Τον τελευταίο ένα χρόνο, περνώντας αρκετές ώρες στη σχολή Ψυχοθεραπείας όπου φοιτώ, είδα από κοντά μια άλλη πραγματικότητα, λιγότερο στολισμένη κι επικαλυμμένη. Ανθρώπους που δε φοβήθηκαν να μοιραστούν τον πόνο τους, τα δύσκολα, τους προβληματισμούς τους.
Λένε πως όταν κλείνει η πόρτα κάθε σπιτιού, κανείς δεν ξέρει τι κρύβεται από μέσα. Όχι μόνο ισχύει, αλλά και πόσοι άνθρωποι, παγιδευμένοι σ’ αυτήν την κλειστή πόρτα θάβουν καθημερινά τους εαυτούς και την ψυχική υγεία τους ολοένα και πιο βαθιά;
Advertisment
Φέτος, παραπάνω από ποτέ άλλοτε, βρέθηκα σε τόπους, σε ώρες όταν εμείς οι άνθρωποι δε φοράμε τα καλά μας, μένουμε για λίγο γυμνοί πλησιάζοντας κάπως πιο κοντά στον πυρήνα μας. Αυτό λοιπόν που αξίζει να θυμόμαστε είναι πως όσα Χριστούγεννα κι αν προσπαθήσουν να μας πουλήσουν, οι πληγές και οι σκιές μας καταλήγουν κάθε βράδυ να είναι οι καλύτεροί μας φίλοι κι είναι πραγματικά ώρα να το αναγνωρίσουμε. Θα’ ρθουν το βράδυ οι έγνοιες να σε βρουν, έλεγε ο Κώστας Μόντης.
Ίσως ήρθε η ώρα λοιπόν να αφήσουμε στην άκρη την εορταστική αποπλάνηση και να προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε εντός. Καλοί κι οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα αλλά αυτή τη χρονιά ας την αρχίσουμε με μια διάθεση λίγο πιο θαρραλέα, με βήματα μακριά από την κοινωνία και το βουητό του όχλου.
Κάπου μέσα μας υπάρχει μια ηρεμία, μια σιωπή τόσο δική μας, που αξίζει να την ψάξουμε. Ας κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας κι ας πάψουμε να περιμένουμε κάτω από το δέντρο.
Advertisment
Η θεραπεία του ψυχισμού είναι στο χέρι μας, είτε αυτό σημαίνει συνεδρίες σε έναν ειδικό, είτε ενασχολήσεις με ό,τι μας φέρνει πιο κοντά στο κέντρο μας, είτε οτιδήποτε άλλο μας κάνει να ξεβολευτούμε από αυτό το θέατρο του παραλόγου. Γιατί τελικά οι εν δυνάμει παράλογοι είναι αυτοί που φαίνονται και οι πιο φυσιολογικοί, όσοι δεν τολμούν να ξεφύγουν από τα ηχεία της παράνοιας που τους ταΐζει αυτή η κούφια κανονικότητα.
Ας αφήσουμε και τον Άη Βασίλη στην ησυχία του. Σωστά τα λένε πως εκείνος κι αν θέλει την ψυχοθεραπεία του.
Δεν είναι εύκολο να απομακρυνθείς από τον θόρυβο, να δεις γυμνή την ιστορία για λίγο, να κοιτάξεις τον καθρέφτη. Θέλει ώρες συντροφιάς μαζί με τα δικά σου δάκρυα. Να τα σκουπίζεις, μόνο και μόνο για να κάνεις χώρο για τα υπόλοιπα. Ας μην τα φοβηθούμε όμως, είναι ό,τι πιο φυσικό και δικό μας μας έχει απομείνει.
Όλα, ακόμη και τα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα, τα παιδιά, οι σύντροφοι, οι γονείς, τα αδέρφια, όλα μέσα μας τα έχουμε. Εμείς με τον εαυτό μας. Αυτόν που αξίζει κάποτε να κοιτάξουμε κατάματα και να γιορτάζουμε πραγματικά μαζί του.
- Αγχώδης Κατάθλιψη: «Κακή Ζαριά / μόνη στέκει πια η έβδομη πλευρά» - 17 Απριλίου 2020
- Μη φοβηθείς να κοιτάξεις στον καθρέφτη. Εκεί μόνο θα βρεις εσένα - 31 Δεκεμβρίου 2019
- Σε αυτή τη στροφή δε θα σε περιμένει… - 27 Νοεμβρίου 2019
