Νομίζω ότι υπάρχουν τρόποι και είναι εφικτό να προσπαθήσεις να μην πληγώσεις τους άλλους, αλλά το να μη πληγώσεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, είναι σίγουρα πολύ δύσκολο, μπορεί και ακατόρθωτο, ειδικά για όσους δεν προσπαθούν να αγαπήσουν και να κατανοήσουν αυτό που πραγματικά είναι. Μια εκδοχή αποφυγής του πόνου που σου προκαλούν οι άλλοι είναι να κλειστείς στον εαυτό σου, να απομονωθείς από τους ανθρώπους γύρω σου.
Αυτό όμως είναι το μεγαλύτερο λάθος σου, γιατί τότε είναι που έρχεσαι αντιμέτωπος με τον πιο σκληρό κριτή, αυτόν που άμα του δώσεις τη δύναμη μπορεί να σε πληγώσει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Έρχεσαι αντιμέτωπος με τις σκέψεις σου, το μυαλό σου, την ψυχή σου και τα συναισθήματά σου, με τρεις λέξεις το εγώ σου.
Advertisment
Το μόνο που κάνεις είναι να σκέφτεσαι τα πάντα γύρω από εσένα, τι έκανες και τι δεν έκανες, τα λάθη σου, τους πόνους σου και γενικότερα να «αυτοκατηγορείσαι». Ο χρόνος περνά κι’ εσύ μένεις στάσιμος και λογομαχείς με το είναι σου. Το βασανίζεις και το καταδικάζεις χωρίς έλεος. Από αυτή την αδυσώπητη και ανελέητη κριτική που του κάνεις, ο εαυτός σου πλέον φοβάται.
Φοβάται να απελευθερωθεί από τη φυλακή σου. Φοβάται να βγει εκεί έξω και να διεκδικήσει τα θέλω του, να αγαπήσει, να κοπιάσει για τη χαρά της ζωής, γιατί, ειλικρινά, πραγματική χαρά δίχως κόπο και πληγές δεν υπάρχει. Δεν κατανοεί ότι δεν υπάρχει λόγος, να φοβάται να μην τον πληγώσουν οι άλλοι, γιατί εσύ τον έχεις αποδυναμώσει και τον έχεις κάνει να είναι επιρρεπής στον πόνο. Τον πληγώνεις καθημερινά και τον έχεις πείσει ότι οι άλλοι είναι εκεί μόνο για να σε πληγώνουν.
Οι άλλοι όμως δεν βρίσκονται, ούτε μέσα στο μυαλό σου, ούτε μέσα στην καρδιά σου, για να μπορούν να διαχειριστούν τον εαυτό σου. Μόνο ένας μπορεί να τον διαχειριστεί κι αυτός είσαι εσύ. Έχεις μια ζωή κι έναν εαυτό, τα οποία είναι μοναδικά και υπάρχουν μόνο για μια φορά. Σταμάτα, λοιπόν, να προκαλείς συγκρούσεις μεταξύ αυτών των δύο.
Advertisment
Χρησιμοποιώ τη λέξη πληγώνω, γιατί είναι ουσιαστικά μια πληγή που προκαλεί το εγώ σου στο νοερό σώμα, σαν την πληγή που προκαλεί ένα ατύχημα στο υπαρκτό-απτό σώμα. Ποια πληγή πονά όμως περισσότερο και μπορεί να μείνει ανοιχτή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα; Ποια πληγή από τις δυο μπορεί να αφήσει τα σημάδια της στη ψυχή ενός ανθρώπου; Αν κάτσεις και το σκεφτείς είναι ένας φαύλος κύκλος, από τον οποίο μπορεί να μη βγεις και ποτέ, αν δεν συνειδητοποιήσεις το κακό που κάνεις σε σένα. Όπλα σου είναι η αρνητική σκέψη, η διαρκής υποτίμηση, η αδράνεια, η ραθυμία, η αμέλεια κ.ά.
Πληγώνω και πληγώνομαι λοιπόν. Έχουμε ενεργητική και παθητική διάθεση. Στην πρώτη περίπτωση, ενεργείς εσύ. Αυτή η διάθεση δηλώνει μία ενέργεια που ξεκινάει από το υποκείμενο το εγώ σου και καταλήγει σε ένα αντικείμενο, δηλαδή στον εαυτό σου. Στη δεύτερη περίπτωση το υποκείμενο ο εαυτός δέχεται μία ενέργεια (πληγώνεται) από το εγώ σου, το οποίο λειτουργεί αυτή τη φορά ως ποιητικό αίτιο. Όπως και να έχει ο φταίχτης είναι ένας, και δεν είναι άλλος πέρα από σένα τον ίδιο.
TIP: Θέσε στον εαυτό σου το εξής ερώτημα: άραγε πληγωνόμαστε μόνο από τρίτους ή εμείς οι ίδιοι πληγώνουμε εμάς;
Χρύσα Φραγγίστα
