Όταν σβήνουν τα φώτα στη σκηνή και μένεις μόνος πίσω από αυτή.
Όταν χαμογελάς για να δείχνεις δυνατός αλλά μέσα σου κλαις.
Όταν ο ήλιος λάμπει στο ουρανό πάνω από τα ψηλά κτίρια
αλλά εσύ είσαι παγιδευμένος μέσα σε αυτά και δε φτάνει ούτε μία ηλιαχτίδα στο πρόσωπό σου.
Advertisment
Όταν υπάρχουν χιλιάδες αστέρια στον ουρανό μα τα φώτα της πόλης,
κυριαρχούν και δεν μπορείς να τα δεις.
Όταν ακούς τον απόηχο της θάλασσας σε ένα κοχύλι,
μα η θάλασσα είναι μακριά από εκεί που είσαι και δε βλέπεις το απέραντο γαλάζιο.
Όταν αντίστροφα…
Σβήνουν τα φώτα και εσύ δεν είσαι μόνος πίσω από τη σκηνή.
Χαμογελάς και είναι πηγαίο και αληθινό.
Advertisment
Είσαι έξω από τα κτίρια και ο ήλιος φωτίζει το πρόσωπό σου.
Είσαι κάπου έξω από την πόλη και βλέπεις το φως των αστεριών.
Είσαι στη θάλασσα και βλέπεις το απέραντο γαλάζιο
Τότε μπορείς να ψελλίσεις στο κοχύλι που κρατάς στα χέρια σου πως…
Μπορεί να αλλάξει κάθε όταν…
Μαρία Παλιούρα
