«Είναι καλύτερο να κοιτάμε μπροστά και να προετοιμαζόμαστε παρά να κοιτάμε πίσω και να μετανιώνουμε» – Jackie Joyner-Kersee
Εμείς ως άνθρωποι έχουμε μια εκπληκτική ικανότητα να βοηθάμε ο ένας τον άλλο σε ώρα ανάγκης. Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, τείνουμε να ενωνόμαστε και να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις. Η έλλειψη εγωισμού τότε υπερέχει και δημιουργείται μια υπέροχη μορφή αρμονίας.
Advertisment
Χρειάζεστε αποδείξεις; Απλά σκεφτείτε τις φυσικές καταστροφές και θα δείτε. Είμαστε ένα είδος που επιδεικνύει συμπόνια. Αλλά όσο περισσότερο βοηθάμε τους άλλους, τόσο λιγότερο δείχνουμε την ίδια συμπόνια στον εαυτό μας. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν εμφανίζεται μια εσωτερική κρίση.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δυσκολευόμαστε τόσο πολύ; Είναι μια δύσκολη ερώτηση για ν’ απαντηθεί απλά, αλλά ίσως συμβαίνει επειδή έχουμε πολύ υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό μας και είναι σχεδόν αδύνατο να τις εκπληρώσουμε.
Όταν κάποιος αντικρίζει το εξωτερικό μας «περίβλημα», μπορεί να μας κρίνει μόνο από τις πράξεις μας. Αλλά εμείς μας κρίνουμε και από τις σκέψεις μας.
Advertisment
Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από όταν αποτυγχάνουμε να κάνουμε πράξη κάτι που θέλουμε για πολύ καιρό. Επιτρέπουμε στο φόβο, την αβεβαιότητα και την άνεση να μας καταβάλουν και να μας αποθαρρύνουν. Όταν ύστερα το σκεφτόμαστε, όλο αυτό μας κατατρώει από μέσα.
Και ύστερα πάντα τρυπώνουν οι ενοχές και μετανιώνουμε. Και σκεφτόμαστε: «Τι θα συνέβαινε αν είχα κάνει αυτό; Πού θα ήμουν τώρα; πώς θα έμοιαζε η ζωή μου;»
Μην σπαταλάτε την περιορισμένη σας ενέργεια
Δεν είναι τίποτα καινούριο το γεγονός ότι ο χρόνος πετά και χάνεται. Το γνωρίζουμε. Κι όμως δεν φαίνεται να το αντιλαμβανόμαστε πλήρως. Κι όμως, εμείς καθόμαστε και αναλωνόμαστε στα 100 πράγματα που μετανιώσαμε που δεν κάναμε ή κάναμε ή δεν κάναμε σωστά.
Αλλά να πού βρίσκεται το πρόβλημα: Έχουμε έναν ποσοστό ενέργειας καθημερινά που χρειάζεται να αφιερώσουμε στην εξέλιξή μας. Με άλλα λόγια, η ποσότητα είναι συγκεκριμένη. Κάθε πρωί ξεκινάμε με ένα ορισμένο επίπεδο ενέργειας. Ένα μεγάλο μέρος της προορίζεται για την καθημερινότητά μας. Αυτή που απομένει είναι πραγματικά πολύτιμη. Και μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε με δύο τρόπους:
1. Να την δαπανήσουμε στον αγώνα μας να εκπληρώσουμε το πάθος μας ή
2. Να πολεμήσουμε πράγματα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε.
Εσείς ποιο θα επιλέξετε; Θα συνεχίζετε να αναλώνεστε μετανιώνοντας για το παρελθόν; Ή θα το χρησιμοποιήσετε ως ένα δυνατό μάθημα για να μην επαναλάβετε όποια λάθη κάνατε έγιναν;
Adam Bergen
