Είναι βράδυ. Δεν είναι, όμως, ένα συνηθισμένο βράδυ. Βρίσκομαι σε ένα αεροπλάνο πάνω από τον Ατλαντικό. Πετάω πίσω στην Ελλάδα μετά από τέσσερις μήνες στην Αμερική.
Λένε πως οι καλύτεροι απολογισμοί γίνονται στα τρένα, στα πλοία και στα αεροπλάνα. Στην αναχώρηση ή στην επιστροφή, σε εκείνες τις στιγμές των ταξιδιών που συνειδητοποιείς ποιοι σου λείπουν, ποια είναι η πορεία σου, ποιος είναι ο σκοπός σου, πού ανήκεις.
Advertisment
Είναι εκείνες οι στιγμές αφοπλιστικής καθαρότητας στη διάρκεια της υπεραντλαντικής πτήσης μου, που βλέπω τα πράγματα λίγο πιο ξεκάθαρα. Σκέφτομαι πόσα πράγματα έμαθα για τον κόσμο, μα κυρίως για τον εαυτό μου αυτό το διάστημα.
Έμαθα ότι τα όρια τα βάζω εγώ στον εαυτό μου. Δεν υπάρχουν όρια στα όνειρα, δεν υπάρχουν όρια στον χάρτη. Ο ουρανός είναι το μοναδικό όριο που θα ήθελα να δέχομαι στη ζωή μου.
Οι δοκιμασίες και τα εμπόδια που μου παρουσιάζονται δεν είναι για να με περιορίσουν, αλλά για να δω εγώ η ίδια πρώτα, αν αυτό που κάνω είναι για μένα και το αγαπώ και είμαι διατεθειμένη να κάνω θυσίες για αυτό το κάτι.
Advertisment
Οι δοκιμασίες είναι εκεί για να μου δώσουν κίνητρο και να με πεισμώσουν. Η ζωή ξέρει και εγώ την εμπιστεύομαι.
Έμαθα επίσης, τα ιδιαίτερα μαθηματικά της αγάπης, ότι η αγάπη δηλαδή, δε διαιρείται, μόνο πολλαπλασιάζεται. Δεν έπαψα να αγαπώ και να σκέφτομαι τους δικούς μου ανθρώπους από τη χώρα μου αλλά συνδέθηκα και με άλλους από όλο τον κόσμο.
Και δε λέω γνώρισα, αλλά συνδέθηκα επειδή επικοινώνησαν πραγματικά οι καρδιές μας και μοιραστήκαμε τις αλήθειες μας. Πήραμε τα πινέλα και τα χρώματά μας και δημιουργήσαμε αξέχαστες εικόνες στον καμβά της ζωής μας. Συλλέξαμε στιγμές μαζί, γιατί αυτό δεν είναι η ζωή, μια συλλογή από στιγμές;
Έμαθα να είμαι ανοιχτή σε άτομα ανεξαρτήτως φύλου, χώρας καταγωγής, χρώματος ή οτιδήποτε άλλο. Γνώρισα άτομα από την άλλη άκρη του κόσμου, Αμερική, Ασία, Αυστραλία, Ευρώπη, που ένιωθα σαν να ήξερα από πάντα.
Έμαθα ότι δεν έχει σημασία πόσο μακριά μένει ο άλλος στην πραγματικότητα, αλλά πόσο κοντά βρίσκονται οι καρδιές σας. Ότι δεν έχει σημασία σε πόσο διαφορετικό πολιτισμό έχουν μεγαλώσει δύο άνθρωποι από τη στιγμή που προσεγγίζουν ο ένας την αλήθεια του άλλου με σεβασμό και αλληλοκατανόηση.
Έμαθα πως μπορεί πατρίδα μου να είναι η Ελλάδα αλλά δε σημαίνει ότι δε μπορώ να πάρω πράγματα και από άλλες χώρες. Κρατάω την ουσία τη χώρας μου μέσα μου και ας είμαι στην άλλη πλευρά του χάρτη.
Σκέφτομαι τον στίχο «αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου». Κάπως έτσι νοιώθω. Έτσι στο αεροπλάνο, πάνω από τον Ατλαντικό, όλα φαντάζουν τόσο μικρά και τόσο μεγάλα ταυτόχρονα. Τόσο προσεγγίσιμα και τόσο απομακρυσμένα την ίδια στιγμή.
Ευτυχώς η τεχνογνωσία έχει εξελιχθεί και οι αποστάσεις έχουν μικρύνει. Θέλω να συνδεθώ με τον κόσμο στην ολότητά του. Δε θέλω να θέσω όρια. Γιατί το όριο για μένα θέλω να είναι ο ουρανός.
Η αλήθεια είναι πως πάντα με έτρωγε μέσα μου κάτι, ότι υπάρχει κάπου και κάτι άλλο για να ανακαλύψω. Ότι ανήκω εδώ αλλά ανήκω και κάπου αλλού.
Κοιτάζοντας πίσω τον χρόνο, χαίρομαι που δε αισθανόμουν βολεμένη γιατί μου έδωσε πείσμα και όρεξη να ψαχτώ, να τολμήσω, να βγω έξω από τη ζώνη ασφαλείας μου και να συνδεθώ με άτομα από όλο τον κόσμο.
Μου έδωσε κίνητρο να βγω έξω και να εξερευνήσω τον κόσμο μα κυρίως τον εαυτό μου. Όλα μάλλον συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Η ζωή ξέρει και εγώ την εμπιστεύομαι.
Γι’ αυτό αν και ‘συ δυσκολεύεσαι να βρεις αυτό που ψάχνεις στη μικρή λιμνούλα που γεννήθηκες. Μη μεμψιμοιρείς, ξανοίξου στη μεγάλη θάλασσα και αναζήτησέ το. Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα. Ο ουρανός είναι το όριο!
Και θα μου πεις καλά τα λες έτσι ρομαντικά «ο ουρανός είναι το όριο» κλπ αλλά δε κοιτάς το πρακτικό κομμάτι. Η αλήθεια είναι πως το να κυνηγάς τα όνειρά σου δεν είναι πάντα εύκολο και εγώ πήγα Αμερική με υποτροφία από το κολέγιό μου έπειτα από πολύ σκληρή δουλειά.
Ευκαιρίες θα βρεθούν, το θέμα είναι εσύ πόσο το θες. Το σημαντικό είναι να ανοίξει η πόρτα στο μυαλό σου. Και όταν η πόρτα ανοίξει και στην πραγματική ζωή, just walk through it!
Σας αγαπώ, don’t you ever give up! Σας θέλω fighters
Photo: Author/Depositphotos
Δυναμική στο παρόν,αισιόδοξη για το μέλλον, πάντα και παντού ονειροπόλα και σκεπτόμενη.... Μ'αρέσει να βρίσκω κομμάτια του εαυτού μου μέσα στην τέχνη. Θεωρώ ότι τα ταξίδια είναι η πιο ουσιαστική επένδυση που μπορεί να κάνει κανείς. Μα κυρίως αγαπώ τους ανθρώπους και πιστεύω ότι είναι το μεγαλύτερο "κεφάλαιο" και η πνοή, που δίνει νόημα σε αυτόν τον κόσμο.
- Το γλαστράκι της αυτοεκτίμησης - 9 Μαΐου 2019
- Αν δεν αποδεχτείς εσύ εσένα, ποιος περιμένεις να το κάνει; - 21 Αυγούστου 2018
- Το να μειώνεις τον άλλον δεν σε κάνει ανώτερο - 12 Ιουνίου 2018
