Η Σαλαμίνα είναι ένα “ταλαιπωρημένο” νησί. Αν και διαθέτει αμέτρητες ομορφιές, οι άνθρωποι φρόντισαν να το εκμεταλλευτούν με το χειρότερο τρόπο στο παρελθόν. Αυτό ξεκίνησε όταν οι Αθηναίοι θέλησαν να χτίσουν μαζικά εξοχικές κατοικίες, αλλά το έκαναν με άναρχο και πρόχειρο τρόπο, στερώντας από το νησί ένα μέρος της ομορφιάς του.
Στη συνέχεια ήρθαν τα ναυπηγία και η βιομηχανική καταπόνηση του νησιού. Η Σαλαμίνα σήμερα έχει την μεγαλύτερη πυκνότητα πληθυσμού απ’ όλα τα νησιά της Ελλάδας. Τις ώρες αιχμής, τα πλοία φεύγουν ανά τέταρτο (15 λεπτά).
Advertisment
Ωστόσο τα τελευταία χρόνια οι Αθηναίοι φαίνεται να “ξέχασαν” για λίγο τη Σαλαμίνα. Στράφηκαν σε άλλα κοντινά μέρη της πρωτεύουσας και έτσι το νησί φαίνεται να πήρε μια μικρή ανάσα. Παρά τον μεγάλο αριθμό κατοίκων και επισκεπτών, η Σαλαμίνα έχει ακόμα κάποιους καλά κρυμμένους παραδείσους μακριά από τα βλέμματα των τουριστών.
Ένα από αυτά είναι και η Κόγχη, η νοτιότερη παραλία του νησιού, η οποία λόγω της τοποθεσίας της είναι και μια από τις καθαρότερες αν όχι την καθαρότερη. Μάλιστα, εκεί η γη με τη θάλασσα δημιουργούν ένα μικρό απάνεμο λιμανάκι που προστατεύεται τόσο από βοριάδες, όσο και από νοτιάδες.
Καταλαβαίνετε ότι φτάνετε οδικώς στην παραλία, όταν αντικρίσετε για πρώτη φορά έναν όμορφο μικρό φάρο. Ο πέτρινος αυτός φάρος κατασκευάστηκε το 1901. Το ύψος του πύργου του είναι 13 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 34 μέτρα. Εκπέμπει μια λευκή αναλαμπή ανά 4 δευτερόλεπτα. Βρίσκεται στην περιοχή Περιστέρια στο νοτιότερο άκρο του νησιού της Σαλαμίνας.
Advertisment
Το 2010 το πολεμικό ναυτικό ξεκίνησε αναστηλωτικά έργα στον πέτρινο φάρο που στέκεται στο ύψος του μέχρι σήμερα αν και κινδύνευε άμεσα με κατάρρευση, λόγω της εγκατάλειψης του από τους φαροφύλακες την δεκαετία του 1980. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής είχε υποστεί σοβαρές ζημιές όπως όλοι οι φάροι της Ελλάδος, αλλά στις αρχές του 1950 επαναλειτούργησε. Η εξαιρετικά δημιουργική ομάδα Up Drones θέλησε με τον μοναδικό της τρόπο να αναδείξει την άγρια ομορφιά αυτού του μέρους.
