Έχεις νιώσει ποτέ μόνος;

Έχεις νιώσει ποτέ τόσο μόνος που δεν υπάρχουν φτερά να καλύψουν το κενό που μεγαλώνει μέσα σου; Έχεις ποτέ νιώσει πως θες να ουρλιάξεις

Έχεις νιώσει ποτέ μόνος;

Έχεις νιώσει ποτέ τόσο μόνος που δεν υπάρχουν φτερά να καλύψουν το κενό που μεγαλώνει μέσα σου; Έχεις ποτέ νιώσει πως θες να ουρλιάξεις τόσο δυνατά ώστε να ακουστεί ο Γολγοθάς που ζεις, μα κάθε που ανοίγεις το στόμα σου δεν βγαίνει μιλιά; Έχεις κλάψει βουβά σε άδεια δωμάτια τα βράδια με το φόβο ότι θα ακουστείς;

Σου ζητώ συγνώμη για όσα πέρασες. Για όσα ανέχτηκες. Για όλες τις πόρτες που έκλεισες μην ακούσει ο κόσμος τι κρύβει το σπιτικό σου. Μην κατακρίνουν, μην έχουν να λένε.

Advertisment

Η αγάπη σε τέτοια περιστατικά δεν έχει θέση. Μην την μπερδεύεις. Μην την συμβιβάζεις. Σε κανένα περιστατικό ψυχολογικής και σωματικής βίας δεν κρύβεται. Η συγνώμη δεν μετρά. Γιατί δεν σβήνουν απ’ τις ψυχές τα βιώματα. Κι ακόμα κι ο κόσμος που ξέρει, ποτέ δεν θα καταλάβει το μέγεθος του σταυρού που κρύβεται πίσω απ’ τις κλειστές μουντές πόρτες.

Η βία κρύβεται πολλές φορές πίσω απ’ τα πιο γνώριμα για μας πρόσωπα. Ο θύτης επιρρίπτει ευθύνες στο θύμα: «Αν δεν το έκανες αυτό, δεν θα σε χτύπαγα. Δεν θα σου φώναζα. Δεν – δεν – δεν». Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τιμωρεί μια άλλη ψυχή. Κανένας δεν παίρνει το νόμο στα χέρια του και δεν βαφτίζει τη βία τιμωρία.

Ξέρω. Είναι μεγάλος ο σταυρός και νιώθεις τόσο μόνος. Τόσο ευάλωτος. Λες που θα πάει, θα φτιάξουν τα πράγματα. Θα είμαι εγώ αλλιώς. Μα ξέρεις πως είναι ένα μεγάλο ψέμα. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι μονάχα ένα μικρό βήμα. Να απλώσεις δειλά το χέρι για βοήθεια. Μην διστάσεις ποτέ να ζητήσεις βοήθεια. Δεν αξίζεις αυτό που περνάς και δεν έφταιξες σε τίποτα. Μονάχα που δεν βρήκες το κουράγιο να φύγεις νωρίτερα.

Advertisment

Η ψυχολογική βία είναι ίσως πιο φαρμακερή από τη σωματική. Σε τσακίζει, σε εξευτελίζει. Σε κάνει να νιώθεις σκουπίδι. Φοβάσαι κι αυτός ήταν ο απώτερος σκοπός της. Να προκαλέσει υποταγή και έλεγχο του θύματος από τον θύτη. Ας μην ξεχνάμε πως η λεκτική κακοποίηση από την παιδική ηλικία μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ψυχολογικές επιπλοκές στην ενήλικη ζωή ενός ατόμου.

Το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, ο τζόγος, η ζήλια είναι μονάχα μερικά από τα αίτια που «αρρωστούν» τον άνθρωπο. Μπορεί να βρήκε μια στιγμή αδυναμίας σε ένα από τα μέλη της οικογένειάς σου. Δεν παύει να χρειάζεται βοήθεια και ο θύτης μα κυρίως το θύμα που είναι ο δέκτης και η κρίση του θολώνει.

Όσο χρόνο κι αν δώσουμε, η αλήθεια είναι μία. Η εξάρτηση θα υπερνικά πάντα την επιθυμία για καταπολέμηση του κακού. Ο περίγυρος έχει την ευθύνη να κάνει παρεμβατικά βήματα για να αντιμετωπιστεί μια τέτοια δύσκολη κατάσταση το συντομότερο δυνατόν. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι αποφάσεις, με τη σιωπή κανένα πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται.

Αν είσαι εγκλωβισμένος σε μια τέτοια κατάσταση, δεν είσαι μόνος. Μην το ξεχνάς αυτό. Μπορείς να το νικήσεις με βοήθεια και στήριξη. Μην αφήσεις το χρόνο να περνά. Κοιτώντας πίσω όταν θα έχουν όλα πια τελειώσει, για το μόνο που θα μετανιώνεις είναι για τα βήματα που δεν έκανες νωρίτερα. Κάνε την αρχή όσο δύσκολη κι αν φαντάζει.

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Οι άνθρωποί μας φεύγουν, αλλά ζουν παντοτινά μέσα μας
«Το αγέννητο παιδί μου…»
Θυμάμαι πράγματα που δεν έζησα... Θυμάμαι και πράγματα που έζησα, αν είναι αλήθεια...
Αν δεν το πεις εσύ, θα το πει το σώμα σου

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση