Απελευθέρωσε τον εαυτό σου
Απελευθερώνω τον εαυτό μου. Βγάζω το όριο που έχω βάλει μόνος μου, το οποίο με κάνει να μην εκδηλώνομαι συναισθηματικά, να κλείνομαι, να αποτραβιέμαι. Το όριο που έχω βάλει για να νιώθω ασφαλής κάθε φορά που μια κατάσταση με κάνει να νιώθω πως χάνω τον έλεγχο και με τρομάζει. Το όριο που έχω βάλει πολύ κοντά μου για να με «προστατέψω», δίχως να μου είναι πάντα κατανοητό ότι με αυτό τον τρόπο χάνω πράγματα. Χάνω πράγματα, συναισθήματα κλείνοντας τον άλλο απ’ έξω, λέγοντάς του πως τον θέλω κοντά ενώ στην πραγματικότητα τον κρατώ μακριά. Ένα όριο ακριβοπληρωμένο, παραπάνω φορές από μία, ένα όριο που το θέλω και το απεχθάνομαι την ίδια στιγμή.
Διαβάστε επίσης από τον Γιώργο Γυφτόπουλο
Το βγάζω, διότι (παρόλο που με φοβίζει) νιώθω πως δεν το έχω πια ανάγκη. Πως μπορώ να με εμπιστευθώ και να με φροντίσω. Να διαβάζω σωστά την οριοθέτηση του άλλου προς τα μένα και να κάνω κι εγώ το ίδιο, ώστε να έρθουμε κοντά. Τα όρια δεν είναι μόνο για να χωρίζουν, αλλά και για να φέρνουν κοντά. Τα όρια ορίζουν την εγγύτητα, μας βοηθούν να καταλάβουμε μέχρι που μπορεί ο ένας και μέχρι που ο άλλος και μόνο τότε θα είμαστε ικανοί να επικοινωνήσουμε, να συναντηθούμε, να αγαπηθούμε.
Απελευθερώνω τον εαυτό μου και ετοιμάζομαι να αφήσω τα συναισθήματά μου για σένα να με πλημμυρίσουν, τώρα που είμαι μόνος μου, αργότερα που θα είμαι μαζί σου, κάθε φορά! Ετοιμάζομαι και συνειδητοποιώ πως δεν τα έχω εντοπίσει και πως νιώθω έντονα χωρίς να ξέρω τι είναι αυτό.
Περπατάω… Ακούω την μουσική… Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι… Έλξη, περιέργεια, ενδιαφέρον, γοητεία. Είμαι γοητευμένος από σένα και από τον τρόπο που αλληλεπιδράς μαζί μου!
Απελευθερώνω τον εαυτό μου και στο δείχνω… Αφήνω το συναίσθημά μου στα χέρια σου. Αφήνω ένα κομμάτι της ψυχής μου στα χέρια σου… Κράτα το απαλά, είναι γεμάτο μπαλώματα…
