Ένα διαζύγιο, ένας χωρισμός και γενικά κάθε διάλυση μιας σημαντικής σχέσης, είναι επώδυνη εμπειρία. Ο πόνος και η απογοήτευση από το τέλος μπορεί να κλονίσει σοβαρά τη γαλήνη, την ευτυχία και την υγεία μας. Όσο πιο εξαρτημένοι και ανώριμοι είμαστε, τόσο περισσότερο θιγόμαστε από τον χωρισμό. Όσο πιο χαμηλή είναι η αυτοεκτίμησή μας, τόσο πιο οδυνηρά θα βιώσουμε την αποχώρηση.
Καμιά φορά, παραμένουμε εγκλωβισμένοι για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα «γιατί» στο οποίο η απάντηση ίσως δεν θα έρθει ποτέ. Το πρώτο που χρειάζεται να κάνουμε μετά από ένα χωρισμό είναι να δώσουμε χρόνο και χώρο στο πένθος μας και να μην αναγκάζουμε τον εαυτό μας να δείχνει διαφορετικά από ό,τι αισθάνεται. Η απώλειά μας δεν χρειάζεται καταπίεση, αλλά σεβασμό.
Advertisment
Κάθε σχέση κρατάει ένα δώρο στο χέρι της και όσο αρνούμαστε να δεχτούμε το δώρο μιας κατάστασης που έληξε, τόσο παραμένουμε «κολλημένοι» σε ό,τι μας συνέβη και ανακυκλώνουμε τον αρνητισμό μας. Θα ακούσουμε συχνά πληγωμένους ανθρώπους να υποστηρίζουν ότι τα έδωσαν όλα και δεν πήραν τίποτα.
Στην πραγματικότητα, πήραν και πήραν ένα από τα σημαντικότερα δώρα που ονομάζεται οριοθέτηση. Έμαθαν να μην τα δίνουν όλα, γιατί στη σχέση, όταν ο ένας δίνει παραπάνω, δεν αφήνει περιθώριο στον άλλο πάρα μόνο να γίνει αχάριστος. Δυσκολευόμαστε να πάρουμε το μάθημα, το μάθημα όχι ως τιμωρία, αλλά ως γνώση εαυτού και αυτή η αντίσταση μετατρέπεται σε πηγή δυστυχίας.
Είναι σημαντικό να εξετάσουμε πώς, με τη συμπεριφορά μας, έχουμε συμβάλλει κι εμείς στο πρόβλημα. Όχι με την χροιά της σκληρής αυτοκριτικής, αλλά με την ανάγκη της κατανόησης του εαυτού μας. Να αναρωτηθούμε μήπως δεν επικοινωνούσαμε καθαρά τις ανάγκες μας σαν ενήλικες και γι’ αυτό νιώθαμε καταπιεσμένοι, παραπονιόμασταν, κριτικάραμε ή απειλούσαμε; Μήπως ο άλλος καθρέφτιζε τη δική μας έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού; Μήπως προβάλαμε στον άλλον κάποιες παιδικές ή άλλες εμπειρίες μας;
Advertisment
Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται να στρέψουμε τον φακό προς τα μέσα μας και να μας συναντήσουμε, να ανακαλύψουμε τις πραγματικές μας ανάγκες, χωρίς την περιφέρεια που μας έχει φορέσει η κοινωνία. Οι ίδιες οι ανάγκες μας που μας οδήγησαν να συνάψουμε μια σχέση είναι αυτές που αργότερα μας ωθούν να την εγκαταλείψουμε, γιατί πολλές φορές παραμένουν ακάλυπτες. Μπαίνοντας με ελπίδες να «αρπάξουμε» συναισθήματα, συχνά φεύγουμε πιο άδειοι και «πεινασμένοι» από όταν μπήκαμε.
Κάτι που μπορεί να ανακαλύψουμε από τη διάλυση μιας σχέσης είναι ότι η ευτυχία, η ασφάλεια και η αγάπη είναι εσωτερικές καταστάσεις που υπάρχουν πάντοτε μέσα μας, αρκεί να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τις βιώσει και ότι δεν χρειάζεται να γαντζωνόμαστε από έναν άνθρωπο και να τον «χρησιμοποιούμε» να γεμίζει τα κενά μας και να τον θεωρούμε υπεύθυνο για την ευτυχία μας.
Οι περισσότεροι από μας χρειάζεται να αλλάξουμε την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Χρειάζεται να δεχόμαστε, να αγαπάμε και να σεβόμαστε περισσότερο τον εαυτό μας, ώστε να μην δημιουργήσουμε το ίδιο πρόβλημα στην επόμενη σχέση μας ή στη ζωή μας γενικά. Μόνο έτσι μπορούμε, όταν το θελήσουμε, να δημιουργήσουμε μια καινούργια υγιή σχέση.
Κάτι που χρειάζεται να θυμόμαστε είναι ότι οφείλουμε να κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να θεραπεύσουμε τη σχέση μας, στην περίπτωση όμως που τελικά διαλυθεί, υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορούμε να μάθουμε και να ζήσουμε. Ο χωρισμός είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό πεδίο εξέλιξης εαυτού. Έχει τα δύσκολά του, αλλά πολλές φορές είναι μια χρήση ευκαιρία αλλαγής και ωρίμανσης εαυτού που καταλήγει στην είσοδο μιας καινούριας και δημιουργικής ζωής.
Αναφορικά με όλα τα παραπάνω, αυτό που αξίζει να τονιστεί είναι το γεγονός ότι, μετά την ολοκλήρωση της επίπονης διαδικασίας του χωρισμού, το σημαντικό και θετικό στοιχείο αυτής για το άτομο είναι η ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη, για ενδυνάμωση του Εγώ και για μετάβαση σε νέα, πιο υγιή επίπεδα λειτουργικότητας. Οι ενήλικες μπορούν να οικοδομήσουν ξανά τη ζωή τους και να χρησιμοποιήσουν με θετικό τρόπο τις δυνατότητες που προέρχονται με τον χωρισμό.
Sylvia Gogiyska – Κλινική Υπνοθεραπεύτρια με εξειδίκευση στην Βιοθυμική Ψυχοθεραπεία, Συστημική – Οικογενειακή Σύμβουλος – Photo: Author/Depositphotos
- Καμία φορά το να πληγώσεις πονάει περισσότερο από το να σε πληγώσουν - 13 Μαρτίου 2024
- Δεν φτάνει μόνο να θέλεις να αγαπήσεις, πρέπει και να μπορείς - 4 Μαρτίου 2024
- Ο χρόνος δεν θεραπεύει τον πόνο μας, απλά μας βοηθάει να τον συνηθίσουμε - 27 Φεβρουαρίου 2024
