Μπορεί η ψυχιατρική διαταραχή και η φαντασία να πλέξουν σενάρια κακοποίησης ακόμη και της μητέρας προς το παιδί της, τα οποία να φτάσουν έως τον θάνατο;
Η ψυχιατρική λέει «ναι» και αναφέρεται σε συγκεκριμένη διαταραχή που αποκαλείται Σύνδρομο Μunchaousen δια αντιπροσώπου (Munchausen Syndrome by Proxy-MSBP).
Advertisment
Πρόκειται για κλινική διαταραχή στην οποία ένας φροντιστής δημιουργεί ή προκαλεί ασθένεια ή τραυματισμό σε άτομο που φροντίζει, όπως σε ένα παιδί, σε έναν ηλικιωμένο ή σε άτομο με αναπηρία. Επειδή τα ευάλωτα άτομα είναι θύματα, το MSBP αποτελεί μορφή κακοποίησης παιδιών ή ηλικιωμένων.
Το άτομο που πάσχει από τη διαταραχή και φροντίζει για παράδειγμα ένα παιδί, μπορεί να:
- Ψεύδεται για τα συμπτώματα που παρουσιάζει το παιδί.
- Nα αλλάξει σκόπιμα αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων με σκοπό να φανεί το παιδί άρρωστο
- Να προκαλέσει σωματική βλάβη για να φανούν συμπτώματα.
Τα εξωτερικά κίνητρα, όπως το οικονομικό κέρδος, απουσιάζουν. Τα θύματα είναι τις περισσότερες φορές μικρά παιδιά, τα οποία μπορεί να υποβληθούν σε μη απαραίτητες πολλές φορές επώδυνες εξετάσεις, να αρρωστήσουν σοβαρά ή ακόμη και να πεθάνουν με ευθύνη του ατόμου που τα «φροντίζει».
Advertisment
Τα παιδιά που είναι θύματα MSBP μπορεί να έχουν δια βίου σωματικά και συναισθηματικά προβλήματα αλλά και να βρεθούν αντιμέτωπα με το Σύνδρομο Munchausen ως ενήλικες.
Το Σύνδρομο Munchausen έχει Ιστορία
Για πρώτη φορά το Σύνδρομο Munchausen περιγράφεται από τον Δρ. Richard Asher to 1951. Το Σύνδρομο δανείστηκε το όνομά του από τον γερμανικής καταγωγής Βαρώνο Munchausen, ο οποίος υπηρέτησε στον ρωσικό στρατό κα όταν επέστρεψε άρχισε να αφηγείται γεγονότα από τη φαντασία του όπως ιππασία οβίδων ταξίδια στο φεγγάρι κ.λπ.
Σύμφωνα με την περιγραφή του Δρ. Asher, ο ασθενής που πάσχει από σύνδρομο Munchausen προσποιείται ότι αντιμετωπίζει ασθένεια ή ψυχολογικό τραύμα, επινοεί συμπτώματα ή ακόμα και παραποιεί εργαστηριακές συλλογές δειγμάτων για να προσελκύσει τη συμπάθεια και την προσοχή στο πρόσωπό του.
Το σύνδρομο Munchausen δια αντιπροσώπου αναλύθηκε για πρώτη φορά από τον παιδίατρο Roy Meadow, το 1997 στην έγκριτη ιατρική έκδοση “The Lancet”.
Η γνώση του Συνδρόμου έκανε τον dr Meadow παιδίατρο με επιρροή στον τομέα της παιδικής κακοποίησης και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 κλήθηκε ως μάρτυρας σε δικαστικές δίκες όπου η πραγματογνωμοσύνη του οδήγησε στην καταδίκη πολλών μητέρων για φόνο. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα παιδιά απομακρύνθηκαν βίαια από τη φροντίδα των γονιών τους.
Ο dr Meadow ήταν βασικός μάρτυρας στη δίκη υψηλού προφίλ της Beverly Allit, μιας νοσοκόμας που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία τεσσάρων παιδιών και τον τραυματισμό άλλων. Βάσει και της κατάθεσής του, η νοσοκόμα Allitt κρίθηκε ένοχη για τις κατηγορίες εναντίον της και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Για πολλούς, αυτό ήταν μια δικαίωση της θεωρίας του Meadow για το MBP και ονομάστηκε ιππότης το 1998 για το έργο του και τη συνεισφορά του στην ευημερία των παιδιών.
