Το «Voyager 1» είναι ένα από τα πολυτιμότερα διαστημικά σκάφη της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), καθώς πριν από περίπου 9 χρόνια, το 2012, κατάφερε να βγει από την επικράτεια του ηλιακού μας συστήματος και τώρα ταξιδεύει στο υπόλοιπο σύμπαν.
Πρόκειται λοιπόν για το πιο απομακρυσμένο εργαλείο ανακάλυψης που έχει αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα, καθώς συνεχίζει να στέλνει δεδομένα στη Γη. Πριν από μία εβδομάδα, ερευνητές της NASA έκαναν μια ενδιαφέρουσα δημοσίευση στο περιοδικό Nature Astronomy, στην οποία εξετάζουν μια σειρά δεδομένων που καταγράφηκαν από το σύστημα Plasma Wave του Voyager 1, στα οποία περιλαμβάνεται η ανίχνευση ενός χαμηλού, συνεχούς ήχου.
Advertisment
Εξετάζοντας τα δεδομένα που εδώ και καιρό έστελνε το σκάφος που βρίσκεται σε απόσταση άνω των 14 δισεκατομμυρίων μιλίων (δηλαδή 22 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα), η Stella Koch Ocker, διδακτορική ερευνήτρια από το Πανεπιστήμιο Cornell, προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει αυτή τη μετάδοση ήχου: «Είναι ένα αχνό, επίμονο βουητό του διαστρικού αερίου. Είναι πολύ αχνό και μονότονο, επειδή βρίσκεται σε εύρος ζώνης στενής συχνότητας», εξηγεί η ίδια.
Αυτό το ερευνητικό έργο επιτρέπει στους επιστήμονες να καταλάβουν πώς το μεσοαστρικό μέσο αλληλεπιδρά με τον ηλιακό άνεμο και πώς η προστατευτική φυσαλίδα της ηλιόσφαιρας του ηλιακού μας συστήματος διαμορφώνεται και τροποποιείται από το μεσοαστρικό περιβάλλον.
Η εκτόξευση του Voyager 1 έγινε τον Σεπτέμβριο του 1977, πέρασε τον πλανήτη Αφροδίτη το 1979 και στη συνέχεια τον Κρόνο στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Ταξιδεύοντας με περίπου 38.000 μίλια την ώρα, το Voyager 1 πέρασε την ηλιόπαυση – το όριο δηλαδή ανάμεσα στη μαγνητική επίδραση του Ήλιου και την αρχή του υπόλοιπου διαστήματος – τον Αύγουστο του 2012.
Advertisment
Αφότου εισήλθε στον μεσοστρικό χώρο, το σύστημα Plasma Wave του διαστημικού σκάφους εντόπισε διαταραχές στα μεσοαστρικά αέρια. Όμως, ανάμεσα σε αυτές τις εκρήξεις – που προκαλούνται από τις περιοδικές εκλάμψεις του δικού μας ήλιου – οι ερευνητές ανακάλυψαν ένα σταθερό, επίμονο βουητό που παράγεται από τον κενό χώρο του διαστήματος, σύμφωνα με την πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη.
«Είναι σαν τον ήσυχο, απαλό θόρυβο της βροχής, όπως πέφτει στο παράθυρο», δήλωσε ο James Cordes, ένας από τους συγγραφείς της έρευνας και καθηγητής Αστρονομίας. Είναι πλέον βέβαιο ότι αυτός ο ήχος δεν σχετίζεται με τις ηλιακές εκρήξεις. «Τώρα ξέρουμε ότι δεν χρειαζόμαστε ένα τυχαίο γεγονός που να σχετίζεται με τον ήλιο για τη μέτρηση του διαστρικού πλάσματος“, δήλωσε ο Shami Chatterjee, ερευνητής στο Cornell και επίσης ένας εκ των συγγραφέων των αποτελεσμάτων της έρευνας.
«Ασχέτως του τι κάνει ο ήλιος μας, το Voyager μας στέλνει πίσω λεπτομέρειες. Το σκάφος μας λέει ¨Αυτός είναι ο χώρος μέσα στον οποίο κολυμπάω αυτή τη στιγμή. Κι αυτός είναι τώρα. Και τώρα, και τώρα¨. Το Voyager μπορεί να βρίσκεται πολύ μακριά αλλά θα συνεχίσει να το κάνει αυτό αδιάκοπα». Μετά από σχεδόν 44 χρόνια ταξιδιού, το σκάφος Voyager 1 θα συνεχίσει να στέλνει πολύτιμα δεδομένα στη Γη, αλλά κάποια στιγμή θα σταματήσει να τροφοδοτείται με ενέργεια, πιθανότατα μέσα σε αυτή τη δεκαετία.
Η NASA δεν σκοπεύει να σταματήσει εδώ όμως. Οι επιστήμονες αναπτύσσουν ήδη σχέδια για μια άλλη αποστολή στο διαστρικό διάστημα, η οποία θα μας βοηθήσει να διευκρινίσουμε τι ακριβώς συμβαίνει εκεί έξω και η οποία λέγεται πως θα πραγματοποιηθεί τη δεκαετία του 2030.
Πηγή:
www.goodnewsnetwork.org/nasa-space-probe-detects-persistent-hum-voyager-1/
