Το 2020 ήταν μια χρονιά που δεν έμοιαζε με καμία άλλη. Μια χρονιά που ξεκίνησε με το συνηθισμένο μείγμα αισιοδοξίας και ανησυχίας, αλλά κατέληξε με τον κόσμο να αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αιτία δεν ήταν οι συγκρούσεις, το κλίμα ή η οικονομική ύφεση, αλλά μια θανατηφόρα πανδημία.
Το 2020, χώρες σε όλο τον κόσμο έκλεισαν τα σύνορά τους και είπαν στους ανθρώπους να μείνουν στα σπίτια τους λόγω της πανδημίας. Όμως, ο πόλεμος, οι συγκρούσεις και οι διώξεις συνεχίζονταν ως «φυσιολογικές». Ενώ εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν στα σπίτια τους, εκατομμύρια άλλοι αναγκάστηκαν να φύγουν και να αφήσουν πίσω τους όσα είχαν.
Advertisment
Μέχρι το τέλος του έτους, περίπου 82,4 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους. Πρόκειται για τον υψηλότερο αριθμό που έχει καταγραφεί ποτέ – αύξηση κατά 2,9 εκατομμύρια σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Οι θανατηφόρες συνέπειες του Covid-19
Όταν ο Covid-19 άρχισε να εξαπλώνεται, πολλοί εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις φοβήθηκαν τα χειρότερα. Ο ιός, σκέφτηκαν, σίγουρα θα ξεσπούσε αν τον άφηναν να επικρατήσει στους καταυλισμούς προσφύγων, όπου οι άνθρωποι ζουν σε συνθήκες υπερπληθυσμού και το σαπούνι και το νερό είναι συχνά σε έλλειψη.
Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Σχετικά λίγοι εκτοπισμένοι άνθρωποι κόλλησαν πράγματι τον ιό, χάρη σε έναν συνδυασμό παραγόντων. Οι πρόσφυγες που ζουν σε καταυλισμούς τείνουν να έχουν ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο. Επιπλέον, οι περισσότεροι καταυλισμοί εισήγαγαν γρήγορα μέτρα υγιεινής και ευαισθητοποίησης. Οι πρόσφυγες ως ομάδα είναι σχετικά νέοι (περίπου οι μισοί είναι κάτω των 18 ετών) και έτσι είναι λιγότερο ευάλωτοι στην ασθένεια.
Advertisment
Ωστόσο, καθώς προχωρούσε το έτος, άρχισαν να διαφαίνονται οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του Covid-19. Και αποδείχθηκαν εξίσου θανατηφόρες με τον ίδιο τον ιό. Έρευνα του Νορβηγικού Συμβουλίου Προσφύγων (NRC) τον Αύγουστο του 2020 έδειξε ότι περισσότερα από τα τρία τέταρτα των εκτοπισμένων ανθρώπων είχαν χάσει το εισόδημά τους από την έναρξη της πανδημίας.
Αυτός ο καταστροφικός οικονομικός αντίκτυπος οδηγεί πολλούς στην πείνα και την έλλειψη στέγης. Μόνο στη Σομαλία, έγινε έξωση σε πάνω από 170.000 εκτοπισμένες οικογένειες το 2020, πολλές επειδή είχαν καθυστερήσει τα ενοίκια τους λόγω της απώλειας εισοδήματος.
Καθώς ο ανταγωνισμός για θέσεις εργασίας και κάθε είδους βοήθεια γίνεται εντονότερος, οι εκτοπισμένοι πληθυσμοί είναι πιο πιθανό να υποστούν βία και διακρίσεις. Η έμφυλη βία αυξάνεται και τα παιδιά εκτιθέμενα σε όλα αυτά παρουσιάζουν έντονο άγχος, καθώς ο Covid-19 γεννά μια ακόμα μεγαλύτερη κρίση. Οι χώρες στις οποίες παρατηρούνται τα μεγαλύτερα ποσοστά εκτοπισμού και προσφύγων είναι οι εξής:
– Συρία: 13.364.715 άνθρωποι
– Αφγανιστάν: 6.380.528 άνθρωποι
– Κονγκό: 6.253.753 άνθρωποι
– Παλαιστίνη: 5.947.128 άνθρωποι
– Κολομβία: 5.182.747 άνθρωποι
– Βενεζουέλα: 4.878.561 άνθρωποι
– Σομαλία: 3.836.360 άνθρωποι
– Υεμένη: 3.689.907 άνθρωποι
– Βόρειο Σουδάν: 3.629.671 άνθρωποι
– Νιγηρία: 3.155.993 άνθρωποι.
Οι περικοπές στη βοήθεια απειλούν εκατομμύρια ζωές
Ο οικονομικός αντίκτυπος του Covid-19 δεν είναι αισθητός μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα πλούσια έθνη έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια για τη στήριξη των δικών τους οικονομιών κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Οι αλυσιδωτές επιπτώσεις αυτού του γεγονότος γίνονται τώρα σαφείς, καθώς οι κυβερνήσεις περικόπτουν τους προϋπολογισμούς ανθρωπιστικής βοήθειας σε μια προσπάθεια εξοικονόμησης χρημάτων. Τον Νοέμβριο, το Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσε ότι περικόπτει τον προϋπολογισμό του για παροχή βοήθειας κατά 40% – αθετώντας τη δέσμευση που είχε κάνει το 2013 να δαπανά το 0,7% του ακαθάριστου εθνικού του εισοδήματος (ΑΕΕ) για βοήθεια.
Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2021 προβλέπεται πια σταδιακά όλες οι χώρες του κόσμου να κάνουν δειλά βήματα προς την επαναλειτουργία και ένα πράγμα γίνεται σαφές: Τα παγκόσμια προβλήματα απαιτούν παγκόσμια δράση. Η προσφυγική κρίση μας αφορά όλους και πρέπει να γίνουμε όλοι μέρος της λύσης.
Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Filippo Grandi δήλωσε σχετικά με τα καταστροφικά αυτά νούμερα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας: «Πίσω από κάθε αριθμό βρίσκεται ένας άνθρωπος που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του. Βρίσκεται μια ιστορία εκτοπισμού, στερήσεων και πόνου. Οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν την προσοχή και τη στήριξή μας, όχι μόνο μέσω ανθρωπιστικής βοήθειας αλλά και μέσα από την εξεύρεση λύσεων για να μπει ένα τέλος στα δεινά τους». Και πρόσθεσε: «Ενώ η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων και το Παγκόσμιο Σύμφωνο για τους Πρόσφυγες παρέχουν το νομικό πλαίσιο και τα εργαλεία για την ανταπόκριση στον εκτοπισμό, χρειαζόμαστε ακόμα μεγαλύτερη πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση των συγκρούσεων και των διώξεων που αναγκάζουν εξαρχής τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις εστίες τους».
Πηγή:
www.nrc.no/shorthand/fr/82.4-million-people-displaced-in-the-year-of-the-pandemic/index.html
Με πληροφορίες από news247.gr
