Καθώς έγραφα αυτό το βιβλίο, έλαβα αυτό το μήνυμα από μια από τις κόρες μου. Τι να κάνω για να μη νιώθω ότι είμαι το πιο άσχημο κορίτσι στο μπαρ κάθε φορά που βγαίνω έξω;
Τέτοιου είδους μηνύματα σου ραγίζουν την καρδιά, γιατί ξέρεις ότι δεν υπάρχει τίποτα απολύτως να πεις για να αλλάξεις το πώς νιώθει για τον εαυτό της εκείνη τη στιγμή της ζωής της. Πιστέψτε με, το έχω προσπαθήσει. Μπορώ να της απαριθμήσω όλους τους λόγους για τους οποίους είναι όμορφη μέσα κι έξω. Μπορώ να της υπενθυμίσω όλα τα καταπληκτικά στοιχεία του χαρακτήρα της. Μπορώ να κάνω λίστα από όλα τα επιτεύγματά της και να μιλάω ασταμάτητα για την αίσθηση χιούμορ, τη σοφία και την εργασιακή ηθική της. Μπορώ να την επαινέσω για το ότι είναι μια έμπιστη, στοργική και αξιοσέβαστη αδελφή, φίλη και συνάδελφος.
Advertisment
Μπορώ να της πω όλα εκείνα τα γλυκανάλατα που λένε οι συγγραφείς και εμψυχωτικοί ομιλητές σε κάποιον που αγαπούν και που είναι μόνος και αποκαρδιωμένος: «Απλώς δεν έχεις ακόμα γνωρίσει κάποιον που να αξίζει ένα τέτοιο καταπληκτικό άτομο σαν εσένα… αλλά θα συναντήσεις».
Γιατί το να περπατάς με τα χέρια φαντάζει πιο φυσιολογικό από το να αγαπάς τον εαυτό σου; Δεν έχει σημασία τι πιστεύω, γιατί αυτό το μήνυμα δεν έχει να κάνει μ’ εμένα. Απλώς δείχνει τη σχέση που έχει η κόρη μας με τον εαυτό της.
Πώς βλέπει τον εαυτό της, τον κόσμο γύρω της και πώς νιώθει μέσα του. Είμαι σίγουρη ότι θα είχατε κι εσείς μια ανάλογη εμπειρία με κάποιον που αγαπάτε.
Advertisment
Βλέπετε πόσο υπέροχο άτομο είναι και περηφανεύεστε για τα ταλέντα του, τα στοιχεία του χαρακτήρα του, ακόμα και για την εμφάνισή του. Προσπαθείτε να το πείσετε παραθέτοντας τα στοιχεία. Δεν είναι αλήθεια αυτό που λες. Έχεις φίλους. Είσαι όμορφο πλάσμα. Έχεις τόσο πολλά να προσφέρεις!
Δεν έχει καμία σημασία τι λέτε ή πώς το τεκμηριώνετε, το θέμα είναι ότι αυτό δεν αλλάζει το τι πιστεύει κάποιος για τον εαυτό του. Μπορεί να το ακούει, μπορεί να τον κάνει να νιώσει πρόσκαιρα καλά, όμως μέσα στο μυαλό του το απορρίπτει χωρίς δεύτερη σκέψη. Έχει ήδη πείσει τον εαυτό του ότι τα έχει κάνει μαντάρα τόσο πολλές φορές και έχει μαζέψει τόσο πολλές αποδείξεις ότι αυτή είναι η αλήθεια, που αυτή η πεποίθηση είναι πια εγγεγραμμένη στο υποσυνείδητό του.
Γι’ αυτό και το άτομο που αγαπάτε μπορεί ακόμη και να τσακωθεί μαζί σας όταν του λέτε πόσο υπέροχο θεωρείτε ότι είναι.
Μία από τις πιο σημαντικές αποκαλύψεις που μπορεί να βιώσετε είναι ότι η ζωή και η ευτυχία σας ξεκινούν και τελειώνουν μέσα στο μυαλό σας. Αυτά που λέτε στον εαυτό σας, το πώς του συμπεριφέρεστε και όλες οι σκέψεις που γυρίζουν συνεχώς στο μυαλό σας είναι όλη η ουσία. Δεν έχει καμία σημασία πόσο πετυχημένοι, αδύνατοι, διάσημοι, μυώδεις ή πλούσιοι είστε. Αν εστιάζετε πάντα στο τι πάει «λάθος» με εσάς, δεν θα γίνετε ποτέ ευτυχισμένοι.
Αν νομίζετε ότι κάτι δεν πάει καλά με εσάς, η ιδέα να κάνετε «κόλλα πέντε» στο είδωλό σας στον καθρέφτη θα ακούγεται «χαζή», «ανόητη» ή «γλυκανάλατη», επειδή πιστεύετε ότι δεν αξίζετε επιβράβευση, μέχρι τουλάχιστον να διορθώσετε αυτό που είναι «λάθος». Είναι επίσης ο λόγος που νιώθετε άβολα όταν οι άλλοι σας κάνουν κομπλιμέντα. Δεν τα πιστεύετε.
Γι’ αυτό και δεν μπορείτε να τα αποδεχτείτε. Το να επιδοκιμάζετε τον εαυτό σας είναι μια έννοια τόσο ξένη όσο το να περπατάτε με τα χέρια ή να τρώτε με τα πόδια.
Γι’ αυτό και το υποσυνείδητό σας την απορρίπτει. Το υποσυνείδητό σας δεν θα πει «Σ’ αγαπάω».
Θέλετε να δείτε το υποσυνείδητό σας σε δράση; Απλώς κοιταχτείτε στον καθρέφτη ή παρατηρήστε τι κάνετε όταν κάποιος προσπαθεί να σας φωτογραφίσει. Τα παιδιά μου συνήθιζαν να με πειράζουν επειδή κάθε φορά που κοιταζόμουν στον καθρέφτη έκανα μια «κουλή πόζα για τον καθρέφτη». Δεν ήξερα καν ότι το έκανα.
Όλοι έχουμε μια πόζα για τον καθρέφτη. Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και υποσυνείδητα βλέπεις τι χρειάζεται να «διορθώσεις» κι έπειτα προσπαθείς να φτιάξεις το πρόσωπό σου για να το κάνεις πιο ελκυστικό (γιατί άραγε το κάνουμε αυτό;).
Αν δεν αντιλαμβάνεστε ότι το κάνετε, απλώς παρατηρήστε τους έφηβους στη ζωή σας. Όλοι έχουν μια πόζα για τον καθρέφτη: είναι το «καλό προφίλ» τους ή το πώς γέρνουν ελαφρά το κεφάλι ή ρουφούν τα μάγουλά τους όταν επιχειρείτε να τους φωτογραφίσετε.
Η πόζα η δική μου για τον καθρέφτη περιλαμβάνει και ένα ελαφρό σούφρωμα των χειλιών – το ξέρω αυτό μόνο και μόνο επειδή τα παιδιά μου με πειράζουν ανελέητα όταν το κάνω. Είναι μια υποσυνείδητη αντίδραση, όταν βλέπω το είδωλό μου, να προσπαθώ να κάνω τον εαυτό μου να φαίνεται πιο ελκυστικός.
Λοιπόν, μπορώ περήφανα να πω ότι δεν έχω κάνει πόζα καθρέφτη τους τελευταίους τρεις μήνες τουλάχιστον, γιατί δεν βλέπω την εμφάνισή μου πια. Βλέπω ΕΜΕΝΑ, το άτομο.
Να τι λέει η επιστήμη σχετικά με την πόζα για τον καθρέφτη: Όλοι κάνουμε αυτόματες σκέψεις – πράγματα που σκεφτόμαστε τόσο συχνά, που τελικά γίνονται παγιωμένες καταστάσεις, όπως τα αυλάκια που σχηματίζονται σε έναν χωματόδρομο. Αν αλλάξετε σκόπιμα τις πράξεις ή τις σκέψεις σας, θα αλλάξετε το παγιωμένο μοτίβο σκέψης και δράσης.
Αυτή η σκόπιμη αλλαγή ονομάζεται «νευροπλαστική αντίδραση». Αυτή τη στιγμή ο εδραιωμένος τρόπος σκέψης σας –και η πόζα για τον καθρέφτη– σας κάνει να εστιάζετε υπερβολικά στο τι είναι λάθος. Τα καλά νέα είναι ότι μπορείτε να το αλλάξετε αυτό.
Κάτι πάει λάθος με εσάς;
Δεν χρειάζεται να ξέρετε πότε ή πώς καταλήξατε από το να αγαπάτε τον εαυτό σας στο να τον κριτικάρετε. Αν θέλετε να ανακαλύψετε από πού ξεκίνησε αυτή η πεποίθηση, τότε χαρίστε στον εαυτό σας το δώρο της ψυχοθεραπείας με ειδικό. Στην περίπτωση της κόρης μας, τη ρώτησα κι εκείνη απάντησε: «Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε αυτό, γιατί ούτε που θυμάμαι να μη νιώθω έτσι για μένα και το σώμα μου. Και η αλήθεια είναι ότι το ξέρω πως δεν είμαι τόσο άσχημη, απλώς είμαι η πιο παχουλή από όλες τις φίλες μου. Και το σιχαίνομαι. Και αυτό είναι που αντικρίζω στον καθρέφτη. Είμαι πιο παχουλή από όσο θέλω και αυτό με κάνει να αισθάνομαι απαίσια για τον εαυτό μου». Κι έπειτα πρόσθεσε: «Μακάρι να μην το σκεφτόμουν συνέχεια. Αλλά δεν ξέρω πώς να σταματήσω».
Και, καθώς μιλούσαμε κι άλλο για αυτό, ήταν ολοφάνερο ότι δεν μπορείς να μισείς το σώμα σου και ταυτόχρονα να δέχεσαι και να αγαπάς τον εαυτό σου. Όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και εστιάζεις στο τι πρέπει να «διορθώσεις», κάνεις το αντίθετο του «κόλλα πέντε» – είναι αυτοαπόρριψη. Και η κόρη μου δεν είναι η μόνη. Σύμφωνα με έρευνες, το 91% των γυναικών περίπου δεν είναι ικανοποιημένες με το σώμα τους και οι εικόνες στα ΜΜΕ με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε δεν βοηθούν καθόλου.
Όταν εύχεσαι συνεχώς να ήσουν διαφορετικός ή όταν βλέπεις τον κόσμο με έναν τρόπο που σε κάνει να νιώθεις ότι δεν ανήκεις σ’ αυτόν, όλη σου η ύπαρξη σου λέει ότι κάτι πάει λάθος μ’ εσένα.
Απόσπασμα είναι από το νέο βιβλίο της Mel Robbins, Η συνήθεια των 5. Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Διόπτρα. Μπορείτε να το βρείτε εδώ
