Η αυτοεκτίμηση έχει κεντρική σημασία στη ζωή ενός ανθρώπου. Επίσης γνωστή ως αυταξία ή αυτοσεβασμός, η αυτοεκτίμηση αναφέρεται στον τρόπο που βλέπουμε τους εαυτούς μας, κάτι που διαμορφώνει τη συμπεριφορά και τις αποφάσεις μας. Η ισχυρή αυτοεκτίμηση μας ενθαρρύνει να καταπιανόμαστε με προκλήσεις, να δοκιμάζουμε νέα πράγματα και να πιστεύουμε σε εμάς.
Ως γονείς, κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να ενισχύσουμε την θετική αυτοεκτίμηση στα παιδιά μας. Όμως ορισμένες φορές πέφτουμε σε παγίδες και κάνουμε λάθη ως προς το τι λέμε και πώς αυτό επιδρά στα παιδιά. Άλλωστε, είμαστε άνθρωποι και δικαιούμαστε να κάνουμε και λάθη.
Advertisment
Ο ψυχολόγος Jeffrey Bernstein έχει συλλέξει 4 από τους κυριότερους τρόπους μέσω των οποίων βλάπτουμε την αυτοεκτίμηση των παιδιών και γνωρίζοντάς τους, έχουμε τη δύναμη να τους αποφύγουμε.
4 τρόποι που οι γονείς μπορούν να βλάψουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού
Φωνές και σωματική βία
Τίποτα δεν μειώνει την αυταξία ενός ανθρώπου όσο αυτά τα δύο. Βασικός στόχος αυτών των πρακτικών είναι η αποδυνάμωση του παιδιού. Αλλά τι είδος μάθημα ζωής είναι αυτό; Βέβαια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι όλοι έχουμε υψώσει τον τόνο της φωνής μας. Δεν είμαστε περήφανοι γι’ αυτό και μπορούμε συνειδητά να το αποφύγουμε.
Γιατί αν και μπορεί να τα τρομοκρατήσουμε και να σταματήσουν αυτό που κάνουν, αποτελεί μια βραχυπρόθεσμη λύση και το βέβαιο είναι ότι τους έχουμε κάνει να νιώσουν ταπεινωμένοι. Οι φωνές και η σωματική βία από τους γονείς εμποδίζει τα παιδιά να κάνουν μια δημιουργική συζήτηση και να λύσουν το πρόβλημα.
Advertisment
Επανερχόμαστε σε παλαιότερες συγκρούσεις
Μόλις ένα πρόβλημα ή μια σύγκρουση επιλυθεί, μην το ξαναναφέρετε. Οι γονείς που πέφτουν σε αυτή την παγίδα μαθαίνουν στα παιδιά τους να κρατούν κακία για μεγάλες χρονικές περιόδους. Επίσης, τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν ότι μόλις ένα ζήτημα λυθεί, ανήκει πια στο παρελθόν. Αυτό προάγει τη θετική συμπεριφορά και το βλέμμα προς το μέλλον, κάτι που τα κάνει να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Και είναι πιθανότερο να μην επαναλαμβάνουν αναποτελεσματικές επιλογές του παρελθόντος.
Καλλιεργούμε την ενοχή
Είναι διδακτικό το να ζητάμε από το παιδί να σκεφτεί πώς θα ήταν αν βρισκόταν στη θέση κάποιου άλλου σε μια δεδομένη κατάσταση. Πολύ συχνά όμως, οι γονείς ξεπερνούν τα όρια και κάνουν τα παιδιά τους να νιώθουν ενοχές λόγω των σκέψεων, των συναισθημάτων ή των πράξεων τους. Οι γονείς που χρησιμοποιούν την ενοχή για να ελέγξουν τα παιδιά τους ρισκάρουν να τα απομονώσουν.
Μιλάμε με σαρκασμό
Χρησιμοποιούμε σαρκασμό αν πούμε πράγματα που δεν εννοούμε και υπονοήσουμε το αντίθετο μέσω ενός συγκεκριμένου τόνου φωνής. Ένα παράδειγμα θα ήταν: «Α, είσαι πολύ έξυπνος ε;», όταν το παιδί κάνει μια κακή επιλογή. Η χρήση του σαρκασμού πληγώνει επειδή προκαλεί ντροπή και φυσικά παρακωλύει την αποτελεσματική επικοινωνία με τα παιδιά.
Jeffrey Bernstein, Ph.D., ψυχολόγος
