Η λευτεριά είναι γνώση,
η γνώση αγάπη
και πια απ’ τη γνώση ετούτη δεν είν’ άλλη.Άγγελος Σικελιανός
Advertisment
Ο Άγγελος Σικελιανός γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1884 στη Λευκάδα. Εκεί πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Το 1900 εγγράφεται στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών, σχολή όμως που δεν τελειώνει ποτέ. Και αυτό γιατί το πάθος του ήταν αλλού.
Μελετούσε Όμηρο, Πίνδαρο, Ορφικούς και Πυθαγόρειους, λυρικούς ποιητές, αρχαίους φιλοσόφους όπως τον Πλάτωνα και τραγωδούς όπως τον Αισχύλο. Διάβαζε επίσης Αγία Γραφή, καθώς και ξένους λογοτέχνες. Λατρεύει τα ταξίδια και την τέχνη, όπως την ποίηση το θέατρο.
Το 1907 παντρεύεται με την Αμερικανίδα Eva Palmer στην Αμερική και το επόμενο έτος μετακομίζουν στην Αθήνα. Το ζευγάρι αγαπά τη φύση και την αρχαία ελληνική ιστορία και κατά καιρούς μένουν σε Λευκάδα, Συκιά Κορινθίας, Σαλαμίνα, Κηφισιά και Δελφούς.
Advertisment
Το 1907 σε ταξίδι του στην Αίγυπτο γράφει την ποιητική σύνθεση ««Αλαφροΐσκιωτος», η οποία και αποτελεί το πρώτο του έργο και είναι ένας ύμνος προς την ελληνική φύση. Στη συνέχεια, έγραψε αρκετά πατριωτικά ποιήματα (την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων).
Έγραψε επίσης και δημοσίευσε από το 1915 έως το 1918 τον «Πρόλογο στη ζωή», αποσπάσματα από το «Πάσχα των Ελλήνων», το «Δελφικό Λόγο» και μελέτες.
Ο Άγγελος Σικελιανός είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραδοσιακούς Έλληνες ποιητές και το ύφος του χαρακτηρίζεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο. Η ζωή του, όπως και το έργο του έχει καλυφθεί από ένα μεγάλο πέπλο μυστηρίου και διάφορων ιστοριών.
Στις 4 Ιουνίου 1951 από λάθος της οικιακής βοηθού του αντί για το φάρμακό του λαμβάνει απολυμαντικό, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρά εγκαύματα στα αναπνευστικά του όργανα. Στις 19 Ιουνίου 1951 θα αφήσει την τελευταία του πνοή στην κλινική «Η Παμμακάριστος» της Αθήνας.
Ο Νίκος Καζαντζάκης συνδέθηκε μαζί του με στενή φιλία και μαζί έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι σε όλη την Ελλάδα. Ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης είχε πει για το θάνατο του φίλου του: «…Σαράντα χρόνια φιλία ακατάλυτη μ’ έσμιγε με το Σικελιανό, ήταν ο μόνος άνθρωπος που μπορούσα ν’ αναπνέω, να μιλώ, να γελώ και να σωπαίνω μαζί του. Τώρα η Ελλάδα άδειασε…».
