Πόσες φορές δεν έχω σκεφτεί ποτίζοντας τα φυτά του κήπου μου πόσο διαφορετικά είναι μεταξύ τους. Δεν εννοώ πως έχουν διαφορετικό φύλλωμα, άνθη, ύψος κτλ. Εννοώ πως έχουν διαφορετικό “χαρακτήρα” ή καλύτερα διαφορετικές ανάγκες.
Το νυχτολούλουδο φερειπείν δεν το ποτίζω συχνά και θεριεύει. Και τα βράδια με ζαλίζει με το άρωμά του, και όλο το κλαδεύω για να το περιορίζω. Ο Πολύγαλας πάλι, μεγαλώνει δίχως καμιά φροντίδα, και πόσο στεναχωριέμαι που θα χρειαστεί να τον ξεπατώσω για να δημιουργήσω ένα μονοπάτι. Κάτι τριανταφυλλίτσες που ‘χα χρόνια, πάντα αρρωστιάρες, αποφάσισα να τις ξεριζώσω. Η βερυκοκιά έγινε ολόκληρο δέντρο ενώ πιο δίπλα της η κορομηλιά ξεράθηκε.
Καθώς σκεφτόμουν πως το κάθε φυτό είναι τόσο διαφορετικό, μου ήρθε στο μυαλό πως έτσι είμαστε κι εμείς οι άνθρωποι. Άλλοι πιο ανθεκτικοί, παλεύουν θαρραλέα με τις αντιξοότητες της ζωής, κι άλλοι πιο αδύναμοι, καταθέτουν μ’ ευκολία τα όπλα σε κάθε δυσκολία. Κάποιοι αναδύονται απ’ τις στάχτες τους και αναγεννώνται, κι άλλοι ζουν τη ζωή τους σαν να ναι ήδη πεθαμένοι.
Κάποιοι χαίρονται την κάθε στιγμή, και κάποιοι άλλοι φοβούνται τη χαρά και την καταστρέφουν με χίλιους τρόπους χωρίς να το καταλαβαίνουν. Κάποιοι χαίρονται τα παιδιά τους με ό,τι κάνουν, και προσεύχονται να χουν μόνο την υγειά τους, κι άλλοι βαρυγκομούν επειδή εκείνα δεν ακολουθούν το θέλημα των γονιών τους.
Κάποιοι χρειάζονται πολλά μα γρήγορα τα βαριούνται, κι άλλοι με τα λίγα χαμογελούν. Έτσι είναι οι άνθρωποι…Έτσι ή αλλιώς. Ο καθένας με τα καλά του και τα δύσκολά του. Ουδείς τέλειος. Κι αυτοί που πιστεύουν πως τα ‘χουν όλα καμωμένα σωστά και βρίσκουν τα λάθη των άλλων, εκείνοι έχουν κάνει τα μεγαλύτερα λάθη.
Μα δεν πειράζει. Τα λάθη επιτρέπονται, όχι μόνο επιτρέπονται μα είναι θεμιτά. Είναι τα μαθήματα της ζωής. Μα πάλι δεν πειράζει. Έτσι είναι οι άνθρωποι, με δυο πλευρές, σαν το φεγγάρι. Με τη φωτεινή αλλά και τη σκοτεινή πλευρά. Σε κάποιους υπερισχύει το φως και σ’ άλλους το σκοτάδι.
Αυτά σκεφτόμουν καθώς πότιζα τον κήπο μου… Και μου ‘ρθε στο μυαλό το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκηπα, το ευαίσθητο αρωματικό λουλούδι που θέλει ιδιαίτερη φροντίδα και κάνει μούτρα όταν εκείνος φεύγει και το αφήνει μόνο.
Όλοι μας μοιάζουμε σε κάποιο λουλούδι ή σε κάποιο δέντρο. Και όλοι έχουμε έναν μικρό πρίγκιπα να μας φροντίζει, πραγματικό ή νοητό. Κάποιοι τον λένε και φύλακα άγγελο.
Photo: Author/Depositphotos
- Πώς επιλέγουμε σύντροφο; Συνεξάρτηση και “Τραυματικός Δεσμός” (Trauma Bonding) - 15 Νοεμβρίου 2022
- Love bombing: Η «έκρηξη αγάπης» και άλλες καταστάσεις που μπορεί να ζήσουμε δίπλα σε έναν τοξικό άνθρωπο - 12 Ιανουαρίου 2022
- Πώς να συγχωρήσουμε τους γονείς μας αφήνοντας πίσω τα δύσκολα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας - 21 Σεπτεμβρίου 2021
- Πώς να μεγαλώσουμε ώριμα παιδιά που θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους - 30 Ιουνίου 2021
- Αγαπώ το σώμα μου όπως είναι! Αποδέχομαι τις ατέλειές του! Το αγαπώ γιατί είναι το σπίτι της ψυχής μου! - 26 Μαΐου 2021
- Πώς μπορούμε να κάνουμε σύμμαχο τον φόβο και να ζήσουμε μια ζωή με πληρότητα; - 19 Μαΐου 2021
- Ο στόχος για τη νέα χρονιά είναι να γίνω ο εαυτός μου - 7 Ιανουαρίου 2020
- Ας ξεφύγουμε από την προσδοκία να περάσουμε καλά. Ας ευχηθούμε Ενδιαφέροντα Χριστούγεννα - 20 Δεκεμβρίου 2019
- Μαθαίνω ποιος είμαι μέσα από τα μάτια των άλλων - 25 Οκτωβρίου 2019
- Είναι στο χέρι σου να πάρεις αγκαλιά το τραυματισμένο εσωτερικό σου παιδί και να επιλέξεις να ζήσεις - 28 Αυγούστου 2019
