Μαθαίνω ποιος είμαι μέσα από τα μάτια των άλλων

Μαθαίνω ποιος είμαι μέσα από τα μάτια των άλλων. Πόσο τυχερός είμαι όταν συναντώ ανθρώπους που μπορούν να με δουν όπως πραγματικά είμαι και

Μαθαίνω ποιος είμαι μέσα από τα μάτια των άλλων. Πόσο τυχερός είμαι όταν συναντώ ανθρώπους που μπορούν να με δουν όπως πραγματικά είμαι και με αποδέχονται ολόκληρο, με τα καλά και τα δύσκολά μου. Έτσι μαθαίνω να αγαπώ και να αποδέχομαι τον εαυτό μου. Έτσι καταφέρνω να ξεπεράσω τα τραύματά μου, να εξελιχθώ και να ωριμάσω.

Κι αν συναντήσω ανθρώπους που μπορούν να συντονιστούν με τα συναισθήματά μου, να συγκινηθούν με το δάκρυ μου, να χαρούν με τη χαρά μου, ανθρώπους που δε θα φοβηθούν το θυμό μου ή το φόβο μου και με αγκαλιάσουν όταν υποφέρω, τότε θα μάθω να εμπιστεύομαι, να αφήνομαι, να δημιουργώ όμορφες σχέσεις με τους άλλους και με τον εαυτό μου.

Θα μάθω να ακούω τα συναισθήματά μου, να τα εκφράζω δημιουργικά, να μην τα θάβω μέσα μου με κίνδυνο να σωματοποιηθούν, ούτε να τα ξεσπάω βίαια προς τους άλλους. Τι όμορφο να συναντώ ανθρώπους που μπορούν να αγαπήσουν, που μπορούν να αγκαλιάσουν τη διαφορετικότητα, που μπορούν να δημιουργούν ισότιμες σχέσεις αλληλοκατανόησης, αλληλοϋποστήριξης, αλληλεξάρτησης. Τι όμορφο αλλά και πόσο δύσκολο να συναντήσω τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου, αλλά και να γίνω εγώ ένας τέτοιος άνθρωπος.

Δύσκολο αλλά κι εύκολο συγχρόνως, αρκεί να το θέλω, να το προσπαθώ, να το ψάχνω καθημερινά στη ζωή. Να έχω πίστη και εμπιστοσύνη ότι σιγά σιγά θα καταφέρω να συντονίζομαι στη ροή της αγάπης για τον εαυτό μου και τους άλλους.

“Θέλω να με δεις
Να δεις την ψυχή μου

Ποιος είμαι πραγματικά και όχι όποιος εσύ θα ήθελες να είμαι
Να δεις αυτά που δεν βλέπω εγώ ακόμα μέσα μου

Να με δεις όταν θλίβομαι
Να με δεις όταν κλαίω
Να με δεις όταν θυμώνω

Να με δεις όταν χαίρομαι
Να με κοιτάς με αγάπη

Χωρίς αποστροφή
Χωρίς θαυμασμό

Μόνο με αγάπη
Μόνο με τα μάτια της ψυχής που αστράφτουν γλυκιά αποδοχή

Αποδοχή έτσι όπως είμαι
Αποδοχή για τις ατέλειές μου

Αποδοχή για τα δύσκολά μου
Αποδοχή για τη διαφορετικότητα μου

Και όταν κλαίω, τα μάτια σου να βουρκώνουν
Και όταν γελάω, τα μάτια σου να γελάνε

Και όταν θυμώνω τα μάτια σου να με αγκαλιάζουν τρυφερά
Έτσι ηρεμώ, εμπιστεύομαι, αφήνομαι

Ρίξε μου μία συνομωτική μάτια,
Και κοίτα προς τη θάλασσα

Τι όμορφο που με παρασέρνεις να την κοιτάξω κι εγώ
Και μαζί κοιτάζουμε τη θάλασσα…”

*Εμπνευσμένο από μια άσκηση αυτογνωσίας στην ομάδα της ψυχολόγου Νεκταρίας Πατεράκη. Την ευχαριστώ θερμά!

Για τον συντάκτη
Τελευταία άρθρα

Συντάκτης | Τατιάνα Τουζλούκωφ

Τατιάνα Τουζλούκωφ, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, πτυχιούχος Ψυχολογίας ΒΑ του Αμερικάνικου Κολεγίου Deree, Μάστερ MSc στη Συμβουλευτική, εκπαιδευμένη στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, στο Συστημικό Ψυχόδραμα, στη Θεραπεία Οικογένειας και Ζεύγους και στο Ψυχικό Τραύμα. Μέλος Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Εταιρίας Συμβουλευτικής, και Ευρωπαϊκής Εταιρίας Οικογενειακής Θεραπείας (EFTA).
Εργάζεται σε ιδιωτικό γραφείο. Συνεδρίες δια ζώσης/online.
Στοιχεία επικοινωνίας: κιν. 6989866065 e-mail: tatiana.tou@gmail.com