι να ανασάνω και το κεφάλι μου καίει… να, κάτι νιώθω… κάτι αγγίζω… πληγώθηκα πολύ… Γιατί δεν σε άκουσα όσο ήταν νωρίς; Τώρα τι να κάνω; Όχι μου είναι πολύ βαρύ…»
Κοίτα το!
«Δέξου το. Μην το κρύψεις. Μην προσποιηθείς. Είναι εντάξει να το ακούσεις, να το δεις και να το νιώσεις. Κοίτα το»
«Ναι. Όλα βγάζουν νόημα. Δεν νιώθω να πονάω πια. Δεν φοβάμαι τόσο. Αχ να τη πάλι η σκέψη!»
«Ξέρεις την αλήθεια σου όμως, έτσι δεν είναι;»
«Ναι. Δεν με τρομάζει πια το ίδιο. Την διαχειρίζομαι καλύτερα»
«Μένει τώρα να δεις τι θα κάνεις με την αλήθεια αυτή καθώς και με τα συναισθήματά σου»
«Χρειάζομαι να με φροντίσω… Ξέρω τι να κάνω, αλλά μερικές φορές κάνω πίσω βήματα.»
«Κάθε φορά που κάνεις πίσω βήματα, να με βρίσκεις να συζητάμε. Πριν αρχίσεις να επιτίθεσαι σε σένα και να παγώνεις το μυαλό σου με τις χειρότερες σκέψεις που μπορείς να κάνεις. Μην επιτίθεσαι. Έλα να συζητήσουμε. Πληγώθηκες πολύ, άφησες πολλές καταστάσεις να βγουν εκτός ελέγχου και χάθηκες. Χάθηκες μέσα σου. Κι εγώ μαζί σου…
Advertisment
Τώρα είμαστε εδώ, ίσως δυνατότεροι, ίσως σοφότεροι, ας προχωρήσουμε με όσα μάθαμε και ξέρουμε για μας. Ακόμα και αν κάτι φαίνεται ενδιαφέρον, αν δεν είναι σε αρμονία με όσα ξέρουμε για μας, καλό θα είναι να μην το επιλέγουμε. Και ας ξεκινήσουμε να γεμίζουμε τον χρόνο και το μυαλό με πράγματα που μας αρέσουν, που μας εξιτάρουν και έτσι ίσως μπορέσουμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τόσο αρνητικά, και να μπορέσουμε να δούμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Το μυαλό τα γιγαντώνει, τα κάνει θηρία ανίκητα. Κι εμάς μας κάνει να μοιάζουμε ανήμποροι, αδύναμοι.
Έλα λοιπόν! Έλα να συζητήσουμε, έλα να το βρούμε. Έλα να δουλέψουμε μια άκρη στην επικοινωνία και την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Και να δυναμώσουμε την σχέση μας.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε
Μέσα στο ίδιο σώμα
- Διάλογος… Μέσα στο ίδιο σώμα - 19 Ιανουαρίου 2018
- Απελευθέρωσε τον εαυτό σου - 14 Νοεμβρίου 2016
- Μέσα και έξω από την σχέση - 15 Σεπτεμβρίου 2016
