Η νέα στήλη της Εναλλακτικής Δράσης BOOK FOR THOUGHT ξεκινάει με την παρουσίαση του συγγραφέα Ερωτόκριτου Κυμιωνή και του βιβλίου του “Το Ημερολόγιο ενός Πρίγκιπα”.
Advertisment
Απομαγνητοφώνηση εκπομπής
– (Α.Σ) Καλώς ήρθατε στην εκπομπή Book for thought. Είμαι ο Αθανάσιος Στεργίου και κοντά μου η Ιωάννα Νάσσου.
– (Ι.Ν) Χαίρετε και καλώς ήρθατε στην εκπομπή μας.
– (Α.Σ) Βρισκόμαστε στα στούντιο της Alternative Media και πρόκειται για μια νέα στήλη της Εναλλακτικής Δράσης. Εδώ κοντά μας θα είναι πολύ σημαντικοί συγγραφείς και θα συζητάμε για τα βιβλία τους, τα οποία αν μη τι άλλο αποτελούν τροφή για σκέψη. Ιωάννα, σήμερα για ποιό βιβλίο θα συζητήσουμε;
Advertisment
– (Ι.Ν) Σήμερα θα ξεκινήσουμε με το βιβλίο «Το ημερολόγιο ενός πρίγκιπα». Συγγραφέας είναι ο διάσημος σχεδιαστής ανδρικής μόδας Ερωτόκριτος Κυμιωνής, ο οποίος βρίσκεται σήμερα κοντά μας.
– (Α.Σ) Πολύ ωραία λοιπόν, ας καλωσορίσουμε τον Ερωτόκριτο. Ερωτόκριτε, εκπληκτική καλημέρα!
– (ΕΡ.) Εκπληκτική καλημέρα! Θανάση, Ιωάννα σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση, μεγάλη μου τιμή. Ευχαριστώ και τον Μωυσή και πολλά συγχαρητήρια γι’ αυτή την καινούρια σας δράση, να είστε καλά, ευχαριστώ πολύ.
– (Α.Σ) Ευχαριστούμε κι εμείς, καλώς ήρθες. Ερωτόκριτε, καθώς αυτή η στήλη είναι σύντομη και περιεκτική, δεν θα επεκταθούμε στο πλούσιο βιογραφικό σου που βλέπω εδώ μπροστά μου, καθώς και στην επιτυχημένη σου καριέρα. Έχεις πει όμως ότι η απώλεια ήταν παρούσα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου. Έχεις πει επίσης ότι πιστεύεις πως ο άνθρωπος έρχεται με έναν απώτερο σκοπό. Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: πώς λειτούργησε αυτή η αίσθηση της απώλειας σε σχέση με τον δικό σου απώτερο σκοπό;
– (ΕΡ.) Ναι, όλα είναι μαγικά, νομίζω ότι η ζωή του καθένα μας, αυτό που μας συμβαίνει έχει μια μοναδικότητα, έχει ένα θεϊκό σχέδιο, έχει μια θεϊκή καθοδήγηση σε οτιδήποτε μας συμβαίνει, και παρατηρώντας πολύ αργότερα βέβαια τη δική μου τη ζωή όταν ξεκίνησε από 6 μηνών με τη γιαγιά μου, αφού η μητέρα μου είχε επιλόχειο κατάθλιψη, χωρισμός – διαχωρισμός. Απώλεια λοιπόν για το μωρό Ερωτόκριτο 6 μηνών. Στα 5 μου απώλεια του σκύλου μου γιατί με κόλλησε μια ασθένεια που επειδή δεν ήξεραν τι ήταν τον σκότωσαν στο χωριό, το 1978-79. Απώλεια της γιαγιάς μου κάποια στιγμή στα 11 για να πάω με τον πατέρα μου, παίζει κι έναν ρόλο η γιαγιά μου ότι δεν μας θέλει για να μας αναγκάσει – σε εισαγωγικά – να πάμε με τον μπαμπά μαζί, γιατί εμείς είχαμε μάθει και μπαμπά και μαμά μαζί με τον αδελφό μου στη γιαγιά μου. Απώλεια μετά ξανά με τον Μανώλη τον γιο μου όταν ήμουν στα 34-35. Γενικότερα λοιπόν πολλές απώλειες που όμως είχα μια θεϊκή σοφία μέσα μου ότι αυτές οι απώλειες ήταν ζυμώσεις, ήταν εκπαιδεύσεις, ήταν εκπαίδευση του Θεού. Ο Θεός τίποτα δεν επιτρέπει αν δεν είναι ωφέλιμο για σένα. Το αν θα το κάνεις εσύ ωφέλιμο, αν θα το κάνεις εσύ σκαλοπάτι είναι το δικό σου το ζητούμενο, να βρεις το δικό σου μονοπάτι προς τη λεωφόρο της δόξας, που λέω εγώ.
– (Ι.Ν) Ερωτόκριτε, όλες αυτές οι απώλειες σίγουρα απέφεραν μεγάλο πόνο. Πολλοί άνθρωποι βγαίνουν δυνατότεροι από αυτές τις δυσκολίες, όπως εσύ. Από την εμπειρία σου, τι είναι αυτό που μπορεί να μετατρέψει τον πόνο σε δύναμη και σοφία όπως είπες προηγουμένως;
– (ΕΡ.) Δεν υπάρχει κανένας ορισμός, καμία συνταγή. Δεν υπάρχει χρόνος στο αν είναι ή δεν είναι έτοιμος να βιώσει ή να διαχειριστεί ο καθένας μας. Αυτό εδώ είναι κάρβουνο που ένας κεραυνός σε ένα κλάσμα του δευτερόλεπτου το έκανε σε μια πολύτιμη πέτρα. Ύψιστη ζύμωση. Το διαμάντι για να γίνει διαμάντι, ο άνθρακας για να γίνει διαμάντι περνούν εκατομμύρια χρόνια σε απίστευτες θερμοκρασίες. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο – σε μια στιγμή έγινε η μετουσίωση εδώ, σε εκατομμύρια χρόνια γίνεται στον άνθρακα. Άρα λοιπόν, δεν υπάρχει καμία συνταγή και δεν ξέρουμε ποτέ ποιός κι αν είναι έτοιμος. Πάντα είμαστε έτοιμοι, απλά δεν το γνωρίζουμε πριν. Έτσι, αυτό έχω βιώσει κι έχω σαν αποτέλεσμα να σας πω, ότι δεν υπάρχει καμία συνταγή. Απλά χρειάζεται να αφεθούμε στη ροή, να αφεθούμε στα γεγονότα, να βιώσουμε τα γεγονότα, να βγούμε από τον έλεγχο, να βγούμε από το εγώ, να βγούμε από τη χειραγώγηση, θέλουμε να ελέγξουμε τα πάντα – θέλουμε να ελέγξουμε και τον Θεό, δεν γίνεται. Όσο λοιπόν πιο πολύ αφηνόμαστε, νομίζω πιο πολύ έτσι εξελισσόμαστε και μετουσιωνόμαστε. Όπως βλέπετε, δεν απαντώ σε τίποτα από αυτά που με ρωτάτε!
– (Α.Σ) Ερωτόκριτε εμένα μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το παράδειγμα, όλοι γνωρίζουμε το παράδειγμα με το διαμάντι, όμως ο άλλος παραλληλισμός που έκανες είναι εκπληκτικός. Το ερώτημα λοιπόν είναι για να γίνει αυτή η μετουσίωση, δηλαδή να φύγουμε από τον πόνο και να κάνουμε αυτή την αναβάθμιση, δηλαδή όπως είπες κι εσύ με την απώλεια κι όλα αυτά που έχεις περάσει, μπορείς να διακρίνεις ποιά είναι αυτά τα μπλοκαρίσματα τα οποία πρέπει να έχουμε στον νου μας, να τα βάλουμε στην άκρη για να επιτρέψουμε αυτή τη μετουσίωση να συμβεί μέσα μας;
– (ΕΡ.) Είναι και τα πρωτύτερα λόγια μου που σας έλεγα, ότι δεν υπάρχει μια μαγική συνταγή, δεν υπάρχει κανένας γκουρού, δεν υπάρχει δάσκαλος που να πει ότι εσύ θα κάνεις αυτό κι αυτό, θα κάνεις αυτές τις εργασίες, αυτές τις ασκήσεις, θα κάνεις συγχώρεση, θα κάνεις αποτοξίνωση, θα κάνεις ευγνωμοσύνη – ΟΚ όλα είναι βοηθητικά. Το παράδειγμα με τον Βούδα που δίδασκε και πήγε μια παρέα για να τον υπονομεύσει κι εκείνος δεν θύμωνε, έκανε έναν από αυτούς να τον φτύσει μες το πρόσωπο. Και πάλι ο Βούδας δεν θύμωσε. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που τον έφτυσε, την επόμενη μέρα το πρωί πήγε κι έπεσε στα πόδια του και του ζήταγε συγχώρεση. Του λέει «Συγχώρεσέ με σε παρακαλώ». Ο Βούδας του λέει «Για ποιό λόγο να σε συγχωρέσω; Ίσα ίσα θα σου κάνω ευγνωμοσύνη που χάρη σε σένα είδα ότι δεν θυμώνω ούτε κι αν με φτύσει κάποιος στο πρόσωπο. Τι συγχώρεση να σου κάνω;». Κι από τότε έγινε ο καλύτερός του μαθητής. Την προηγούμενη μέρα, αν τον κοιτάζαμε 1.000.000 άνθρωποι, θα λέγαμε ότι αυτός δεν αλλάζει ούτε του Αγίου Ποτέ. Κι όμως, άλλαξε σε μια στιγμή. Άρα λοιπόν, υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν καταστάσεις, όλα είναι ευλογίες, όλα είναι δώρα. Για το ότι έφυγε ο γιος μου, αν ρώταγες μια μέρα πριν τον πατέρα Ερωτόκριτο και τη μητέρα του Μανώλη τη Μαρία, αν είναι έτοιμοι, θα σου λέγανε «Ω Παναγία μου θα πηδήξουμε από τον 6ο, το παιδί μας;». Κι όμως, είσαι πάντα έτοιμος, είσαι πάντα πανέτοιμος και δεν υπάρχουν συνταγές. Νομίζω δεν υπάρχει καμιά συνταγή να σου πω εγώ τι να κάνεις, ποιό μονοπάτι να τραβήξεις, ποιές αποφάσεις να λάβεις για τη δική σου τη ζωή. Δεν μπορώ να μπω στα παπούτσια σου γιατί είσαι μοναδικός, είμαι μοναδικός.
– (Α.Σ) Απολύτως κατανοητό. Ερωτόκριτε, πολλοί λένε ότι η ζωή είναι σαν ένα καρδιογράφημα – βουνά, γκρεμοί, ανεβαίνουμε, κατεβαίνουμε. Πώς σου ακούγεται αυτή η τοποθέτηση; Εσύ πώς το βλέπεις;
– (ΕΡ.) Έχω διαβάσει ένα πάρα πολύ ωραίο βιβλίο, που το έχω κάνει βίωμα βέβαια εγώ, αλλά το διάβασα και το βιβλίο, είναι το «Υπερ-μυστικό», είχε βγει το «Μυστικό» και τώρα έχει βγει το «Υπερ-μυστικό». Διάβασα λοιπόν στο «Υπερ-μυστικό» να καλωσορίζεις τα γεγονότα, γιατί έρχονται πάνω – κάτω, αρνητικό – θετικό, καλό – κακό και τα λοιπά. Όλα να τα λαμβάνεις και να τα αγκαλιάζεις με αγάπη, και να πεις τι ωραία πρόκληση, τι ωραία ευλογία. Εγώ είχα το σθένος, μου έδωσε το σθένος ο Θεός, μου επέτρεψε να πω «Τι ευλογία, έφυγε το παιδί μου». Αυτό τον άνθρωπο χρειάζεται να τον ακούσεις. Και τον ακούω κι εγώ αυτό τον άνθρωπο, τον πατέρα μέσα μου που έχω, που λέει αυτό γι’ αυτή την κατάσταση του παιδιού του, γι’ αυτό διεξάγω και δωρεάν σεμινάρια διαχείρισης της ανθρώπινης απώλειας πάνω σ’ αυτό το γεγονός, γιατί μπορεί να μ’ ακούσει κάποιος άνθρωπος. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε λοιπόν, είναι να καλωσορίσουμε τα γεγονότα – αυτό είναι το «Υπερ-μυστικό» στο βιβλίο – αυτό έκανα εγώ πριν 10 χρόνια χωρίς να ξέρω τίποτα. Αυτή είναι η σοφία η θεϊκή που μας δίνει ο Πανάγαθος. Ναι, είναι καρδιογράφημα, αλλά είναι υπέροχο καρδιογράφημα, ευλογημένο καρδιογράφημα, κι αν δεν υπήρχε κι αυτό το πάνω κάτω στο καρδιογράφημα, η ζωή τελειώνει.
– (Α.Σ) Οπότε λοιπόν υπάρχουν δώρα και στα ψηλά και στα χαμηλά.
– (Ι.Ν) Μέσα από αυτές τις δύσκολες καταστάσεις που περιγράφεις Ερωτόκριτε, θα μπορούσες να μας πεις 3 φορές που αισθάνθηκες ευγνωμοσύνη με αυτά που σου συνέβαιναν γενικότερα;
– (ΕΡ.) Είναι μαγικό το να λαμβάνεις οτιδήποτε σου έρχεται με ευγνωμοσύνη – αυτό που είπαμε να καλωσορίζουμε τα γεγονότα – και θεωρώ λοιπόν μία πολύ ωραία στιγμή που την αναφέρω πάρα πολύ συχνά, όταν στα 10 μου είχαμε μια κατσίκα και η γιαγιά μου μας έβαζε με τον αδελφό μου και την πηγαίναμε να βοσκήσει και την πηγαίναμε σ’ ένα χωράφι το πρωί και πριν δύσει ο ήλιος την παίρναμε. Ένα βράδυ λοιπόν το είχαμε ξεχάσει, παίζαμε μπάλα εμείς στο χωριό. Γυρνάμε ώρα 10 το βράδυ. «Πού είναι η αίγα;» λέει η γιαγιά μου. Φοβόμασταν να γυρίσουμε να την πάρουμε. «Πηγαίνετε να πάρετε την κατσίκα», δεν μας έβαζε μέσα. Ο αδελφός μου ήταν πιο ευαίσθητος, ήταν και πιο μεγάλος, τη σκαπούλαρε, μπήκε μέσα. Εγώ λέω θα φάω πρώτα ξύλο, δεν έμπαινα μέσα. Πάω να τη φέρω λοιπόν, μπαίνει μέσα στο νεκροταφείο η αίγα. Πίσω εγώ με κλάματα, και πάω 10.30 το βράδυ, να τρίζουν τα τζάμια του νεκροταφείου από τον αέρα, μπαίνω μέσα, παίρνω την κατσίκα, γυρνώ πίσω και σε έναν διαλογισμό στα 35-37 μου, είδα ότι αυτό το γεγονός μ’ έχει καταστήσει νικητή. Δεν πάω πουθενά, δεν επιτρέπω να κάνω πίσω σε καμιά κατάσταση. Το παιδάκι εκείνη την ώρα έλεγε «Η γιαγιά μου δεν με αγαπάει, η γιαγιά μου είναι σκληρή, τι μου κάνει τώρα, δεν μπορώ, φοβάμαι». Και τη φυγή του Μανώλη, και την αλλαγή ενέργειας του Μανώλη θα τη βάλω σαν δεύτερη σημαντική κατάσταση ευγνωμοσύνης για μένα που κάνω ευγνωμοσύνη, είναι δεδομένο, και θα βάλω κι άλλη μια κατάσταση όταν με είχαν χτυπήσει πριν 4 χρόνια, κάποιοι που δεν το γνωρίζουμε, έχω το βίντεο και το έβαλα μετά από 1 χρόνο και είπα αν αυτό τον άνθρωπο τον δείτε, δεν θέλω να μου τον ονοματίσετε, δεν θέλω κάτι από εκείνον, αν τον δω θα τον αγκαλιάσω γιατί για να κάνει αυτή την ενέργεια χωρίς να γνωριζόμαστε, υπήρχε κάποια α-σθένεια, δεν είχε κάποιο σθένος μέσα του για να φτάσει σε αυτό το σημείο. Ήμουν με τα 2 μου παιδιά εγώ, και μέσα από αυτή τη διαδικασία έκανα συγχώρεση σε πάρα πολύ κόσμο και είδα τη ζωή πάλι πολύ διαφορετικά. Αυτά τα 3 γεγονότα λοιπόν θα σας πω σαν καταστάσεις ευγνωμοσύνης.
– (Α.Σ) Ερωτόκριτε ευχαριστούμε πολύ, αυτό ήταν όντως ένα βαθύ μοίρασμα. Θα ήθελα, επειδή έχουμε και λιγοστό χρόνο ακόμα, να πάμε στο βιβλίο σου. «Το ημερολόγιο ενός πρίγκιπα», θα ήθελα να μας πεις εν συντομία δυο λόγια για το βιβλίο, αλλά και πώς μπορεί κάποιος να το αξιοποιήσει.
– (ΕΡ.) «Το ημερολόγιο ενός πρίγκιπα» είναι ένα βιωματικό ημερολόγιο, είναι σκέψεις μου, είναι αποφθέγματα, είναι μετουσιώσεις, είναι συνειδητοποιήσεις μέσα από τη ζωή μου που επειδή δεν είμαι οργανωτικός άνθρωπος, τουλάχιστον έχω μια ευφυΐα κι έλεγα ας γράφω στο facebook αυτά που θέλω να γράψω και κάποια στιγμή ας τα κάνω βιβλίο. Οπότε μετά από 3 – 4 χρόνια, η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα και υλοποιήθηκε αυτό το ημερολόγιο. Νομίζω ότι μπορείς να λάβεις μεγάλες απαντήσεις, να κάνεις μεγάλες συνειδητοποιήσεις για μια ολόκληρη ζωή, γιατί πραγματικά εμπεριέχει μέσα μια ζωή ενός ανθρώπου – του υποφαινόμενου – που βλέπει τη ζωή σαν παιδί, τη βλέπει σαν πλάκα, τη βλέπει σαν εργαλείο για να παίξει. Παίζω με τη ζωή κι ας φαίνεται έτσι περίεργη, ιδιαίτερη, δύσκολη, επίπονη. Εμένα μ’ αρέσει, την αγαπώ τη ζωή, είναι δώρο κι έτσι παρουσιάζεται μέσα από αυτό το βιβλίο. Μέσα από αυτό το παιχνίδισμα σου έχει μέσα λύσεις, σου έχει απαντήσεις, σου έχει τόσα όμορφα πράγματα για να δεις και να αναθεωρήσεις τα πάντα. Δεν χρειάζονται νομίζω πολλά λόγια γι’ αυτό το βιβλίο.
– (Ι.Ν) Ερωτόκριτε μια και τελειώνει ο χρόνος μας, να σε ρωτήσω κι εγώ δυο πράγματα. Ποιό είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στον κόσμο μέσα από το βιβλίο σου και σε τι φάση της ζωής σου βρισκόσουν όταν το έγραφες;
– (ΕΡ.) Είναι μια πολυετής γραφή όπως προανέφερα, δεν είναι κάτι που είπα σήμερα θα γράψω αυτό και το έγραψα. Στην ουσία – το γράφω και στο βιβλίο μου στον πρόλογο – καθημερινά ερχόμαστε σε ένα δίλημμα. Έχουμε μια πολικότητα, διπολικότητα. Δεν είμαι διπολικός εγώ που λέω τώρα τι να κάνω, να πάω αριστερά ή δεξιά, να πάω με την Ελένη ή τη Μαρία; Να πάω με τον Χρήστο για ποδόσφαιρο ή για τένις; Καθημερινά λοιπόν, να κάνω αυτό ή να μην το κάνω; Να βοηθήσω τον Μωυσή ή να μην τον βοηθήσω; Να παίξω με την Ελένη ή να μην παίξω; Είμαστε διπολικοί. Είναι φυσικό φαινόμενο αυτό. Άρα λοιπόν σε αυτή τη διπολικότητα, σε αυτό τον καθημερινό χρησμό που καλούμαστε να ανοίξουμε, σε κάθε κατάσταση, αυτό το βιβλίο σου δίνει μια κατεύθυνση. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ το να επιλέγω με σοφία, να βγάλω τον νου μου, έχω πάρα πολύ ισχυρό εγώ, έχω πάρα πολύ δυνατό νοητικό, έχω πάρα πολύ δυνατό εγώ και κανείς άλλος, είμαι ο καλύτερος, έχω 200 πράγματα που ουσιαστικά με εξελίσσουν, με βοηθάνε να πετύχω – να είμαι σχεδιαστής, να είμαι συγγραφέας, να είμαι μπαμπάς, να είμαι εραστής. Στην ουσία, αν δεν υπάρχει το άλλο, ο εσωτερικός παράδεισος, όλα αυτά δεν σου προκαλούν καμιά ευτυχία. Δεν σου προκαλούν κανένα θετικό συναίσθημα. Χρειάζεται και το μεν και το δε, όπως χρειάζεται η πνευματικότητα χρειάζεται και το γήινο. Χρειάζεται λοιπόν ο υλισμός, χρειάζεται και η σοφία, η αγάπη, να διαχειριστείς αυτό τον υλισμό. Θέλουν όλα ισορροπία.
– (Α.Σ) Κλείνοντας θεωρώ ότι όντως η ισορροπία είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα, μαζί με όλα αυτά που μοιράστηκες μαζί μας και θα ήθελα να σε ευχαριστήσουμε πάρα πολύ γι’ αυτό το από καρδιάς μοίρασμα και την αλήθεια σου.
– (ΕΡ.) Εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Εκπληκτική καλημέρα!
– (Α.Σ) Ιωάννα πού μπορούμε να βρούμε το βιβλίο;
– (Ι.Ν) Να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο στους θεατές μας ότι το βιβλίο του Ερωτόκριτου «Το ημερολόγιο ενός πρίγκιπα» κυκλοφορεί πλέον από τις Εκδόσεις Διόπτρα και μπορεί να το προμηθευτεί κανείς από όλα τα βιβλιοπωλεία.
– (Α.Σ) Ευχαριστούμε όλους και όλες εσάς που ήσασταν κοντά μας, θα τα πούμε σε 1 εβδομάδα από τώρα σε άλλη μια εκπομπή Book for thought. Μέχρι τότε όμως, να έχετε μια εκπληκτική εβδομάδα!
