Λένε, πως οι ψυχές όταν φεύγουν, γίνονται αστέρια και μας κοιτούν από ψηλά. Λένε, πως η ψυχή δεν πεθαίνει ποτέ. Πως μένει πάντοτε, αιώνια, ζωντανή.
Λένε, πως οι δικοί μας άνθρωποι όταν φεύγουν γίνονται πηγή δύναμης μέσα μας. Μέσα από την δική μας σάρκα πως παίρνει ζωή η θύμησή τους. Λένε, πως οι αναμνήσεις μας μαζί τους περιέχουν στ’ αλήθεια την ποιότητα και την παρουσία τους και πως η ενέργεια αυτή δεν σβήνει ποτέ μέσα στο χρόνο.
Λένε… Λένε. Λένε πολλά για την ψυχή. Μα, η αλήθεια σαν ολόφωτη και σοφή δασκάλα σε συναντά αναπόφευκτα κάποιες φορές στη ζωή και σου προσφέρει, σαν γενναιόδωρη αγκαλιά, τη σοφία της.
Και η αλήθεια είναι πως η ψυχή είναι όλα αυτά μαζί, κι εκατομμύρια άλλα πράγματα, μα όσα πολλά κι αν είναι μόνο αν την πλησιάσεις με απλότητα θα την καταλάβεις πραγματικά. Η ψυχή είναι πουλί, γλάρος ολόλευκος που πετά, κι όσο εύκολα έρχεται εδώ τόσο εύκολα φεύγει.
Σαν το πουλί έρχεται με την γέννηση στη ζωή μας και σαν το πουλί φεύγει ξανά για να συνεχίσει το ταξίδι της, μ’ αυτό που εμείς οι άνθρωποι ονομάσαμε θάνατο. Αέρας.
Λένε πολλά για την ψυχή, αν κοιτάξεις όμως τον ουρανό με καθαρή ματιά, θα δεις γραμμένη την αλήθεια μέσα σε μια εικόνα. Στο γαλάζιο του χρώμα, το απέραντο, στα πουλιά που πετούν μ’ελευθερία, στα σύννεφα που παίρνουν μορφές, στην συνεχόμενη ροή που κρύβεται κάπου εκεί, στ’ αστέρια που φανερώνονται το βράδυ και στην καρδιά σου που καθρεφτίζεται στο λαμπύρισμά τους.
Ταξιδιώτη, άκουσέ με, κοίτα μια μέρα τον ουρανό κι εκεί κάτω από το φως του μην διστάσεις – ρώτα τον για τις ψυχές. Αφουγκράσου την απάντησή του, κι εμπιστεύσου την αλήθειά της. «Εγώ τις έχω τις ψυχές», θα σου πει. «Εδώ μαζί μου. Όλες μαζί, παρέα μου,ταξιδεύουν»
Καλό ταξίδι Π.Β.
Photo: Author/Depositphotos
Συντάκτης | Βασιλική Παπαγιαννάκη
Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης και σπούδασα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πατρών, μα απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν πάντα ψυχή ερωτευμένη με τον χορό. Πλέον είμαι επαγγελματίας χορεύτρια κα δασκάλα χορού και ζω στην Γαλλία. Η συγγραφή είναι για μένα δημιουργία, εξερεύνηση, και μέσα από τα κείμενά μου επιθυμώ να χτίσω μια γέφυρα επικοινωνίας και μοιράσματος με τον κόσμο. Το 2021 εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο, ένα αυτογνωσιακό μυθιστόρημα, “Το Μονοπάτι ενός Ταξιδιώτη” από της εκδόσεις Πηγή.
- Οι πιο δύσκολες συναντήσεις είναι εκείνες που δεν μπορείς εύκολα να προσπεράσεις - 15 Ιανουαρίου 2023
- Όταν το πένθος σε μαθαίνει να ζεις - 15 Νοεμβρίου 2022
- Να υψώνεις τη φωνή σου για εκείνους που δεν μπορούν να μιλήσουν - 29 Σεπτεμβρίου 2022
- Ο έρωτας υπήρχε πάντα για να σε παίρνει μαζί του στο ταξίδι του - 19 Σεπτεμβρίου 2022
- Τον έρωτα αξίζει να τον ζεις χωρίς πανοπλίες - 12 Ιουλίου 2022
- «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Πολέμα!» | Ν. Καζαντζάκης - 12 Μαΐου 2022
- Η αλήθεια που δεν σου λένε οι λέξεις κρύβεται πάντα στα μάτια - 11 Μαΐου 2022
- Όλη η μαγεία του δρόμου μας κρύβεται στον τρόπο που τον περπατάμε… - 20 Μαρτίου 2022
- Τίποτα δεν είναι στ’ αλήθεια κεκτημένο μας, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή - 16 Μαρτίου 2022
- Η μεγαλύτερη φυλακή είναι να ζεις με το φόβο για το τι θα πουν οι άλλοι - 12 Φεβρουαρίου 2022