Επιστήμονες σχεδίασαν μια σειρά «πράσινων» σκευών φτιαγμένων από ζαχαρότευτλα και μπαμπού που δεν υστερούν σε άνεση ή λειτουργικότητα και θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια ισχυρή εναλλακτική λύση στα πλαστικά ποτήρια και σε άλλα πλαστικά δοχεία μίας χρήσης.
Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά ή βιοδιασπώμενα πολυμερή, που χρειάζονται έως και 450 χρόνια να διαλυθούν ή που απαιτούν υψηλές θερμοκρασίες γι’ αυτό το αποτέλεσμα, αυτό το μη τοξικό, οικολογικό υλικό χρειάζεται μόνο 60 μέρες για να διασπαστεί και είναι αρκετά καθαρό για να βάλετε εκεί καφέ ή το φαγητό σας.
Advertisment
«Για να είμαι ειλικρινής, την πρώτη φορά που πήγα στις ΗΠΑ το 2007, σοκαρίστηκα από τα διαθέσιμα πλαστικά σκεύη μίας χρήσης που υπάρχουν στα σούπερ μάρκετ», περιγράφει μία εκ των ερευνητών, η Hongli (Julie) Zhu από το Πανεπιστήμιο του Northeastern. «Κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, αλλά παράλληλα, γίνεται απόρριμμα που δεν μπορεί να αποσυντεθεί στο περιβάλλον».
Αργότερα παρατήρησε ακόμα περισσότερα πλαστικά μπολ, πιάτα και μαχαιροπήρουνα που πετάγονταν στα σκουπίδια κατά τη διάρκεια σεμιναρίων και πάρτι και αναρωτήθηκε «Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα πιο βιώσιμο υλικό;».
Με στόχο να βρουν έναν εναλλακτικό τρόπο, η Zhu και οι συνάδελφοί της στράφηκαν στα μπαμπού και σε μία από τις μεγαλύτερες παραγωγές απορριμμάτων της βιομηχανίας τροφίμων: τη βαγάσση, το υπόλειμμα της επεξεργασίας του ζαχαρότευτλου.
Advertisment
Πλέκοντας μαζί μακριές και λεπτές ίνες μπαμπού με μικρές και χοντρές ίνες βαγάσσης, η ομάδα δημιούργησε γερά σκεύη από δύο μόνο υλικά που από μόνα τους είναι σταθερά και βιοδιασπώμενα. Τα νέα οικολογικά σκεύη δεν είναι αρκετά δυνατά για να συγκρατούν μόνο υγρά όπως και το πλαστικό και καθαρά, αλλά επίσης αρχίζουν αποσυντίθεται αφού θαφτούν στο χώμα μετά από περίπου 30-45 μέρες και χάνουν εντελώς τη μορφή τους μετά από δύο μήνες.
Η Zhu εξηγεί: «Η κατασκευή δοχείων φαγητού είναι δύσκολη. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από το χαρακτηριστικό του βιοδιασπώμενου. Από τη μία πλευρά, χρειαζόμαστε ένα υλικό που είναι ασφαλές για το φαγητό, από την άλλη πλευρά, το δοχείο χρειάζεται να έχει καλή αντοχή όταν βρέχεται και να είναι απόλυτα καθαρό επειδή θα χρησιμοποιηθεί για να κρατήσει καυτό καφέ και φαγητό».
Οι ερευνητές πρόσθεσαν διμερισμένο αλκυλοκετένιο (AKD), ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο οικολογικό χημικό συστατικό στην βιομηχανία του φαγητού, ώστε να αυξήσουν την αντοχή σε έλαια και νερό, διασφαλίζοντας ότι θα είναι ασφαλές προς χρήση. Με την προσθήκη αυτού του συστατικού, τα νέα σκεύη – που ακόμα βρίσκονται στο στάδιο της παραγωγής – ξεπέρασε σε απόδοση άλλα εμπορικά βιοδιασπώμενα σκεύη φαγητού, όπως προϊόντα φτιαγμένα από χαρτονένιες συσκευασίες αυγού και από βαγάσση μόνο, στη μηχανική αντοχή, την αντίσταση στο λάδι και τη μη τοξικότητα.
Τα σκεύη που δημιουργήσαν οι ερευνητές παρουσιάστηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Matter, και συνοδεύονται από ένα ακόμα πλεονέκτημα: το σημαντικό μικρότερο αποτύπωμα άνθρακα. Η διαδικασία παραγωγής των νέων προϊόντων εκπέμπει 97% λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα από τα συνηθισμένα πλαστικά σκεύη και 65% λιγότερο από τα προϊόντα χαρτιού και το βιοδιασπώμενο πλαστικό.
Το επόμενο βήμα για την ομάδα είναι να μειώσουν το κόστος παραγωγής περισσότερο, ώστε να ανταγωνιστούν το πλαστικό. Αν και το κόστος των σκευών που φτιάχνονται από το νέο υλικό (($2,333/τόνος) είναι δύο φορές μικρότερο από του βιοδιασπώμενου πλαστικού ($4,750/ τόνο), το παραδοσιακό πλαστικό σκεύος μίας χρήσης παραμένει το φθηνότερο που υπάρχει ($2,177/τόνο).
«Είναι δύσκολο να απαγορεύσουμε στους καταναλωτές να χρησιμοποιούν τα σκεύη μίας χρήσης επειδή είναι βολικά και οικονομικά», διαπιστώνει η Zhu. «Αλλά πιστεύω ότι μία από τις καλές λύσεις είναι να χρησιμοποιούμε πιο βιώσιμα υλικά, να δημιουργούμε βιοδιασπώμενα υλικά για να φτιάχνουμε παρόμοια σκεύη με την ίδια αντοχή και τιμή».
Πηγή:
goodnewsnetwork.org/eco-friendly-tableware-northeastern-biodegrades/
