Οι πίνακες μπορεί να είναι πιο περίπλοκοι απ’ ότι φαίνονται με τη πρώτη ματιά. Ορισμένες φορές, οι ιστορίες που κρύβουν από πίσω είναι τόσο ενδιαφέρουσες που έχουν αποτελέσει υλικό για μυθιστορήματα και ταινίες. Εδώ παρουσιάζουμε μόνο κάποιους από τους γνωστότερους πίνακες όλων των εποχών και ενδιαφέρονται στοιχεία που τους συνοδεύουν.
7 από τους πιο διάσημους πίνακες του κόσμου και οι ιστορίες που «κρύβουν»
Mona Lisa – Leonardo da Vinci
Advertisment
Η γυναίκα του πίνακα αυτού προσελκύει το ενδιαφέρον του κόσμου εδώ και αιώνες. Παραδοσιακά θεωρείται ότι απεικονίζει μια Ιταλίδα αριστοκράτισσα, την Λίζα ντελ Τζιοκόντο, μέλος της οικογένειας Γκεραρντίνι από τη Φλωρεντία και την Τοσκάνη και σύζυγος του εύπορου έμπορου μεταξιού Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο. Ωστόσο, έχουν γίνει αμέτρητες υποθέσεις ως προς την ταυτότητα της γυναίκας όπως επίσης και τους λόγους που κρύβονται πίσω από το αινιγματικό της χαμόγελο. Μια έρευνα που διεξήχθη το 2006 από το Lumiere Technology αποκάλυψε ότι το χαμόγελο της ήταν αρχικά πιο πλατύ απ’ ό,τι φαίνεται σήμερα.
Έναστρη νύχτα – Vincent Van Gogh
Μετά από έναν νευρικό κλονισμό του ζωγράφου που κατέληξε στον αυτοακρωτηριασμό του αριστερού του αυτιού, ο Van Gogh μπήκε οικειοθελώς στο ίδρυμα του Saint-Paul-de-Mausole το 1889. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημιούργησε κάποια από τα διασημότερα έργα της καριέρας του. Ένα από αυτά ήταν και η Έναστρη Νύχτα που είναι η θέα που έβλεπε ο ίδιος από το δωμάτιό του λίγο πριν την ανατολή.
Advertisment
Το μεγάλο κύμα – Katsushika Hokusai
Η σύνθεση αποτελείται από τρία κύρια στοιχεία: την αγριεμένη θάλασσα, τρεις βάρκες και ένα βουνό. Το βουνό με την χιονισμένη κορυφή του είναι το βουνό Fuji, που στην Ιαπωνία θεωρείται ιερό και είναι σύμβολο εθνικής ταυτότητας, αλλά και σύμβολο ομορφιάς. Χρησιμοποιώντας ως στοιχείο τις βάρκες, με τους 30 επιβαίνοντες, μπορούμε να δούμε ότι το κύμα φτάνει σχεδόν τα 12 μέτρα σε ύψος. Το κύμα, το οποίο κυκλώνει ουσιαστικά το βουνό, υποδεικνύει τον φόβο και το δέος του καλλιτέχνη για την απρόβλεπτη θάλασσα.
Η κραυγή – Edvard Munch
Ο Munch είχε βγει για έναν περίπατο στη δύση του ηλίου, όταν το φως μετέτρεψε τα σύννεφα σε ένα βαθύ κόκκινο. Ένιωσε, όπως ο ίδιος το θέτει, μια «ατέλειωτη κραυγή μέσω της φύσης». Κάποιοι θεωρητικοί υποστηρίζουν ότι μια ηφαιστειακή έκρηξη είχε συμβάλει σε αυτό τον αφύσικα πορτοκαλί ουρανό. Μια άλλη εξήγηση είναι και η συναισθηματική κατάσταση του ίδιου του ζωγράφου, καθώς η αδερφή του είχε πρόσφατα μπει σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα. Ο Munch δημιούργησε τέσσερις εκδοχές, όπως επίσης και μια λιθογραφία. Οι εκδοχές αρχικά κλάπηκαν αλλά στη συνέχεια ξαναβρέθηκαν.
Οδοιπόρος επάνω από τη θάλασσα της ομίχλης – Caspar David Friedrich
Ο πίνακας είναι αντιπροσωπευτικός του Ρομαντικού στυλ του καλλιτέχνη. Θεωρείται ότι ο πίνακας εκφράζει μια μεταφορά, εκείνη της ενδοσκόπησης, όπως επίσης και του αβέβαιου μέλλοντος. Γι’ αυτή τη θέση, ο ίδιος ο ζωγράφος είχε δηλώσει: «Ο καλλιτέχνης πρέπει να ζωγραφίζει όχι μόνο αυτό που βλέπει μπροστά του, αλλά επίσης και αυτό που βλέπει μέσα στον ίδιο του τον εαυτό».
Οι σταχομαζώχτρες – Jean-François Millet
Ο πίνακας απεικονίζει τρεις χωρικές, οι οποίες μαζεύουν τα υπολείμματα μιας μεγάλης σοδειάς σιταριού. Ο πίνακας είναι διάσημος γιατί θεωρείται ότι αποκαλύπτει πώς ζούσαν εκείνη την εποχή οι αγρότες και οι άνθρωποι του μόχθου. Όταν ο Millet παρέδωσε τον πίνακα το 1857, αμέσως εμφανίστηκαν αρνητικές κριτικές από την ανώτερη τάξη. Η Γαλλία είχε πρόσφατα βγει από την Επανάσταση του 1848 και η ανώτερη τάξη αντιλαμβανόταν τον πίνακα ως μια υπενθύμιση ότι ο Γαλλική κοινωνία ζει πάνω στις πλάτες των εργατών. Εκείνη την εποχή η εργατική τάξη ήταν η πλειοψηφία και υπήρχε ολοένα και αυξανόμενη ανησυχία για μια πιθανή νέα επανάσταση.
Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι – Johannes Vermeer
Το αριστούργημα της Ολλανδικής Χρυσής Εποχής μαγνητίζει τα βλέμματα του κόσμου από τότε που ο πίνακας αυτός είδε το φως της δημοσιότητας, στα τέλη του 19ου αιώνα. Εντούτοις, λίγα είναι γνωστά γι’ αυτό το νέο κορίτσι του πίνακα. Πιθανολογείται ότι ήταν είτε η κόρη, είτε η ερωμένη του Vermeer. Ο καλλιτέχνης όμως δεν είχε πρόθεση να αναπαραστήσει ένα αληθινό πρόσωπο. Το τουρμπάνι στο κεφάλι υποδεικνύει ότι το έργο ήθελε να είναι ένα tronie – ένα δηλαδή εξιδανικευμένο πορτραίτο μιας εξωτικής προσωπικότητας.
Μετάφραση-Επιμέλεια: Στέφη Βαρούχου
