Η φύση του χρόνου είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της επιστήμης. Οι επιστήμονες απλώς δεν καταλαβαίνουν τι είναι ο χρόνος, τουλάχιστον εν μέρει, επειδή δεν συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις περιστάσεις. Για παράδειγμα, γνωρίζατε ότι τα ρολόγια που είναι εγκατεστημένα σε αεροπλάνα, ή ακόμα πιο μακριά σε δορυφόρους, καταγράφουν το χρόνο με διαφορετικούς ρυθμούς από ό,τι εδώ στη Γη;
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο χρόνος έχει μια φυσική συνιστώσα που μετράται από τα ρολόγια. Αυτή η φυσική συνιστώσα του χρόνου υπάρχει επειδή τα πράγματα και οι άνθρωποι κινούνται στο χώρο: η κίνηση της Γης πλάθει το χρόνο σε 24ωρα και σε 365 ημέρες. Βιώνουμε φυσικά το χρόνο επειδή αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας και τα πράγματα να κινούνται γύρω μας.
Advertisment
Αυτό ισχύει προφανώς όταν σκέφτεστε τις διαφορετικές ζώνες ώρας. Δεν είναι η ίδια ώρα στη Νέα Υόρκη με την ίδια ώρα στο Σίδνεϊ, επειδή η Γη κινείται. Στην πραγματικότητα, όλοι μας ταξιδεύουμε στο χρόνο με περίπου ένα δευτερόλεπτο ανά δευτερόλεπτο.
Αυτή η φυσική συνιστώσα του χρόνου εξηγήθηκε από τον Αϊνστάιν, ο οποίος, πριν από 100 και πλέον χρόνια, έφερε επανάσταση στην ιδέα του πώς λειτουργεί ο χρόνος. Θεώρησε ότι ο χρόνος και ο χώρος είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Διαπίστωσε επίσης ότι το σύμπαν έχει ένα είδος ορίου ταχύτητας: την ταχύτητα του φωτός. Έτσι, ενώ ο χρόνος και ο χώρος συνδέονται, τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός (186.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο).
Τι γίνεται όμως με τις κατά τα άλλα αξιόπιστες αναφορές που γίνονται από εκείνους που ισχυρίζονται ότι έχουν ταξιδέψει ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός; Τι γίνεται με τις αναφορές πραγματικών ταξιδιών στο χρόνο; Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με ιστορίες για ανθρώπους που επιμένουν ότι βίωσαν άλματα στο χρόνο τα οποία δεν είναι απλώς ένα δευτερόλεπτο ανά δευτερόλεπτο, αλλά δεκαετίες ή και εκατοντάδες χρόνια. Αυτές οι χρονικές ανωμαλίες, ή «χρονικές ολισθήσεις», είναι παραφυσικά επεισόδια κατά τα οποία κάποιος – ή μια ομάδα ανθρώπων – με κάποιο τρόπο βιώνει το ταξίδι στο χρόνο χωρίς να γνωρίζει πώς ή γιατί συνέβη.
Advertisment
Σε μια περίπτωση στην Οκλαχόμα τη δεκαετία του 1970, 3 εργάτες μάζευαν τον εξοπλισμό τροφοδοσίας βοοειδών από ένα αγρόκτημα και παρατήρησαν ένα λευκό σπίτι στην ιδιοκτησία. Όταν επέστρεψαν την επόμενη μέρα, ωστόσο, το σπίτι όχι μόνο δεν ήταν εκεί, αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι ότι ήταν ποτέ εκεί – ενώ και οι 3 εργάτες είχαν δει το ίδιο πράγμα την προηγούμενη μέρα. Μια πιθανή εξήγηση: το σπίτι είχε υπάρξει σε μια διαφορετική χρονική στιγμή, την οποία βίωσαν συλλογικά ως πραγματικότητα.
Ανεξάρτητα από το αν τέτοιες ιστορίες πρέπει να γίνουν πιστευτές ή όχι, οι άνθρωποι που τις αφηγούνται σίγουρα τις πιστεύουν. Λαμβάνοντας υπόψη όσα γνωρίζουμε και όσα δεν γνωρίζουμε για το πώς λειτουργεί ο χρόνος, πώς μπορεί να συμβαίνουν αυτά;
Μια εξήγηση είναι μια αξιόπιστη αλλά αμφιλεγόμενη επιστημονική θεωρία που ονομάζεται θεωρία του πολυσύμπαντος. Η θεωρία του πολυσύμπαντος υποθέτει ότι ένας άπειρος αριθμός κόσμων υπάρχει κατά μήκος διαφορετικών διαδρομών στο χρόνο, οι οποίες προκύπτουν από κάθε στιγμή που περνά, γεγονός που υποδηλώνει ότι σε κάθε σύμπαν συμβαίνουν διαφορετικά πράγματα.
Ακούγεται όχι μόνο παράλογο αλλά και σαν πολύ περίπλοκο για το σύμπαν. Φανταστείτε: ένα νέο σύμπαν που ταξιδεύει κατά μήκος της δικής του, μοναδικής χρονικής γραμμής που δημιουργείται από κάθε στιγμή του χρόνου. Αυτή η θεωρία υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχει άπειρος αριθμός συμπάντων. Εξηγεί επίσης πώς οι «χρονικές ολισθήσεις» μπορεί να είναι πραγματικές.
Η υποστήριξη της θεωρίας του πολυσύμπαντος προέρχεται από μια απόκρυφη αλλά επιστημονικά έγκυρη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (του Big Bang) που ονομάζεται κοσμικός πληθωρισμός. Ο κοσμικός πληθωρισμός αναφέρεται σε μια ταχύτερη από το φως διαστολή του σύμπαντος που μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη γέννηση ενός απεριόριστου αριθμού αποσυνδεδεμένων συμπάντων που ξετυλίγονται αιώνια και ξεχωριστά το ένα από το άλλο.
Ο κοσμικός πληθωρισμός μπορεί να συνέβη επειδή, κατά τις πρώτες στιγμές του σχηματισμού του, το σύμπαν διαστέλλεται προς τα έξω από ένα και μόνο σημείο προς το τίποτα. Λέγοντας το αλλιώς, η ταχύτερη από το φως διαστολή του σύμπαντος θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι επεκτεινόταν προς κάτι που δεν ήταν το ίδιο, όπου δεν θα ίσχυε η ταχύτητα του φωτός. Αυτό μπορεί να εξηγήσει πώς ακριβώς το σύμπαν απομακρύνθηκε τόσο πολύ από την πρώιμη χαοτική προέλευσή του.
Το αν το πολυσύμπαν, ο κοσμικός πληθωρισμός και ένας άπειρος αριθμός αποσυνδεδεμένων συμπάντων που διακλαδώνονται αιώνια το ένα από το άλλο είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο χρόνος, μένει να αποδειχθεί από τους επιστήμονες. Όμως οι θεωρίες είναι ενδιαφέρουσες και λύνουν τουλάχιστον ένα διάσημο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες με το ταξίδι στο χρόνο: το παράδοξο του παππού. Το παράδοξο του παππού δηλώνει ότι αν πηγαίνατε πίσω στο χρόνο και σκοτώνατε τον παππού σας πριν γεννηθεί ο πατέρας σας, τότε δεν θα υπήρχατε εξαρχής για να τον σκοτώσετε.
Η θεωρία του πολυσύμπαντος λύνει αυτό το παράδοξο, καθώς θα μπορούσατε να σκοτώσετε ένα αντίγραφο του παππού σας σε ένα εναλλακτικό σύμπαν και επομένως να εξακολουθείτε να έχετε γεννηθεί στο σύμπαν σας. Φυσικά, αφήνει ανοιχτό το ερώτημα πώς ταξιδέψατε μεταξύ των συμπάντων εξαρχής. Ίσως κάποιος που βίωσε μια χρονική ολίσθηση να επιστρέψει μια μέρα και να εξηγήσει πώς λειτουργεί αυτό.
Πηγή:
www.psychologytoday.com/intl/blog/where-physics-meets-psychology/202201/time-slips-the-multiverse-and-you
