Κάθε παρέα συνηθίζει να έχει τουλάχιστον μία «φίλη μαμά». Όχι, δεν μιλάμε για μια κυριολεκτική μητέρα, αλλά για τον μεταφορικό προσδιορισμό που δίνουμε στους φίλους μας που αναλαμβάνουν τον μητρικό, φροντιστικό ρόλο στις σχέσεις. Αλλά γιατί το κάνουν και πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ευημερήσουν; Το mindbodygreen ρώτησε την Marci Moberg, M.S., διαισθητική θεραπεύτρια, μάστερ του ρέικι και ειδική σε θέματα ενσυναίσθησης.
Γιατί κάποιοι άνθρωποι παίρνουν φυσικά το ρόλο της «μητέρας» σε μια παρέα
Υπάρχουν ορισμένοι λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να έχει την τάση να αναλαμβάνει μητρικό ρόλο στις φιλίες του. Σύμφωνα με την Moberg, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει χαρακτηριστικά προσωπικότητας, παιδικές εμπειρίες με φροντιστές και τον τρόπο με τον οποίο αναζητούν αυτά τα άτομα επικύρωση, σκοπό και αξία στη ζωή.
Advertisment
Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου του ανατέθηκαν πολλές ευθύνες ή αναμενόταν ακόμη και να στηρίξει συναισθηματικά έναν γονέα. Αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί με όρους ανατροφής ως ένας τρόπος να δείξουν αγάπη.
Αλλά οι τάσεις κάποιος να αναλαμβάνει αυτό το ρόλο μπορεί επίσης να βασίζονται απλά στην προσωπικότητα: Ίσως είναι πιο ώριμος ή σοβαρός, και γι’ αυτό μπορεί να καταλήξει να προσέχει τους φίλους του σε μια βραδινή έξοδο αντί να χαλαρώνει και εκείνος.
Αυτό που είναι σημαντικό να θυμάστε είναι ότι κάθε φιλία απαιτεί ισορροπία. Γι’ αυτό και η Moberg σημειώνει ότι είναι σημαντικό να προσέχουμε τις συμπεριφορές συν-εξαρτητικής φιλίας, όπως το να ικανοποιούμε συνεχώς τους άλλους, να προσπαθούμε πάντα να διορθώνουμε ή να λύνουμε προβλήματα ή να πιστεύουμε ότι το να είμαστε μητρικοί είναι ο μόνος τρόπος για να κρατήσουμε έναν φίλο. Αν αισθάνεστε ότι «ο φίλος σας χρειάζεται πάντα βοήθεια και έχετε την ευθύνη να είστε ο βοηθός του», προσθέτει, ίσως να θέλετε να σκεφτείτε από πού προκύπτουν αυτές οι τάσεις και πώς μπορεί να αλλάξει αυτό το μοτίβο ανάμεσά σας».
Advertisment
Πώς να εξελιχθούμε μέσα σε μια φιλική σχέση όταν αναλαμβάνουμε το ρόλο της «μητέρας»
1. Συλλογιστείτε πάνω στις ακόλουθες ερωτήσεις
– Πώς αισθάνομαι όταν ενσαρκώνω το αρχέτυπο της μητέρας στις φιλίες μου;
– Γιατί αισθάνομαι ότι τείνω συνεχώς να ενσαρκώνω έναν ρόλο φροντίδας; Με άλλα λόγια, ποιο είναι το κίνητρό μου;
– Αισθάνομαι υποχρεωμένος/η ή εμπνευσμένος/η να αναλάβω αυτό το ρόλο;
– Αφού δείξω υποστήριξη, αισθάνομαι ενεργοποιημένος/η ή εξαντλημένος/η;
– Επιτρέπω στον εαυτό μου να δέχεται εξίσου φροντίδα στις φιλίες μου με όση προσφέρω κι εγώ στους άλλους;
Η Moberg μας δίνει ενδεικτικά αυτές τις ερωτήσεις για να μας βοηθήσουν να ξεκαθαρίσουμε τα κίνητρα πίσω από τη συμπεριφορά μας, καθώς και να αναγνωρίσουμε αν λαμβάνουμε την υποστήριξη που χρειαζόμαστε.
2. Είμαστε ανοιχτοί στη λήψη στήριξης
«Παρατηρήστε αν δυσκολεύεστε να λάβετε υποστήριξη από τους φίλους σας», λέει η Moberg. Αν ναι, μας συνιστά να φροντίζουμε να ζητάμε βοήθεια όταν τη χρειαζόμαστε. «Την επόμενη φορά που θα περάσετε δύσκολα, πείτε το στους φίλους σας και ζητήστε αυτό που χρειάζεστε. Αυτό προάγει την υγιή αμοιβαία φιλία και όχι τη μονόπλευρη φιλία».
3. Δίνουμε προτεραιότητα στην αυτοφροντίδα
Και, φυσικά, να δίνετε πάντα προτεραιότητα στη δική σας αυτοφροντίδα. «Η ικανότητά σας να φροντίζετε τους άλλους εξαρτάται από το να γεμίζετε το δικό σας ποτήρι», λέει η Moberg. «Για να είμαστε καλοί φίλοι, χρειάζεται να είμαστε καλοί φίλοι και για τον εαυτό μας – αξίζουμε το είδος της φροντίδας που δίνουμε και στους άλλους».
Το συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα κακό στο να έχετε το ρόλο της «μητέρας» σε μια παρέα – αρκεί να μην σας εξαντλεί. Αν «το ποτήρι σας γεμίζει», ας πούμε, και μπορείτε επίσης να λάβετε στήριξη, «έχετε δημιουργήσει μια ισορροπημένη φιλία όπου ο καθένας αναλαμβάνει να θρέψει τον άλλον», λέει η Moberg.
Αν όμως νιώθετε την ανάγκη να αναλάβετε έναν μητρικό ρόλο από υποχρέωση ή επειδή αυτόν τον ρόλο παίζατε πάντα, προσθέτει η Moberg, «είναι ώρα για βαθύ συλλογισμό».
Πηγή:
www.mindbodygreen.com/articles/psychology-of-mom-friends
