Ο οραματισμός βασίζεται σε μια πολύ απλή ιδέα: ότι είναι πολύ πιο εύκολο να επιτύχουμε κάτι από το στιγμή που μπορούμε να δούμε νοερά τον εαυτό μας να το έχει ήδη καταφέρει. Η ψυχίατρος Regina Pally το περιγράφει αυτό ως εξής:
Σύμφωνα με τη νευροεπιστήμη, ακόμα και προτού συμβούν κάποια γεγονότα, ο εγκέφαλος έχει ήδη προβλέψει τι είναι πιθανότερο να συμβεί και ενεργοποιεί αντιλήψεις, συμπεριφορές, συναισθήματα, βιολογικές αντιδράσεις και διαπροσωπικούς τρόπους σύνδεσης που ταιριάζουν καλύτερα με αυτές τις προβλέψεις του. Κατά μία έννοια, μαθαίνουμε από το παρελθόν τι να προβλέψουμε για το μέλλον και στη συνέχεια ζούμε το μέλλον που προσδοκούμε.
Advertisment
Ή όπως λέει ο Μάικλ Τζόρνταν: “Πρέπει να προσδοκάτε κάποια πράγματα από τον εαυτό σας προτού μπορέσετε να τα υλοποιήσετε”. Το 2005, η φίλη μου Ροζ Σάβατζ, έγινε η πρώτη γυναίκα που ολοκλήρωσε τον ατομικό αγώνα κωπηλασίας Atlantic Rowing Race. Σωστά: μια γυναίκα, ένα σκάφος, 103 μέρες κωπηλασίας και τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας.
Μετά από είκοσι μέρες η κουζίνα της είχε χαλάσει και τα τέσσερα κουπιά της έσπασαν, αλλά τα κατάφερε. Αυτό όμως ήταν η αρχή. Αργότερα η Ροζ έγινε η πρώτη γυναίκα που διέσχισε κωπηλατώντας μόνη τον Ειρηνικό Ωκεανό. Αυτό το έκανε σε τρεις φάσεις. Το 2008 κωπηλάτησε μόνη από το Σαν Φρανσίσκο στο Ουάχου της Χαβάης• το 2009 πήγε από τη Χαβάη στο Ταράβα του Κιριμπάτι• και το 2010 έφτασε στο Μαντάγκ στην Παπούα – Νέα Γουινέα.
Η Ροζ δεν είχε πάντα μέσα της αυτό το πνεύμα της περιέργειας. Επιμένει ότι πριν ξεκινήσει τις κωπηλατικές της περιπέτειες ζούσε μια κανονική, άνετη, περισσότερο καθιστική, μεσοαστική ζωή, όπως πολλοί από εμάς. Ήταν σύμβουλος διαχείρισης και διευθύνουσα έργου σε μια επενδυτική τράπεζα του Λονδίνου, με σταθερό εισόδημα και σπίτι στα προάστια.
Advertisment
Κάποια στιγμή, όταν ήταν περίπου τριάντα πέντε ετών, έκανε μια άσκηση στην οποία έπρεπε να γράψει τη νεκρολογία της. Αναρωτήθηκε τι θα έλεγαν οι άνθρωποι γι’ αυτή μετά το θάνατό της. Έγραψε λοιπόν δύο εκδοχές της νεκρολογίας της. Η πρώτη περιείχε αντιλήψεις των άλλων για εκείνη, με δεδομένη τη μέχρι τότε πορεία της. Η δεύτερη εκδοχή αντανακλούσε τη ζωή που φιλοδοξούσε να ζήσει.
Κατά τη διάρκεια εκείνης της διαδικασίας, η Ροζ ανακάλυψε κάτι πολύ σημαντικό. Συνειδητοποίησε ότι η συγγραφή της πρώτης εκδοχής την εξάντλησε τόσο ώστε της ήταν αδύνατον να την ολοκληρώσει• αντίθετα, ήταν τόσο ενθουσιασμένη όταν έγραφε τη δεύτερη εκδοχή που δεν ήθελε να σταματήσει. Αυτή υπήρξε μια ενορατική εμπειρία που της άλλαξε τη ζωή. Τελικά, παράτησε την παλιά της ζωή, τη δουλειά της, το σταθερό της εισόδημα, το σπίτι και τον γάμο της, για να ακολουθήσει το όνειρό της να διασχίζει κωπηλατώντας τους ωκεανούς.
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η Ροζ πρέπει να ήταν ευκατάστατη για να εγκαταλείψει τα πάντα και να ακολουθήσει το όνειρό της. Κι όμως, δεν ήταν. Η ίδια μου είπε ότι όταν ξεκίνησε τον διάπλου του Ατλαντικού, όλη κι όλη η περιουσία της ήταν η βάρκα της και όσα υπήρχαν μέσα σε αυτήν (συμπεριλαμβανομένης της κουζίνας που τελικά χάλασε).
Αυτό που έδωσε στη Ροζ την ιδέα να αλλάξει τη ζωή της ήταν μια άσκηση οραματισμού. Τη βοήθησε να ανακαλύψει τις βαθύτερες αξίες και τα κίνητρά της, και ταυτόχρονα της επέτρεψε να οραματιστεί το μέλλον που επιθυμούσε και να παγιώσει αυτό το μέλλον στο μυαλό της.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Chade – Meng Tan “Ψάξε μέσα σου” από τις εκδόσεις Πεδίο
