Δεν είναι οι άνθρωποι που μας απογοητεύουν, αλλά οι προσδοκίες που έχουμε για αυτούς

Ο καθένας βλέπει τη ζωή του με μια ξεχωριστή ματιά. Γιατί ως άτομα είμαστε εκ φύσεως διαφορετικοί – με τις δικές του ιδιοσυγκρασίες, ιδιοτροπίες

Δεν είναι οι άνθρωποι που μας απογοητεύουν, αλλά οι προσδοκίες που έχουμε για αυτούς

Ο καθένας βλέπει τη ζωή του με μια ξεχωριστή ματιά. Γιατί ως άτομα είμαστε εκ φύσεως διαφορετικοί – με τις δικές του ιδιοσυγκρασίες, ιδιοτροπίες και πεποιθήσεις. Όλοι έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις για τη ζωή λόγω των διαφορετικών μας ερεθισμάτων, του τρόπου που μεγαλώσαμε, των νοοτροπιών που μας περιβάλλουν, τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας, τις εμπειρίες που βιώνουμε, ακόμα και τα βιβλία που διαβάζουμε και τα έργα που βλέπουμε.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως κάποιος έχει μια σωστή αντίληψη κι άλλος λανθασμένη. Απλά είναι διαφορετικές. Και είναι αυτή η διαφορά που μας σημαδεύει ως άτομα. Γιατί είναι η αντίθεση των χρωμάτων που κάνει την τέχνη ορατή.

Advertisment

Μέσα σε αυτή τη διαφορετικότητα συγκαταλέγονται και τα όνειρα που κάνουμε και οι προσδοκίες που έχουμε από τη ζωή. Δυστυχώς όμως, όσο πιο υψηλές είναι αυτές, τόσο περισσότερο πληγωνόμαστε όταν τελικά κάτι δεν έρχεται όπως το είχαμε σχεδιάσει ή στα πρότυπα αυτού που περιμέναμε. Τότε είναι που καταλαβαίνουμε πως κανένα σχέδιο δεν προχωρά σύμφωνα με το σχέδιο.

Υπάρχει μια φιλοσοφία που βλέπει τη ζωή ως μια αλληλουχία στιγμών. Όπου αυτό που συμβαίνει σε κάθε στιγμή επηρεάζει αυτό που συμβαίνει στην επόμενη. Τα πάντα αλλάζουν. Τίποτα δε μένει στάσιμο. Γι’ αυτό σημασία έχει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στις στιγμές που έχουμε, ακόμα και στις καταστάσεις που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Υπάρχουν και περιστάσεις για τις οποίες μπορεί να μην είμαστε υπεύθυνοι αλλά έχουμε την ηθική υποχρέωση να βρούμε την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση γι’ αυτή την κατάσταση, όταν βρεθούμε μέσα σε αυτήν.

Μια ρήση του Σενέκα λέει πως «ο καθένας μας είναι ικανός να φτιάξει τη δική του ευτυχία. Ό,τι είναι καλύτερο για τον άνθρωπο, βρίσκεται πέρα από την επιρροή άλλων ανθρώπων». Ίσως και πέρα από τους περιορισμούς στην ελευθερία μας, στις σκέψεις μας και στις κινήσεις μας που εμείς οι ίδιοι θέτουμε.

Advertisment

Συνεπώς, δεν είναι οι άνθρωποι που μας απογοητεύουν, αλλά οι προσδοκίες που έχουμε γι’ αυτούς. Αν μπορούσαμε να παύαμε αυτή την προσμονή για κάτι, αν σταματούσαμε να ψάχνουμε, ίσως ανακαλύπταμε πως αυτό που θέλουμε, θα μας βρει έτσι κι αλλιώς. Κι αν δεν το βρίσκαμε, δε θα μας πείραζε και τόσο γιατί δεν θα το ψάχναμε.

Η ουσία είναι πως εμείς καθορίζουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Κι αυτός συνήθως είναι όπως θα θέλαμε αυτά να είναι, αντικατοπτρίζοντας το πώς είμαστε εμείς.

Το κυριότερο όμως είναι να στοχεύουμε σε μια ζωή χωρίς προβλήματα – ή όσο το δυνατόν λιγότερα – και αυτό επιτυγχάνεται μέσω δράσεων που προκαλούν λιγότερο κακό, κριτική και τύψεις. Όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, βασίζεται στην ιδέα πως όσο λιγότερο κακό κάνεις, τόσο λιγότερο θα υποφέρεις κι εσύ.

Ας αποδεχτούμε λοιπόν πως δεν βλέπουν όλοι τον κόσμο με το δικό μας φακό και ας προσδοκούμε λιγότερα από τους γύρω μας. Μπορεί και να μας εκπλήξουν ευχάριστα.

Photo: Author/Depositphotos

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Αν δεν το πεις εσύ, θα το πει το σώμα σου
Κάποιες φορές δεν μπορείς να πιστέψεις αυτό που βλέπεις, πρέπει να πιστέψεις αυτό που αισθάνεσαι
Υπάρχει το «για πάντα»... κι είναι ωραίο να το λες
Έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες... και βρήκα ξεχασμένα γράμματα που κάποτε τα κουβαλούσα σαν φυλαχτό...

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση